Οι έμπειροι ασκούμενοι έμαθαν να ωθούν τον αέρα στην εντερική τους οδό. Είτε κινούνταν στον αναπνευστικό σωλήνα, είτε ωθούνταν στην εντερική οδό, ο εξωτερικός αέρας Τσι έπρεπε να κυκλοφορεί μέσα στο σώμα, τρέφοντας διάφορα μέρη του. Έτσι, ο αέρας -με τη χρήση διαλογισμού- οδηγούνταν σε καθορισμένες εσωτερικές οδούς, όπως το λεγόμενο Σα Νταν Τιέν (下丹田 - Xià Dān Tián - Χαμηλό Ζωτικό Πεδίο) που βρίσκεται κάτω από τον ομφαλό.
Για τους Κινέζους στόχος ήταν η αναστροφή της φυσικής διαδικασίας της γήρανσης και γι’ αυτό προσπάθησαν να ανακτήσουν τη ζωτικότητά τους επιστρέφοντας στην εμβρυϊκή τους προέλευση. Συνεπώς, δεδομένου ότι το έμβρυο τροφοδοτείται από τον ομφάλιο λώρο, ήταν απαραίτητο να το μιμηθούν αναπνέοντας από τον ομφαλό τους. Αυτή η πρακτική αναφέρεται στο κλασικό βιβλίο Τάο Τε Τσινγκ (道德經 - Dào Dé Jīng), περίπου του 4ου αιώνα π.Χ., με τίτλο «Τάι Σι» (胎息 - Tāi Xī - Εμβρυϊκή Αναπνοή):
«Εκείνος που έχει αρετή σε αφθονία είναι συγκρίσιμος με ένα νεογέννητο μωρό.
Τα δηλητηριώδη έντομα δεν θα το τσιμπήσουν. Άγρια ζώα δεν θα τοπειράξουν.Τα αρπακτικά πτηνά δεν θα το βλάψουν. Τα οστά του είναι αδύναμα και τα νεύρα του είναι μαλακά, αλλά η λαβή του είναι σταθερή.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι η ανδρεία του είναι μεγάλη.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι η αρμονία του είναι μεγάλη.
Η γνώση της αρμονίας ονομάζεται σταθερά. Η γνώση της σταθεράς ονομάζεται διάκριση.»
Το βιβλίο Χουάνγκ Τινγκ Τσινγκ (黃庭經 - Huáng Tíng Jīng) του 3ου αιώνα μ.Χ., το οποίο αναφέρεται και ως πηγή έμπνευσης του ιδρυτή του Τάι Τσι Τσουάν (太極拳 -Tài Jí Quán), Τσέν Γουάνγκ Τινγκ (陈王庭 - Chén Wáng Tíng), περιγράφει τεχνικές κυκλοφορίας της αναπνοής που συνδυάζονται με την απεικόνιση των εσωτερικών θεοτήτων του σώματος. Η γλώσσα της γραφής είναι μυστικιστική, περιγράφοντας τη φυσιολογική κυκλοφορία των σωματικών υγρών ως ένα ουράνιο ταξίδι μέσα από τα ουράνια παλάτια των εσωτερικών θεοτήτων του σώματος. Τα ακόλουθα σύντομα αποσπάσματα περιγράφουν την κατάποση του σάλιου (πολυάριθμο υγρό) και μια θεά σπλήνα (το πρόσωπο μέσα στο κίτρινο γήπεδο):
«Το στόμα είναι η πηγή του νεφρίτη, ο αξιωματικός της μεγαλύτερης συμφωνίας.
Ξεπλύνετε και καταπιείτε το πολυάριθμο υγρό και οι καταστροφές δεν θα πλησιάζουν.
Το σώμα του ατόμου θα δημιουργήσει μια αναμμένη φλόγα, μια αναπνοή εύοσμη σαν ορχιδέα.
Όταν κάποιος γυρίζει προς τα πίσω, σβήνει εκατοντάδες κακές συνήθειες.
Με την πρακτική και την προσοχή, καλλιεργήστε το αυτό, σκαρφαλώνοντας στο παλάτι του άφθονου κρύου (όπου το φεγγάρι είναι λουσμένο).
[...]
Το άτομο μέσα στο κίτρινο γήπεδο φορά ένα πολύχρωμο δαμασκηνί σακάκι.
Μια φουσκωτή φούστα με μωβ ανθούς, σε καμπαναριό θολό από τους ατμούς.
Κιννάβαρι και γαλάζιο, με πράσινα μαργαριτάρια, αμέτρητα κλαδιά σε γαλήνιο μπλε.»