Στη διάρκεια της δυναστείας των Τανγκ (唐 - Táng, 618 - 907 μ.Χ.) άνθισαν εκτός των άλλων και οι πολεμικές τέχνες. Διαδόθηκε η διοργάνωση αγώνων σε υπερυψωμένες πλατφόρμες, Λέι Τάι (擂臺 - Léi Tái).
Το Λέι Τάι αντιπροσωπεύει μια δημόσια πρόκληση σε μάχη και εμφανίστηκε πρώτη φορά αυτή την περίοδο. Στόχος των πολεμιστών ήταν να απωθήσουν τον αντίπαλο τους από την πλατφόρμα με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτή η παράδοση αποτελεί τα θεμέλια αυτού που αργότερα ονομάστηκε Σαν Σόου - Σαν Τα (散手, 散打 - Sǎn Shǒu, Sǎn Dǎ) που είναι η σύγχρονη εκδοχή των διαγωνισμών Λέι Τάι με την προσθήκη κανόνων για την αποφυγή σοβαρών τραυματισμών.
Στα πρώτα χρόνια οι διαγωνισμοί αφορούσαν μόνο μάχη με σπαθιά (刀 - dāo - τάο) ή κοντάρια (棍 - gùn - κουίν). Αργότερα συμπεριλήφθηκε και η άοπλη μάχη.
Τη διοργάνωση αναλάμβαναν συνήθως κυβερνητικές οργανώσεις - όπου και οι νικητές λάμβαναν έπειτα θέση και βαθμό στον κινεζικό στρατό - ή ακόμα και το κοινό.
Κατά τις προηγούμενες περιόδους οι φόρμες Σαολίν ήταν καθαρά πρακτικές χωρίς περιττές κινήσεις και επικεντρώνονταν στις τεχνικές και στην αντιμετώπισή τους. Αυτή την περίοδο άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους κυρίως φόρμες δύο ατόμων Τουέι Τα (對打 - Duì Dǎ), οι οποίες εμπεριείχαν πιο περίπλοκες κινήσεις. Κατά συνέπεια, δημιουργήθηκε μια κατηγορία πολεμικών τεχνών που προοριζόταν μόνο για θεατρικές παραστάσεις και επιδείξεις, τις λεγόμενες Χουά Φα Γου Γι (花法武藝 - Huā Fǎ Wǔ Yì). Αρκετοί αντιμετώπιζαν τους μαθητές αυτού του είδους αρνητικά, μιας και πίστευαν ότι κάτι τέτοιο οδηγεί τον κόσμο μακριά από το Σαολίν και τις πρακτικές πολεμικές τέχνες και κατ’ επέκταση στην αποδυνάμωση της πολεμικής τέχνης.
Ο ιδρυτής της δυναστείας των Σονγκ (宋 - Sòng, 960 - 1279), ο αυτοκράτορας Τάι Τζου (太祖 - Tài Zǔ, 960 - 976 μ.Χ.) επισκέφτηκε τον ναό Σαολίν. Έπειτα έστειλε εκεί στρατεύματα για την εκπαίδευσή τους από πολεμιστές μοναχούς, καθώς και για τη διάδοση και διδασκαλία της πολεμικής τέχνης των Σαολίν.
Αυτό συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια από αρκετούς στρατηγούς - πατριώτες, με διασημότερο τον Γιουέ Φέι (岳飛 - Yuè Fēi, 1103 - 1142 μ.Χ.), ο οποίος θεωρούσε βασική την εκπαίδευση στον ναό Σαολίν.
Ο Γιουέ Φέι θεωρείται ως δημιουργός των τεχνικών «Νύχι του Αετού» και «Γροθιά Καρδιάς και Μυαλού (形意拳 - Xìng Yì Quán - Σινγκ Γι Τσουάν)», αλλά δεν υπάρχουν αρκετές πηγές που να το επιβεβαιώνουν.
Διαδόθηκε η τεχνική της «Βόρειας Γροθιάς», στην οποία χρησιμοποιούνταν περισσότερο τα άνω άκρα με συμπληρωματικές κινήσεις από τους αγκώνες και τα γόνατα.
Την περίοδο της εν λόγω δυναστείας η ενασχόληση με το Σαολίν Κουνγκ Φου κατέστη κοινή πρακτική σε πολίτες και μη. Αυτό που σήμερα θεωρούμε πλέον ως δεδομένο έχει τις απαρχές του στη δυναστεία των Σονγκ.