Ο Ναός Πάιμα ή Ναός των Λευκών Αλόγων (白马寺- Báimǎ Sì - Πάιμα Σι) έχει ιστορία πάνω από χίλια εννιακόσια χρόνια. Βρίσκεται στην περιοχή Λούολον (洛龙区 - Luòlóng), δώδεκα χιλιόμετρα ανατολικά της παλιάς πόλης Λούογιάν (洛阳 - Luòyáng) στην επαρχία Χονάν (河南- Hénán) στην Κίνα. Αποτελεί το πρώτο κινεζικό μέρος όπου πραγματοποιήθηκαν βουδιστικές τελετές και είχε άμεση σχέση με τον ναό Σαολίν, αφού έχουν απόσταση μεταξύ τους πενήντα χιλιόμετρα. Πολλοί μοναχοί του ναού Σαολίν βρήκαν καταφύγιο κατά τη διάρκεια του πολέμου, βοήθησαν στην ανέγερσή του ναού Πάιμα και πήραν όρκους χειροτονίας σαν μοναχοί. Το έτος 1983 ο ναός Πάιμα ορίστηκε ως ένας από τους εθνικούς βασικούς ναούς στις περιοχές της εθνικότητας των Χαν (汉 - Hàn, 206 π.Χ. - 220 μ.Χ.). Τα υπάρχοντα ερείπια και τα ιστορικά μνημεία έμειναν στη Μογγολική δυναστεία των Γιουάν (元 - Yuán, 1279-1368) και στις δυναστείες των Μινγκ (明 - Míng, 1368 - 1644) και Τσιν (清 - Qīng, 1644 - 1911).
Σύμφωνα με τον μύθο, όλα ξεκίνησαν στο έβδομο έτος στην κομητεία Γιόνπχιν (永平- Yǒngpíng) στην Ανατολική δυναστεία των Χαν το 64 μ.Χ., όταν ο αυτοκράτορας Μίνγκ άκουσε για την ύπαρξη ασυνήθιστων θεών στη Δύση και έστειλε δύο απεσταλμένους του, τον γιατρό του με το όνομα Κάι (蔡 - Cài) μαζί με τον διδακτορικό μαθητή του στο Τιεντζού (天竺 - Tiānzhú), όπως αναφέρεται η Ινδία σε βουδιστικές γραφές, με σκοπό να βρουν βουδιστικά κείμενα. Γύρισαν πίσω οι απεσταλμένοι μαζί με δύο βουδιστές μοναχούς και αγαλμάτια του Βούδα, οι οποίοι φιλοξενήθηκαν στο αρχαϊκό γραφείο που ήταν υπεύθυνο για τελετές ‘Χόνλου’ (鸿胪寺- Hónglúsì). Το επόμενο έτος, οι ίδιοι απεσταλμένοι ταξίδεψαν στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας και στο Αφγανιστάν και συνάντησαν δύο Ινδούς μοναχούς. Αυτοί έλαβαν πρόσκληση από τον αυτοκράτορα να επιστρέψουν στην πόλη Λούογιάν και να μεταφράσουν τα βουδιστικά κείμενα. Εισήλθαν στην πόλη πάνω σε δύο λευκά άλογα κουβαλώντας βουδιστικές γραφές και αγαλμάτια και ο αυτοκράτορας χάρηκε πολύ. Για το λόγο αυτό ο αυτοκράτορας έκτισε τον ναό Πάιμα και προς τιμήν των Ινδών μοναχών έκτισε δύο πέτρινα λευκά άλογα έξω από την κύρια πύλη του ναού τα οποία υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Στο ενδέκατο έτος της δυναστείας Χαν (68 μ.Χ.), ο αυτοκράτορας Μινγκ διέταξε να χτίσει ένα βουδιστικό μοναστήρι στο βόρειο τμήμα για τον εορτασμό του ναού Πάιμα. Η λέξη "Ναός" (寺 - Sì) προήλθε από τη λέξη "Ναός" του "Ναού Χόνλου" (鸿胪寺 - Hónglúsì) και αργότερα η λέξη "Ναός" έγινε ένας γενικός όρος για τους Κινέζους ναούς. Οι Ινδοί μοναχοί μετέφρασαν τα ‘Σαράντα δύο κεφάλαια’ (四十二章经- Sì Shí'èr Zhāng Jīng - Σι Σιάρ Τζανγκ Τζινγκ), που είναι η πρώτη κινεζική μετάφραση βουδιστικών γραφών στην Κίνα. Στον ναό κατέφθασαν και άλλοι μοναχοί από τη Δύση τα επόμενα χρόνια για να βοηθήσουν στη μετάφραση και για τα επόμενα εκατό πενήντα χρόνια μετά το 68 μ.Χ υπήρχαν 192 βιβλία, συνολικά 395 στο τέλος. Έτσι ο ναός Πάιμα έγινε το πρώτο κέντρο μετάφρασης στην Κίνα.
Εντούτοις, ο ναός Πάιμα έχει καταστραφεί πολλές φορές στο παρελθόν κατά τη διάρκεια των δυναστειών στην αυτοκρατορία της Κίνας. Πιο συγκεκριμένα, καταστράφηκε για πρώτη φορά στη μάχη των πολέμαρχων στο τέλος της ανατολικής δυναστείας Χαν όταν προκειμένου να αποφευχθεί η διαφυγή των ανθρώπων, ο επικεφαλής Νομάρχης Γιουάν Σάο (袁绍 - Yuán Shào) έκαψε όλα τα σπίτια μέσα σε διακόσια μίλια γύρω από την πόλη Λούογιάν και ο ναός κάηκε ολοσκαιρώς. Το εικοστό πέμπτο έτος στο τέλος της δυναστείας Χαν (建安 - Jiàn'ān,220 μ.Χ.), ο Κάο Πχι (曹丕 - Cáo Pī) ανακήρυξε τον εαυτό του αυτοκράτορα και έτσι ξαναχτίστηκε το παλάτι στα ερείπια της πόλης Λούογιάν στην ανατολική δυναστεία Χαν, η οποία περιλάμβανε και την ανοικοδόμηση του ναού Πάιμα. Κατά το πρώτο έτος της Δυτικής Δυναστείας Τζιν (西晋 - Xī Jìn, 304 μ.Χ.) στην επαρχία Γιόν Αν (永安 - Yǒng'ān), η φυλή του Σιμά (司马 - Sīmǎ) επιτέθηκε στον Τζαν Φαν (张方 - Zhāng Fāng) στην πόλη Λούογιάν καίγοντας, σκοτώνοντας και λεηλατώντας. Στον μακροπρόθεσμο πόλεμο, ο ναός Πάιμα υπέστη σοβαρές ζημιές. Πριν από την απελευθέρωση, ο ναός Πάιμα αποκάλυψε έναν τεράστιο νεφρίτη που κάθεται πάνω του ο Μαϊτρέγια Μποντισάτβα (弥勒菩萨 - Mílè Púsà), ύψους 2,16 μέτρων, ένα πολύτιμο αριστούργημα της δυναστείας του Βόρειου Γουέι (北魏 - Běi Wèi) . Δυστυχώς, έχει χαθεί στο εξωτερικό και εξακολουθεί να φυλάσσεται σε μουσείο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Κατά το πρώτο έτος της δυναστείας των Τανγκ (唐 - Táng , 685 μ.Χ.), η αυτοκράτειρα Γου Τζούατιέν ( 武则天- Wǔ Zétiān) διέταξε την κατασκευή του ναού Πάιμα, που ήταν η χρυσή εποχή στην ιστορία του ναού, αλλά στο τέλος της δυναστείας των Τανγκ, ο ναός έπεσε πάλι στο έλεος της καταστροφής από τους πολέμους. Αργότερα, κατά το τρίτο έτος της δυναστείας Σον (宋 - Sòng, 992 μ.Χ.), ο αυτοκράτορας διέταξε την κατασκευή του ναού Πάιμα. Σύμφωνα με τον μύθο, τα δύο πέτρινα άλογα ήταν αρχικά μπροστά από τον τάφο της πριγκίπισσας Γιόντσιν (永庆 - Yǒngqìng), που ήταν κόρη του αυτοκράτορα Τζάο Κουάνγιν (赵匡胤 - Zhào Kuāngyìn) της δυναστείας Σον, και μετακινήθηκαν αργότερα στην κεντρική αυλή από τον μοναχό Ντε Τζίε (德结 - Dé Jiē), τον ηγούμενο του ναού Πάιμα.
Κατά το τριακοστό τέταρτο έτος του αυτοκράτορα Τζιά Τζιν (嘉靖- Jiā Jìng, 1555 μ.Χ.), ο Χουάν Τζιν (黄锦 - Huáng Jǐn) επέστρεψε για άλλη μία φορά στον ναό Πάιμα. Η πέτρινη στήλη του ‘Ανασυγκρότηση του Αρχαίου Ναού του Ναού Πάιμα’ (重修古刹白马禅寺记- Chóngxiū Gǔchà Báimǎ Chán Sì Jì - Τσονγκσιό Γκούτσα Πάιμα Τσαν Σι Τζι) που γράφτηκε από τον Χουάν Τζιν διατηρεί λεπτομερείς πληροφορίες για την ανοικοδόμηση. Αυτή η ανοικοδόμηση έχει καθιερώσει γενικά την κλίμακα και τη διάταξη του ναού Πάιμα σήμερα και έχει μεγάλη σημασία στην ιστορία της εξέλιξής του. Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν μετά την απελευθέρωση, η συνολική έκταση του ναού είναι περίπου 40.000 τετραγωνικά μέτρα, η οποία είναι βασικά σύμφωνη με το ρεκόρ των 62 στρεμμάτων όταν ανοικοδομήθηκε στη δυναστεία των Μινγκ. Στο τέλος, όμως, της δυναστείας των Μινγκ ο ναός πάλι καταστράφηκε από πολέμους που έλαβαν μέρος στην πόλη Λούογιάν.
Κατά το πρώτο έτος της δυναστείας των Τσινγκ (清 - Qīng, 1862) η Αίθουσα Ανακτόρων Τζιέγιν (接引 - Jiēyǐn) κάηκε. Ξαναχτίστηκε τον ένατο χρόνο του αυτοκράτορα Γκουάνσου (光绪- Guāngxù, 1883). Ο Ναός της Υποδοχής είναι ο μικρότερος υπάρχων ναός στον ναό Πάιμα και η πιο πρόσφατη ανακατασκευή μιας μεγάλης αίθουσας. Κατά το δεύτερο έτος της αυτοκρατορίας του Σουάντονγκ (宣统 - Xuāntǒng) στη δυναστεία Τσιν (1910 μ.Χ.), η Αίθουσα Πχι Λου Γκου (毗卢阁 - Pílú Gé) ξαναχτίστηκε. Αργότερα, όμως, ακολούθησε μία σειρά καταστροφών πολλών βουδιστικών ναών συμπεριλαμβανομένων του ναού Πάιμα και του ναού Σαολίν το 1928 ο οποίος κάηκε ολοσκαιρώς. Τότε πολλοί μοναχοί του ναού Σαολίν βλέποντας ότι θα ακολουθήσει μεγάλη καταστροφή έκρυψαν όλα τα αρχαία κείμενα και αγαλμάτια και εγκατέλειψαν τον ναό βρίσκοντας καταφύγιο στον ναό Πάιμα.
Μετά την ίδρυση της Νέας Κίνας, ο ναός Πάιμα διέθεσε ειδικά κονδύλια για την ανοικοδόμησή του το 1952, το 1954 και το 1959. Το 1959, ο γνωστός Κινέζος συγγραφέας Γκούο Μορούα (郭沫若 - Guō Mòruò) επισκέφθηκε τον ναό και έγραψε το τραγούδι ‘ Ένα ποίημα οκτώ γραμμών και επτά συλλαβών (一首七律- Yī Shǒu Qīlǜ - Γι Σόου Τσίλου)’ ως μνημείο για τον ναό. Το 1961, ο ναός Πάιμα ανακοινώθηκε ως η πρώτη παρτίδα εθνικών βασικών μονάδων προστασίας πολιτιστικών λειψάνων από το Κρατικό Συμβούλιο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Παρ ’όλα αυτά, κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης το άγαλμα του Βούδα έσπασε και οι γραφές κάηκαν. Ο Σαολίν μοναχός Σι Σινγκ Τζανγκ (釋行正- Shì Xíng Ζhēng, 1914 - 1987) προσπάθησε να προστατέψει από τους επαναστάτες το άγαλμα του Βούδα με το σώμα του και τους ζήτησε να μην προχωρήσουν σε άλλη καταστροφή του ναού Πάιμα. Σύμφωνα με το μύθο, περισσότερα από τριάντα εξαιρετικά πολύτιμα κείμενα που είχαν φέρει οι Ινδοί μοναχοί μετατράπηκαν σε στάχτες. Τότε ήταν που ζητήθηκε και η βοήθεια από τον μοναχό του ναού Σαολίν Σι Χάι Φα (释海法 - Shì Hǎifǎ) να πάει στον ναό και να βοηθήσει στην ανέγερσή του. Ο ναός ανακαινίστηκε πλήρως το 1972, όπου η ανακαίνιση διήρκεσε δέκα χρόνια και διατέθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Οι κύριες αίθουσες ανακαινίστηκαν με βαμμένες οροφές, δοκάρια, κουφώματα, καμάρες, βαμμένες πόρτες και παράθυρα. Το 1973 ιδρύθηκε επίσημα το Αποθετήριο Πολιτιστικών Λειψάνων και το κράτος έκανε τις κατάλληλες ρυθμίσεις για να μπορούν οι μοναχοί να ψάλουν βουδιστικά κείμενα και να έχουν φαγητό και ρούχα.
Τον Μάρτιο του 1987, η Κύρια Πύλη του Μοναστηριού (山门- Shānmén - Σάνμαν), η Αίθουσα Ανακτόρων του Μεγάλου Βούδα (大佛殿- Dà Fó Diàn - Τα Φο Τιέν) και η Κύρια Αίθουσα Ανακτόρων του Βασιλιά (大雄殿- Dàxióng Diàn - Τασιόνγκ Τιέν) επισκευάστηκαν και ενισχύθηκαν. Το 1990 η Αυλή της Παγόδας Τσιγιουίν (齐云塔院- Qíyún Tǎyuàn - Τσιγιουίν Ταγιούαν) επεκτάθηκε προκειμένου να δεχθεί τουρίστες και βουδιστές μοναχούς που έρχονταν να λατρέψουν τον ναό από όλο τον κόσμο. Έτσι με βάση τα αρχικά κτίρια ανοικοδομήθηκαν νεόκτιστοι πύργοι κουδουνιών και τυμπάνων, , η Αίθουσα Ανακτόρων με το άγαλμα του Βούδα στο νεφρίτη (玉佛殿- Yù Fó Diàn - Γιου Φο Τιέν) και η Αίθουσα Ανακτόρων των Έξι Πατριαρχών (六祖殿- Liù Zǔ Diàn - Λιό Τζου Τιέν).
Έτσι σήμερα ο ναός Πάιμα χωρίζεται, σαν κάτοψη, στην Κύρια κινεζική Αυλή (中国本院- Zhōngguó Běn Yuàn - Τζονγκγκουό Μπαν Γιουάν), στην Αυλή της Παγόδας Τσιγιουίν (齐云塔院- Qíyún Tǎyuàn - Τσιγιούν Ταγιουάν), στην Αυλή της βουδιστικής Αίθουσας Ανακτόρων της Ινδίας (印度佛殿苑- Yìndù Fó Diàn Yuàn - Γιντού Φο Τιέν Γιουάν), στην αυλή της βουδιστικής Αίθουσας Ανακτόρων της Ταϊλάνδης (泰国佛殿苑- Tài Guó Fó Diàn Yuàn - Τάι Γκουό Φο Τιέν Γιουάν) και στην αυλή Παγόδας της Μιανμάρ (缅甸佛塔苑 - Miǎndiàn Fótǎ Yuàn). Το κεντρικό κτίριο του κύριου ναού βρίσκεται στον κεντρικό άξονα από το νότο προς το βορρά. Από μπροστά προς τα πίσω υπάρχουν τα κύρια κτίρια όπως η Κύρια Πύλη του Μοναστηριού (山门- Shānmén - Σάνμαν), η Αίθουσα Ανακτόρων του Βασιλιά (天王殿- Tiānwáng Diàn - Τιένγουανγκ Τιέν), η Αίθουσα Ανακτόρων του Μεγάλου Βούδα (大佛殿- Dà Fó Diàn - Τα Φο Τιέν), η Κύρια Αίθουσα Ανακτόρων του Βασιλιά (大雄殿- Dàxióng Diàn - Τασιόνγκ Τιέν), η Αίθουσα Ανακτόρων (接引- Jiēyǐn - Τζιέγιν), η Αίθουσα Συλλογής Βουδιστικών Κειμένων (清凉台- Qīng Liáng Tái - Τσιγκ Λιάνγκ Τάι) και η Αίθουσα Πχι Λου Γκου (毗卢阁- Pílú Gé).
Τον Ιανουάριο του 2001 ο ναός των Λευκών Αλόγων κατατάχθηκε ως η πρώτη παρτίδα εθνικών τουριστικών αξιοθέατων σε επίπεδο πολύ υψηλό από την Εθνική Διοίκηση Τουρισμού. Το 2010, ο ναός πραγματοποίησε μια μεγάλη τελετή για την ολοκλήρωση του βουδιστικού ναού σε ινδικό στιλ. Η Πρόεδρος της Ινδίας Pratiba Devi Singh Patil και η Κινέζα Αντιπρόεδρος της Πολιτικής Λαϊκής Συμβουλευτικής Διάσκεψης η Γουάν Τζιτζάν (王志珍 - Wáng Zhìzhēn) παρακολούθησαν την τελετή εγκαινίων του ναού και αποκάλυψαν το μνημείο. Τον Ιούνιο του 2014 ολοκληρώθηκε ο κήπος Παγόδας της Μιανμάρ του ναού και στις 28 Σεπτεμβρίου του 2014 πραγματοποιήθηκε η τελετή για την ολοκλήρωση του βουδιστικού ναού της Ταϊλάνδης στον ναό Πάιμα και η τελετή Αγιασμού του Βούδα. Μέχρι στιγμής, ο ναός Πάιμα είναι ο μόνος διεθνής ναός στον κόσμο με βουδιστικούς ναούς σε τέσσερις χώρες στον κόσμο, στην Κίνα, στην Ινδία, στην Μιανμάρ και στην Ταϊλάνδη.
Ο ναός Πάιμα δεν είναι μόνο η «προγονική αυλή» του κινεζικού βουδισμού, αλλά παίζει σημαντικό ρόλο στην προώθηση πολιτιστικών ανταλλαγών μεταξύ κινεζικού βουδισμού και βουδισμού άλλων χωρών. Άρχισε να διαδίδει τον βουδισμό στην Κορέα, την Ιαπωνία και τη Νοτιοανατολική Ασία, κάνοντας τον βουδισμό δημοφιλή στην Ασία και με αυτό τον τρόπο ο ναός έγινε ιερό μέρος που λαχταρούσαν να επισκεφθούν οι βουδιστές και για αυτό το λόγο δέχεται πλέον λατρεία από όλο τον κόσμο. Οι άνθρωποι που επισκέπτονται σήμερα την Κίνα και τον ναό Πάιμα συνδυάζουν το ταξίδι τους με μία επίσκεψη και στον ναό Σαολίν, αφού αυτοί οι δύο ναοί έχουν άρρηκτη σχέση μεταξύ τους και μέσα σε αυτούς διατηρήθηκε ζωντανή η αρχαία γνώση του Σαολίν Κουνγκ Φου.