Ο δάσκαλοςΣι Ντε Τιεν (释德虔- Shì Dé Qián)γεννήθηκε το 1943 σε μια οικογένεια με άλλα δύο αδέρφια, με το όνομα Γουάν Σαν Γιν (王省印- Wáng Shěng Yìn) και αργότερα υιοθέτησε το όνομα Γουάν Τσαν Τσιν (王长青- Wáng Cháng Qīng). Καταγόταν από την πόλη Ντενγκφένγκ (登封- Dēngfēng) της επαρχίας Χενάν (河南- Hénán) της Κίνας και σε ηλικία έξι ετών ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με το Σαολίν Κουνγκ Φου. Ο θείος του ήταν αγρότης και εργαζόταν ως υπεύθυνος για τις καλλιέργειες στον ναό Σαολίν. Έτσι πήρε τον ανιψιό του και τον πήγε στον ναό για να μελετήσει τις πολεμικές τέχνες και να ασπαστεί τον βουδισμό. Μετά από λίγο καιρό έγινε μαθητής του δασκάλου Σι Σου Σι (釋 素 喜 - Shì Sù Xǐ) και πήρε το μοναστικό όνομα Ντε Τιεν (德虔 - Dé Qián).
Κατά την παιδική του ηλικία, στον ναό Σαολίν έμαθε πάνω από τριάντα ένοπλες φόρμες από τον δάσκαλο Σι Σου Σι, τον δάσκαλο Σι Γιον Σιαν (释永祥 - Shì Yǒng Xiáng) και άλλους μοναχούς που ζούσαν εκεί. Διακρίθηκε στο Τσι Κουνγκ (氣功 - Qì Qōng) και συγκεκριμένα στο Γι Τζιν Τσινγκ (易筋经- Yì Jīn Jīng - Βιβλίο της Αλλαγής των Μυών και των Τενόντων), όπως και σε παραδοσιακές φόρμες Σαολίν και πιο συγκεκριμένα στη «Γροθιά Μικρός Χείμαρρος» (小洪拳- Xiǎo Hóng Quán - Σιάο Χουνγκ Τσουάν), στη «Γροθιά Μαύρος Τίγρης» (黑虎拳- Hēi Hǔ Quán - Χέι Χου Τσουάν) και στη φόρμα «Μοναστηριακό Φτυάρι» (方便铲- Fāng Biàn Chǎn - Φαν Μπιέν Τσαν).
Επιπρόσθετα, ο Σι Ντε Τιεν σπούδασε ιατρική στον ναό Σαολίν υπό την επίβλεψη του μοναχού Σι Ντε Τσαν (釋德禪- Shì Dé Chán) και μετά από την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, το 1955, έφυγε από τον ναό Σαολίν επειδή έγινε δεκτός στη σχολή παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής στην αυτόνομη περιοχή Νιν Σια (宁夏- Níng Xià) της Κίνας. Το 1966 μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της κομητείας Νι Λούα Κούα (尼勒克- Ní Lè Kè) στην αυτόνομη περιοχή Σιν Τζιαν (新疆- Xīn Jiāng) βορειοδυτικά της Κίνας ως στρατιωτικός γιατρός του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας (中国人民解放军 - Zhōng Guó Rén Mín Jiě Fàng Jūn - Τζον Γκουό Ζαν Μι Τζιέ Φαν Τζουίν). Εκεί ο Σι Ντε Τιεν βίωσε μεγάλες δοκιμασίες και δυσκολίες αναλαμβάνοντας ως έφιππος να μεταφέρει φάρμακα σε δεκάδες διαφορετικές μειονότητες που κατοικούσαν στην περιοχή. Τον χειμώνα παρείχε ανακούφιση σε πολλούς ανθρώπους με τις θεραπευτικές του ικανότητες.
Το 1980, ο δάσκαλος Σι Ντε Τιεν αποσύρθηκε από τον στρατό λόγω ασθενείας και επέστρεψε στον ναό Σαολίν υπηρετώντας δίπλα στον ηγούμενο Σι Σου Σι ως γιατρός, προπονητής και γενικός γραμματέας της Ένωσης Γου Σου του ναού Σαολίν (少林寺武术协会- Shàolín Sì Wǔ Shù Xié Huì - Σάο Λιν Σι Σιε Χουέι). Το 1986 μεταφέρθηκε στην Επιτροπή Αθλητικών Κομητειών της πόλης Ντενγκφένγκ (登封县体委 - Dēng Fēng Xiàn TǐWěi - Ταν Φάν Σιέν Τι Γουέι) και διετέλεσε επικεφαλής της Ερευνητικής Μονάδας Γου Σου (武术研究股 - WǔShù Yán Jiū Gǔ - Γου Σου Γιέν Τζιό Γκου). Την ίδια χρονιά υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος και γραμματέας στην «Ένωση Έρευνας της Πυγμαχίας Σαολίν» (少林拳研究协会- Shào Lín Quán Yán Jiū Xié Huì - Σάο Λιν Τσουάν Γιέν Τζιού Σιέ Χουέι). Το 1991 διετέλεσε αντιπρόεδρος και αναπληρωτής διευθυντής της Ένωσης Γου Σου της επαρχίας Χενάν κι έγινε μέλος της «Κινεζικής Ένωσης Γου Σου» (中国武术学会- Zhōng Guó Wǔ Shù Xué Huì - Τζον Γκουό Γου Σου Σιέ Χουέι). Το 1993, ύστερα από πρόσκληση διετέλεσε καθήκοντα καθηγητή και αντιπροέδρου του «Αμερικανικού Ιατρικού Πανεπιστημίου Γου Σου» (美国武术医科大学- Měi Guó Wǔ Shù Yī Kē Dà Xué - Μέι Γκουό Γου Σου Γι Κε Τα Σουέ) και διορίστηκε πρύτανης της «Κινεζικής Διεθνούς Ακαδημίας Γου Σου του ναού Σαολίν» (少林寺国际武术学院- Shào Lín Sì Guó Jì Wǔ Shù Xué Yuàn - Σάο Λιν Σι Γκουό Τσι Γου Σου Σουέ Γιουάν), τον Φεβρουάριο του 1994. Το 1996 υπηρέτησε ως επικεφαλής της συμβουλευτικής ομάδας της «Διεθνούς Ομοσπονδίας Πυγμαχίας του Σαολίν» (国际少林拳联合- Guó Jì Shào Lín Quán Lián Hé - Γκουό Τσι Σάο Λιν Τσουάν Λιέν Χουέ) και το 1987 έγινε μέλος του Πολιτικού Συμβουλευτικού Συμβουλίου (政协- Zhèng Xié - Τζαν Σιέ) του κινεζικού λαού της πόλης Ντενφένγκ και το 1999 της πόλης Τζαν Tζόου (郑州- Zhèng Zhōu). Το 2000 έγινε πρόεδρος της «Διεθνούς Ένωσης Σαολίν Γι Τζιν» (国际少林易筋学会- Guó Jì Shào Lín Yì Jīn Xué Huì - Γκουό Τσι Σάο Λιν Γι Τσιν Σουέ Χούι).
Το έργο του μεγάλου δασκάλου Σι Ντε Τιεν είναι αδιαμφισβήτητο και χωρίς τη μεγάλη του προσφορά και αυτοθυσία όλα τα μυστικά από τις αρχαιότερες πολεμικές τέχνες του ναού Σαολίν δεν θα υπήρχαν σήμερα. Παρόλο που τα περισσότερα αρχαία κείμενα και βιβλία καταστράφηκαν από τη μεγάλη φωτιά που ξέσπασε στον ναό Σαολίν το 1928, κάποιες σημειώσεις και αντίγραφα κατάφερε και τα διαφύλαξε ο δάσκαλος Σι Γιόν Σιάν πριν την καταστροφή και ύστερα, το 1981 ανέλαβε και συνέχισε αυτό το έργο ο δάσκαλος Σι Ντε Τιεν διανεργώντας μια τεράστια έρευνα. Έτσι, τον Ιανουάριο του 1982, είχε στα χέρια του τη συλλογή Γιόνγκ Tσαν (永禅- Yǒng Chán) πενήντα πέντε χρόνων. Η συλλογή αποτελούνταν από σαράντα οκτώ αντίγραφα βιβλίων πυγμαχίας και βουδιστικών ιατρικών ιστοριών του ναού Σαολίν.
Πιο συγκεκριμένα, ο Σι Ντε Τιεν ταξίδεψε σε περισσότερες από τριάντα περιοχές σε δέκα εφτά επαρχίες της Κίνας διανύοντας πάνω από πενήντα χιλιάδες μίλια με σκοπό να αποκτήσει από πρώτο χέρι έναν μεγάλο αριθμό πληροφοριών, μιλώντας ο ίδιος με τους βουδιστές μοναχούς. Μετά από είκοσι χρόνια σκληρής δουλειάς κατάφερε και συνέταξε με επιτυχία τα βιβλία: «Εγκυκλοπαίδεια Πολεμικών Τεχνών του Ναού Σαολίν» (少林寺武术百科全书- Shào Lín Sì Wǔ Shù Bǎi Kē Quán Shū - Σάο Λιν Γου Σου Πάι Κούα Τσουάν Σου), «Ιατρική Ουσία του Ναού Σαολίν» (少林寺医学精华- Shào Lín Sì Yī Xué Jīng Huá - Σάο Λιν Σι Γι Σουέ Τσιν Χουά), «72 Τέχνες του Ναού Σαολίν» (少林寺七十二艺- Shào Lín Sì Qī Shí Èr Yì - Σάο Λον Σι Τσι Σι Αρ Γι), «Δεκαοκτώ Πολεμικές Τέχνες του Ναού Σαολίν» (少林寺十八般武术- Shào Lín Sì Shí Bā Bān Wǔ Shù - Σάο Λιν Σι Σι Πα Παν Γου Σου), «Βιβλίο Εκλαΐκευσης Παραδοσιακών Πολεμικών Τεχνών του Ναού Σαολίν» (少林寺传统武术普及教材- Shào Lín Sì Chuán Tǒng Wǔ Shù Pǔ Jí Jiào Cái - Σάο Λιν Σι Τσουάν Τον Γου Σου Που Τσι Τσιάο Τσάι), «Μυστικά Τσι Κουνγκ του Σαολίν» (少林气功秘笈- Shào Lín Qì Gōng Mì Jí - Σάο Λιν Τσι Κουνγκ Μι Τσι), «Εκπληκτικές Δεξιότητες του Ναού Σαολίν» (少林寺绝技- Shào Lín Sì Jué Jì - Σάο Λιν Σι Τσουέ Τσι), «Λεξικό Κουνγκ Φου του Σαολίν» (少林功夫辞典- Shào Lín Gōng Fu Cí Diǎn - Σάο Λιν Κουνγκ Φου Τσι Τιέν), «Μοναχοί Σαολίν» (少林武僧志- Shào Lín Wǔ Sēng Zhì - Σάο Λιν Γου Σενγκ Τσι), «Βιογραφίες Ηρώων Σαολίν» (少林英雄传- Shào Lín Yīng Xióng Zhuàn - Σάο Λιν Γιν Σιόν Τζουάν) και άλλα 86 βιβλία. Συνολικά 21 εκατομμύρια λέξεις που εκδόθηκαν διαδοχικά από τον Εκδοτικό Οίκο Τουρισμού της Κίνας (中国旅游出版社- Zhōng Guó Lǚ Yóu Chū Bǎn Shè - Τσον Γκουό Λούι Γίου Τσου Παν Σε ), τον Εκδοτικό Οίκο Αθλητισμού (人民体育出版社- Rén Mín Tǐ Yù Chū Bǎn Shè - Ζεν Μιν Τι Γιουό Τσου Παν Σε) και από τον Διεθνή Εκδοτικό Οίκο (国际出版社- Guó Jì Chū Bǎn Shè - Γκουό Τσι Τσου Παν Σε) με συνολικό όγκο εκτύπωσης 37,8 εκατομμύρια αντίτυπα, διανεμήθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα και σε εβδομήντα οκτώ χώρες και περιοχές σε όλο τον κόσμο.
Παράλληλα, ο δάσκαλος Σι Ντε Τιεν ασχολήθηκε με την παραγωγή δεκατριών μεγάλων ταινιών και τηλεοπτικών σειρών όπως οι «Κινεζικές Πολεμικές Τέχνες» (中华武術- Zhōng Huá Wǔ Shù - Τζον Χουά Γου Σου), «Σαολίν Δυναμικός Άνεμος» (少林 雄風- Shào Lín Xióng Fēng - Σάο Λιν Σιον Φαν) και «Βουδίστρια Μοναχή Σαολίν» (少林女和尚- Shào Lín Nǚ Hé Shang - Σάο Λιν Νιόου Χούα Σαν). Από το έτος 1989 προσκλήθηκε να δώσει διαλέξεις σε σαράντα οκτώ χώρες και περιοχές, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιαπωνίας, της Σιγκαπούρης, της Μαλαισίας, της Ινδίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας. Τέλος, για όλη του αυτή την προσφορά βραβεύτηκε με το χρυσό βραβείο καλύτερου διαιτητή στον Αμερικανικό Διεθνή Διαγωνισμό Πολεμικών Τεχνών (美国国际武术比赛- Měi Guó Guó Jì Wǔ Shù Bǐ Sài - Μέι Γκουό Γκουό Τσι Γου Σου Πι Σάι) και με το χρυσό κύπελλο στον Πρώτο Διεθνή Διαγωνισμό του Σαολίν Γι Τζιν Τσινγκ (全国首届少林易筋经比赛- Quán Guó Shǒu Jiè Shào Lín Yì Jīn Jīng Bǐ Sài - Τσουάν Γκουό Σόου Τζιέ Σάο Λιν Γι Τσι Τσιν Πι Σάι). Επίσης, του απονεμήθηκε το βραβείο Εξαιρετικής Συνεισφοράς Πολεμικών Τεχνών του Πρώτου Ασιατικού Διαγωνισμού Πολεμικών Τεχνών (亚洲武术比赛- Yà Zhōu Bēi Wǔ Shù Bǐ Sài - Για Τσου Πέι Γου Σου Πι Σάι), ενώ κέρδισε και την πρώτη θέση στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Παραδοσιακών Πολεμικών Τεχνών στη νοτιοανατολική Ασία (东南亚世界武术比赛传统 夫- Dōng Nán Yà Shì Jiè Wǔ Shù Bǐ Sài Chuán Tǒng Gōng Fu - Τον Ναν Για Σι Τσίε Γου Σου Πι Σάι Τσουάν Τον Κουνγκ Φου).
Ο δάσκαλος Σι Ντε Τιεν ανήκει στην 31η γενιά των μάχιμων μοναχών του ναού Σαολίν και έχει επαινεθεί από τους κύκλους των πολεμικών τεχνών στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ως «Δάσκαλος Σαολίν» και «Ήρωας της ανθρωπότητας». Συνέβαλε με το έργο του στη βελτίωση της σωματικής υγείας όλων των ανθρώπων κι έτσι κατάφερε να προωθήσει την κινεζική κουλτούρα, το Σαολίν Κουνγκ Φου, καθώς και να ενισχύσει τη φιλία μεταξύ των λαών όλων των χωρών.