Το Δάσος με τις Παγόδες ή Κοιμητήριο (塔林 - Tǎ Lín - Τα Λιν) βρίσκεται στη βόρεια όχθη του ποταμού Σάο Σι (少溪 - Shǎo Xī), καλύπτοντας μία έκταση άνω των 21 χιλ.τετρ.μ. Υπάρχουν διακόσιες τριάντα παγόδες χτισμένες στις δυναστείες Τανγκ (唐 - Táng, 618 - 907 μ.Χ.), Σονγκ (宋 - Sòng, 960 - 1279), Γιουάν (元 - Yuán, 1279 - 1368 μ.Χ.), Μινγκ (明 - Míng 1368 - 1644 μ.Χ.) και Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.). Είναι το μεγαλύτερο δάσος με παγόδες στην Κίνα.
Παγόδα στην αρχαία Ινδία σημαίνει τάφος. Οι παγόδες στο κοιμητήριο του Ναού Σαολίν είναι χτισμένες από τούβλα ή από πέτρα ή και από τα δύο. Δύο από αυτές χτίστηκαν στη διάρκεια της δυναστείας των Τανγκ, δύο της Σονγκ, δέκα της Τζιν (金 - Jīn, 1115 - 1234), σαράντα έξι της Γιουάν και εκατόν σαράντα οκτώ της Μινγκ. Οι υπόλοιπες χτίστηκαν είτε στη δυναστεία Τσινγκ, είτε σε άγνωστη περίοδο.
Αρχιτεκτονικά, ταξινομούνται ως μονόχωρες με μονά αετώματα, μονόχωρες με πολλαπλά αετώματα και παγόδες τύπου Στούπα (λατ: Stupa) και Λαμάιστ (λατ: Lamaist). Tο μεγάλο αυτό συγκρότημα παρέχει πράγματι πολύτιμο υλικό για τη μελέτη της ιστορίας της κινεζικής αρχιτεκτονικής, τέχνης και θρησκείας
Η παλαιότερη παγόδα από τούβλα χτίστηκε για τον δάσκαλο Φα Γουάν (法玩 - Fǎ Wán) κατά τη δυναστεία των Τανγκ το 791. Πολλοί επιφανείς μοναχοί βρήκαν την ανάπαυση στο Δάσος με τις Παγόδες του Ναού Σαολίν, με τον Σι Σου Σι (释素喜 - Shì Sù Xǐ) να είναι ο πιο πρόσφατος.