Ηγούμενος του ναού Σαολίν (1965 - 1993)
Σημείωση: Ο σεβασμιότατος Σι Ντε Τσαν εισήλθε στον ναό Σαολίν υπό την καθοδήγηση του σεβασμιότατου μοναχού Σι Χανγκ Λιν και του μεταγενέστερου μοναχού και μεγάλου δασκάλου Σι Μιάο Σινγκ πριν από την καταστροφή του μοναστηριού το 1928. Πριν από αυτό το γεγονός σκοπός του ναού ήταν να διαθέσει ειδικά εκπαιδευμένους μοναχούς για την επάνδρωση αστυνομικής πολιτοφυλακής, η οποία θα αναλάμβανε το καθήκον από την τοπική κυβέρνηση να διατηρεί την τάξη και την ασφάλεια στην περιοχή. Μετά την καταστροφή του ναού, η ανομία ξεπεράστηκε και ο Σι Ντε Τσαν χάρη στη δύναμη και τον χαρακτήρα του κατάφερε να επαναφέρει την τάξη στην περιοχή. Τα ιστορικά αρχεία συνηγορούν στο ότι ο Ντε Τσαν ήταν ένας καταξιωμένος δεξιοτέχνης των πολεμικών τεχνών και υπεύθυνος για τη διατήρηση της παράδοσης των Σαολίν μετά την καταστροφή του 1928. Υπήρξε ηγούμενος του ναού Σαολίν την περίοδο 1965-1986 και ανακηρύχθηκε επίτιμος ηγούμενος την περίοδο 1986-1993. Ανέλαβε την επίβλεψη του έργου της προσαρμογής των παραδόσεων του ναού Σαολίν στις επιταγές της σύγχρονης εποχής και θεωρείται μια σπουδαία φυσιογνωμία για τη νεότερη ιστορία του Σαολίν. Όπως ο Κομφούκιος, έτσι και ο Σι Ντε Τσαν μεταβίβαζε τις υπάρχουσες διδαχές συμβάλλοντας στη διατήρηση της αρχαίας παράδοσης των Σαολίν. Παρακάτω περιλαμβάνονται πληροφορίες που αναφέρονται στη ζωή του δασκάλου, οι οποίες είναι παρμένες από τρία διαφορετικά κινεζικά συγγράμματα και αποσκοπούν να προσφέρουν στον αναγνώστη μια γενική εικόνα για το έργο του ξεχωριστού αυτού ανθρώπου.
ΟΣι Ντε Τσαν (释德禅 - Shì Dé Chán, 1907 - 1993)ή αλλιώς «Αξιοσέβαστο και Ενάρετο Πνεύμα», άλλοτε γνωστός ως Λιού Αρ Χε (刘二和 - Liú Èr Hé) καταγόταν από την πόλη Τανφάν (登封 - Dēng Fēng) της επαρχίας Χονάν (河南 - Hé Nán). Το 1916, στην ηλικία των εννέα ετών, ο Σι Ντε Τσαν ταξίδεψε στον ναό Σαολίν που βρισκόταν στο όρος Σονγκ (嵩 - Sōng). Ο δάσκαλος Σου Κουάνγκ (素光 - Sù Guāng) ήταν αυτός που του ξύρισε το κεφάλι και του δίδαξε την αληθινή θεωρία και πρακτική του βουδισμού, όπως αυτά εφαρμόζονταν στον ναό Σαολίν. Το 1924 στάλθηκε στον κοντινό ναό Χουέι Σαν (会善 - Huì Shàn), για να διδαχθεί την παραδοσιακή κινεζική ιατρική από τους μοναχούς που διαβίωναν εκεί και οι οποίοι ήταν γνώστες του αντικειμένου. Μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) (中华人民共和国 - Zhōng Huá Rén Mín Gòng Hé Guó - Τσοουνγκ Χουά Ρεν Μιν Κονγκ Χε Γκουό), ο Σι Ντε Τσαν διορίστηκε μέλος του Οργανισμού Δημόσιας Υγείας χάρη στις σημαντικές ιατρικές του γνώσεις. Το 1965 ανέλαβε ηγούμενος (住持 - Zhù Chí) του ναού Σαολίν. Τον Δεκέμβριο του 1986 ομάδες εργασίας προσκείμενες στην τότε κυβέρνηση εισέβαλαν στον ναό και ο Σι Ντε Τσαν αποσύρθηκε από το αξίωμα του ηγούμενου παραμένοντας ως επίτιμος ηγούμενος. Τον Μάρτιο του 1993 ο Ντε Τσαν απεβίωσε. Ο σεβάσμιος μοναχός Σι Σου Σι (释素喜 - Shì Sù Xǐ) ανέλαβε τότε ως ηγούμενος του ναού, καθώς ήταν ο διευθυντής της δημοκρατικής διοικητικής επιτροπής. Οι δάσκαλοι Σι Γιν Σουνγκ (释印松 - Shì Yìn Sōng) και Σι Γιoνγκ Καν (释永乾 - Shì Yǒng Gān) ήταν αναπληρωματικοί διευθυντές.
Ο Σι Ντε Τσαν στάλθηκε στον ναό Σαολίν για να γίνει μοναχός σε ηλικία εννέα ετών, λόγω της ανέχειας της οικογένειάς του. Η φτώχεια ήταν διαδεδομένη στην Κίνα πριν από το 1949. Καθώς η οικογένειά του διέμενε στα περίχωρα του ναού, η απόφαση να τον στείλουν εκεί ήταν λογική. Ο ναός Σαολίν διαθέτει σήμερα τουλάχιστον δεκαοκτώ μικρότερους ναούς και αίθουσες που λειτουργούν ως πύλες εισόδου προς τον κυρίως ναό από τις οποίες όλοι όσοι θέλουν να μονάσουν πρέπει να περάσουν. Ο Σι Ντε Τσαν εισήλθε στην «Αιώνια Αίθουσα της Μεταμορφώσεως» (永化堂 - Yǒng Huà Táng - Γιονγκ Χουά Τανγκ), η οποία είναι μια αρχαία αίθουσα που συνδέεται στενά με την Τσάο Ντονγκ (曹洞 - Cáo Dòng) καταγωγή του Τσαν (禪 - Chán) βουδισμού. Στην εκτενή βιογραφία του Σι Ντε Τσαν αναφέρεται ότι ταξίδεψε σε αρκετά σχολεία και ναούς έξω από τον ναό Σαολίν για να εξελίξει τη μόρφωσή του. Επίσης, αναφέρεται ότι επέλεξε να ειδικευτεί στον τομέα της ιατρικής.
Το 1928, όταν ο ναός Σαολίν δέχτηκε επίθεση και κάηκε από τους εθνικιστές, ο Σι Ντε Τσαν ανέλαβε την ευθύνη να διασώσει σημαντικά ιστορικά έγγραφα για τον βουδισμό και τις πολεμικές τέχνες των Σαολίν, τα οποία μετέφερε και διαφύλαξε σε μια ασφαλή τοποθεσία. Ενώ άλλοι μοναχοί διασκορπίστηκαν, ο Σι Ντε Τσαν συνέβαλε στο να συγκεντρώσει μερικούς δασκάλους του Σαολίν (συμπεριλαμβανομένων των Σι Τσεν Σου (释贞绪 - Shì Zhēn Xù) και Σι Τσι Τσιν (释寂勤 - Shì Jì Qín), προκειμένου να προστατεύσουν τις πολεμικές τέχνες των Σαολίν.
Το 1929, ο Σι Ντε Τσαν επέστρεψε τις βουδιστικές σούτρες και το εγχειρίδιο με τις πρακτικές των πολεμικών τεχνών στον ναό Σαολίν. Καθώς η τάξη στον ναό και στα περίχωρα είχε αποδιοργανωθεί, υπήρχε ανομία, λιμός και ασθένειες. Ο Σι Ντε Τσαν παρείχε θεραπεία σε εκείνους που υπέφεραν απ’ τις αρρώστιες. Διάφοροι ληστές της περιοχής έκαναν απαγωγές ανθρώπων και απαιτούσαν χρήματα για να τους επιστρέψουν, αλλιώς απειλούσαν ότι θα τους σκοτώσουν. Ο Ντε Τσαν προσέγγιζε τους ληστές και τους δίδασκε ότι η απληστία, το μίσος και οι ψευδαισθήσεις προκαλούν φρικτές αναγεννήσεις και εκδικητικό κάρμα. Τους έλεγε ότι ο μόνος τρόπος να το αποφύγουν αυτό είναι να αποκτήσουν ένα ευγενές και συμπονετικό πνεύμα το οποίο θα πρέπει να μεταδοθεί σε όλους τους ανθρώπους. Η προσπάθειά του αυτή είχε ως συνέπεια να περιοριστεί η ανομία στην περιοχή.
Από το 1966 και για δέκα συναπτά έτη που συνέπεσαν με την Πολιτιστική Επανάσταση (文化大革命 - Wén Huà Dà Gé Mìng, 1966-1976), ο Σι Ντε Τσαν πήγε από χωριό σε χωριό με σκοπό να θεραπεύσει τις ασθένειες, τις νόσους και τα τραύματα του λαού. Εξαιτίας της επικρατούσας κατάστασης, ο Σι Ντε Τσαν χρησιμοποιούσε εναλλακτικές μορφές θεραπείας που εντάσσονταν στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική πρακτική. Η αντιμετώπιση των ασθενειών μέσω του Τσι Κουνγκ (氣功 - Qì Gōng) που χρησιμοποιούσε ήταν τόσο αποτελεσματική, ώστε πολλοί άνθρωποι τη θεωρούσαν πολύ καλύτερη θεραπεία για την καταπολέμηση των ασθενειών σε σχέση με τα φάρμακα.
Το 1983 έγινε αντιπρόεδρος της Ένωσης Βουδιστών της επαρχίας Χενάν (Buddhist Association of Henan Province), ενώ το 1984 έγινε πρόεδρος της Ένωσης Βουδιστών της πόλης Τσενγκ Τσόου (郑州 - Zhèng Zhōu) και αντιπρόεδρος της Ένωσης Σαολίν Κουνγκ Φου της Τανφάν. Τον Μάιο του 1984, ως ηγούμενος της 29ης γενιάς μοναχών του ναού Σαολίν, ο Σι Ντε Τσαν ξεκίνησε ένα ερευνητικό έργο μαζεύοντας τόσο «λαϊκούς» όσο και χειροτονημένους δασκάλους πολεμικών τεχνών Σαολίν και μαζί δημιούργησαν ένα κείμενο με τίτλο «Πρακτικές των Πολεμικών Τεχνών Σαολίν – Νέος Πειθαρχικός Κώδικας» (少林习武新戒约 - Shào Lín Xí Wǔ Xīn Jiè Yuē - Σάο Λιν Σι Γου Σιν Τζιε Γιουέ).
Το 1985, ο Σι Ντε Τσαν έπαθε παράλυση των κάτω άκρων και μεταφέρθηκε με φροντίδα της κυβέρνησης και των μαθητών του στο νοσοκομείο. Έπειτα η κατάστασή του παρέμεινε σταθερή για οκτώ χρόνια. Τον Νοέμβριο του 1992 ο Σι Ντε Τσαν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της κομητείας εξαιτίας μιας άλλης ασθένειας. Η διαδικασία της απώλειας του Τσι (氣 - Qì), της ζωτικής ενέργειας, δεν μπορούσε να σταματήσει ή να ανατραπεί κι έτσι απεβίωσε στις 26 Ιανουαρίου 1993. Ήταν 89 ετών όταν πέθανε, ενώ υπήρξε βουδιστής μοναχός για 79 έτη. Θάφτηκε στο κοιμητήριο Τα Λιν (塔林 - Tǎ Lín - Το δάσος με τις Παγόδες) κοντά στον ναό Σαολίν.