«Όπως έχει πει και ο μεγάλος δάσκαλος της 31ης γενιάς μοναχών του ναού Σαολίν Σι Ντε Γιάνγκ (释德杨 - Shì Dé Yáng, 1968 - ) το Kουνγκ Φου ξεκινάει από τα βασικά και τελειώνει στα βασικά.»
ΟιΒασικές Στάσεις (基本步法 - Jī Běn Bù Fǎ - Tζι Μπαν Μπου Φα) αποτελούν ένα αναπόσπαστο και θεμελιώδες κομμάτι του Σαολίν Κουνγκ Φου. Ένα δέντρο για να ανθίσει και δυναμώσει χρειάζεται ισχυρές ρίζες! Οι ρίζες στο Σαολίν Κουνγκ Φου είναι οι βάσεις / στάσεις που μαθαίνει ένας αρχάριος μαθητής στο ξεκίνημα του και πρέπει να εξασκεί καθ'όλη τη διάρκεια της ενασχόλησης του με το Κουνγκ Φου, ουσιαστικά σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Οι βασικές στάσεις είναι ο θεμελιώδης λίθος πάνω στον οποίο θα χτίσει ένας αρχάριος το οικοδόμημά του στο μαχητικό κομμάτι των πολεμικών τεχνών. Παρακάτω αναλύονται όλες οι βασικές στάσεις με οδηγίες για τη σωστή εκτέλεσή τους.
«Στάση του Αναβάτη / Αλόγου» (马裆步 - Mǎ Dāng Bù - Μα Τανγκ Μπου)
Το πλήρες όνομα της στάσης του«Αναβάτη / Αλόγου» (马步 - Mǎ Bù - Μα Μπου)είναι η «Αντίσταση στη Στάση του Αλόγου» (拒马步 - Jù Mǎ Bù - Τζου Μα Μπου). Αποτελούσε ένα τακτικό βάδισμα που χρησιμοποιείτο από πεζούς που κρατούσαν μακριά δόρατα για να αντισταθούν στην πρόσκρουση του ιππικού. Υπήρχαν τρεις μέθοδοι ορθοστασίας: χαμηλή, μέση και ψηλή, έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι τα μπροστινά και τα πίσω τρία δόρατα μπορούσαν να μαχαιρώσουν ταυτόχρονα. Δεδομένου ότι το ιππικό θα έτρεχε δεξιά και αριστερά, αναζητώντας το αδύναμο σημείο της άμυνας και της ταχύτητας του πεζικού, το πεζικό έπρεπε επίσης να κινηθεί όπως οι έφιπποι για να εξασφαλίσει ότι τα όπλα στοχεύουν πάντα στο ιππικό. Για αυτό το λόγο, λοιπόν, αυτή η στάση ονομάζεται και στάση του «αναβάτη» (马裆步 - Mǎ Dāng Bù - Μα Τανγκ Μπου) όπου Τανγκ (裆 - Dāng) είναι η βουβωνική χώρα (καβάλος).
Ως εκ τούτου, η στάση αυτή προέρχεται από ιστορικούς πολέμους, σήμερα η κύρια μέθοδος εκπαίδευσης των περισσότερων κινεζικών σχολών πολεμικών τεχνών είναι η στάση του «αναβάτη / αλόγου».
Με την εξάσκηση αυτής της στάσης ο κύριος σκοπός είναι η ρύθμιση της ενέργειας Τσι (气 - Qì)και του πνεύματος. Η ολοκλήρωση της εκπαίδευσης αποσκοπεί στη ρύθμιση της ενέργειας Τσι και του αίματος, στην πνευματική καλλιέργεια και στην άσκηση ελέγχου των ιδεών και της συνείδησης. Αυτού του είδους η άσκηση είναι μια μακροχρόνια στατική εξάσκηση, επομένως αποτελεί μια καλή άσκηση για όλα τα όργανα του ανθρωπίνου σώματος. Μέσω αυτού του είδους άσκησης, μπορεί ο ασκούμενος να βελτιώσει αποτελεσματικά την ικανότητα απόκρισης του ανθρώπινου σώματός του κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης.
Για να καθίσει κάποιος στη στάση του «αναβάτη / αλόγου», πρέπει να τοποθετήσει τα πόδια στο άνοιγμα των ώμων και περισσότερο, με τα πέλματα στραμμένα προς τα εμπρός και να λυγίσει τα γόνατα τόσο, ώστε να κάνει ένα «κάθισμα». Οι γοφοί πρέπει να είναι τοποθετημένοι οριζόντια και τα γόνατα πρέπει να είναι κάθετα, ευθυγραμμισμένα με τα δάχτυλα των ποδιών. Οι παλάμες γίνονται γροθιές και τα χέρια τείνουν ευθεία προς τα εμπρός, στο ύψος των ώμων, σχηματίζοντας το ιερογλυφικό «Ένα» (─). Οι παλάμες είναι στραμμένες έτσι, ώστε τα δάχτυλα να «κοιτούν» προς το έδαφος και το σημείο όπου ενώνεται ο αντίχειρας με τον δείκτη, το οποίο ονομάζεται «Στόμα της Τίγρης» (虎口 - Hǔ Kǒu - Χου Κόου), δείχνει προς τα εμπρός. Το βλέμμα πρέπει είναι έντονο. Απαιτείται πλήρης ακινησία κατά τη διάρκεια της εξάσκησης, δηλαδή δεν πρέπει να κινούνται τα χέρια ούτε το σώμα να γέρνει εμπρός, πίσω, δεξιά ή αριστερά. Η σπονδυλική στήλη πρέπει να παραμένει ευθυγραμμισμένη, το κεφάλι ίσιο, το βάρος του σώματος πρέπει να κατανέμεται εξίσου στα πόδια και τα πέλματα πρέπει να πατούν σταθερά στο έδαφος.
Πρέπει κάποιος να εξασκείται στη στάση του «αναβάτη / αλόγου» δύο φορές την ημέρα – μια το πρωί και μια το απόγευμα - και να μετράει δυνατά, ξεκινώντας από το «ένα». Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ελέγχει τον χρόνο που βρίσκεται σε αυτή τη στάση. Ταυτόχρονα διευκολύνεται η αναπνοή, η οποία πρέπει να γίνεται με φυσικό τρόπο – ούτε να κρατάει κάποιος την αναπνοή του ούτε να αναπνέει γρήγορα. Είναι σημαντικό να αυξάνεται σταδιακά ο χρόνος παραμονής στην εν λόγω στάση. Με τον καιρό τα πόδια και τα χέρια δυναμώνουν. Μετά από πολλή κι επίμονη εξάσκηση αισθάνεται κανείς τα πόδια του σαν να έχουν ριζώσει στο έδαφος, ενώ τα χέρια και τα πόδια είναι γεμάτα ενέργεια. Τα πόδια θα είναι τόσο σταθερά που θα είναι δύσκολο για τον ασκούμενο να τον μετακινήσουν από τη θέση του.
Η στάση αυτή φαίνεται εύκολη, αλλά είναι πολύ σημαντική και πρέπει κανείς να διαθέσει πολύ χρόνο και δύναμη για να την κατακτήσει. Θεωρείται η καλύτερη στάση για την εξάσκηση των ποδιών και αποτελεί βασική άσκηση.
Πολλοί αρχάριοι δυσκολεύονται να στηρίξουν τα πόδια τους μετά από δύο έως τρία λεπτά εξάσκησης. Για να σταθεροποιήσουν τη βάση στήριξής τους ή για να διατηρήσουν το σχήμα του σώματός τους, μαζεύουν ασυναίσθητα την ενέργεια Τσι στο στήθος, κάτι που κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ασφυξία μετά από λίγο. Εκείνη τη στιγμή, οι ασκούμενοι δεν αφήνουν την ανάσα τους, αλλά νιώθουν ότι πρέπει να σταματήσουν βιαστικά, λαχανιάζοντας από την εξάντληση, γεγονός που δείχνει ότι η συνολική αντοχή των αρχαρίων είναι σχετικά αδύναμη.
«Στάση του Tόξου και του Βέλους» (弓箭步 - GōngJiàn Bù - Κουνγκ Τζιέν Μπου)
Συνήθως αυτή η στάση ονομάζεται «Τόξο προς τα Εμπρός, Βέλος προς τα Πίσω» (前弓后箭 - QiánGōng HòuJiàn - Τσιέν Κουνγκ Χόου Τζιέν), αλλά υπάρχουν κι άλλες ονομασίες. Εάν είναι μπροστά το αριστερό πόδι, η στάση λέγεται «Αριστερό Τόξο, Δεξί Βέλος» (左弓右箭 - ZuǒGōng Yòu Jiàn - Ζουό Κουνγκ Γιόου Τζιέν). Εάν είναι μπροστά το δεξί πόδι, η στάση λέγεται «Δεξί Τόξο, Αριστερό Βέλος» (右弓左箭 -Yòu GōngZuǒJiàn - Γιόου Κουνγκ Ζουό Τζιέν). Η κοινή ονομασία αυτής της στάσης είναι«Στάση του Τόξου και του Βέλους» (弓箭步 - GōngJiàn Bù - Κουνγκ Τζιέν Μπου).
Η τοποθέτηση του σώματος είναι η εξής: το ένα πόδι τοποθετείται μπροστά και το άλλο πίσω έτσι, ώστε η απόσταση μεταξύ τους να είναι ίση με ένα μεγάλο βήμα. Το μπροστινό πόδι είναι λυγισμένο στο γόνατο, ενώ το πίσω πόδι είναι τεντωμένο. Τα δάχτυλα και των δύο πελμάτων είναι στραμμένα προς τα εμπρός και ελαφρώς προς το πλάι. Τα πέλματα πρέπει να είναι παράλληλα μεταξύ τους. Η επικαλαμίδα του μπροστινού, λυγισμένου ποδιού πρέπει να είναι κάθετη. Οι παλάμες γίνονται σφιχτές γροθιές, τα χέρια είναι λυγισμένα στους αγκώνες, οι οποίοι τοποθετούνται προς τα πίσω, ώστε οι γροθιές να βρίσκονται δίπλα στη μέση και οι παλάμες να «κοιτούν» με τα δάχτυλα προς τα πάνω.
Μετά την αρχική στάση ξεκινά η εξάσκηση. Εάν το αριστερό πόδι είναι λυγισμένο και τοποθετημένο προς τα εμπρός, τότε ο ασκούμενος ρίχνει γροθιά με το δεξί χέρι προς τα εμπρός (τεντώνει το χέρι προς τα εμπρός στο ύψος του ώμου). Ενώ χτυπά, η γροθιά είναι στραμμένη με τα δάχτυλα προς τα κάτω. Έπειτα ο ασκούμενος γυρνάει προς τα δεξιά (για παράδειγμα, εάν στην αρχή ήταν γυρισμένος με το μέτωπο προς την ανατολή, θα πρέπει τώρα να γυρίσει 180 μοίρες με το μέτωπο προς τη δύση. Για να γίνει αυτή η μετατόπιση πρέπει το βάρος να μετατεθεί στο μπροστινό τμήμα των ποδιών, να σηκωθούν λίγο οι φτέρνες και να γυρίσει ο ασκούμενος προς τα δεξιά. Το μπροστινό τμήμα των ποδιών διαδραματίζει τον ρόλο του άξονα της μετατόπισης). Κατά τη διάρκεια της μετατόπισης η δεξιά γροθιά επιστρέφει στην αρχική θέση και τοποθετείται δίπλα στη μέση με τα δάχτυλα να «κοιτούν» προς τα πάνω. Την ίδια στιγμή το αριστερό χέρι τεντώνεται προς τα δεξιά. Κατά τη μετατόπιση προς τα δεξιά, ο ασκούμενος χτυπά με την αριστερή γροθιά του προς τα δεξιά (το χέρι είναι τεντωμένο, η γροθιά βρίσκεται στο ύψος του ώμου στραμμένη έτσι, ώστε τα δάχτυλα να «κοιτούν» προς τα κάτω). Η εξάσκηση γίνεται με διαδοχικές μετατοπίσεις δεξιά κι αριστερά από τη στάση του «Τόξου και του Βέλους», με ταυτόχρονα γρονθοκοπήματα.
Στην αρχή δεν πρέπει κανείς να υπερβάλλει με την εξάσκηση. Στο πρώτο επίπεδο είναι σημαντικό να μάθει κανείς να στέκεται σωστά και να δίνει με τον σωστό τρόπο τα χτυπήματα. Έπειτα μπορεί σταδιακά να αυξήσει τον αριθμό των επαναλήψεων, την ταχύτητα και τη δύναμη των χτυπημάτων. Με τον καιρό τα χέρια και τα πόδια θα δυναμώσουν, ενώ θα αναπτυχθεί η δεξιοτεχνία και η μαλακότητα των γρονθοκοπημάτων, καθώς και η κινητικότητα του κορμού.
Ορισμένοι μαθητές αρχίζουν σκεπτόμενοι ότι το λύγισμα του γονάτου θα βελτιώσει την ισορροπία τους. Όμως ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Για καλύτερη ισορροπία κρατήστε το πόδι σας εντελώς τεντωμένο. Σκεφτείτε τον ουρανοξύστη. Οι ίσιοι τοίχοι και τα δοκάρια τού δίνουν τη δυνατότητα να στέκεται. Αν οι τοίχοι ήταν λυγισμένοι ή κυρτοί, τότε θα γκρεμιζόταν. Ο δάσκαλος λέει ότι αυτό ισχύει και στη ζωή μας. Όσο περισσότερο διατείνουμε τη ζωή μας, αυξάνουμε την ικανότητά μας να βρούμε ισορροπία.
«Στάση Ανάπαυσης / Γονατιστή Στάση σε Σταυροπόδι» (歇步 - Xiē Bù - Σιε Μπου)
Η «Στάση Ανάπαυσης / Γονατιστή Στάση σε Σταυροπόδι» (歇步 - Xiē Bù - Σιε Μπου)ξεκινάει με το σώμα όρθιο και χαλαρό, με κλειστά πόδια και καρπούς σταυρωμένους πάνω από τη βουβωνική χώρα, με τον αριστερό καρπό πάνω από τον δεξί. Στην συνέχεια ο ασκούμενος περιστρέφει τα χέρια αντίθετα από τη φορά των δεικτών του ρολογιού και λυγίζει τους αγκώνες ώστε να διπλώσει τα χέρια μπροστά από τον αφαλό, με το δεξί χέρι πάνω από το αριστερό και τη δεξιά παλάμη να κοιτάει προς τα κάτω και την αριστερή προς τα πάνω. Το κεφάλι ακολουθεί το αριστερό χέρι, γυρνώντας πρώτα προς τα δεξιά και μετά προς τα αριστερά. Όταν ενώνονται τα χέρια μπροστά από τον αφαλό, σηκώνεται ταυτόχρονα και το αριστερό πόδι. Την ίδια στιγμή που πατάει το αριστερό πόδι μπροστά από το δεξί, λυγίζουν και τα δύο πόδια και γονατίζουν. Όταν το χτύπημα εκτελείται προς τα δεξιά, η αριστερή γροθιά έρχεται στο ύψος της μέσης και το κεφάλι προς τα δεξιά.
Η συγκεκριμένη στάση εκτελείται με σταυρωμένο πόδι και με χτύπημα προς τα δεξιά. Στην συνέχεια το σώμα περιστρέφεται προς τα δεξιά, διαγράφοντας μια στροφή 360 μοιρών, ώστε να επιστρέψει στην αρχική θέση. Την ίδια στιγμή που αρχίζει η στροφή του σώματος, αρχίζει και η περιστροφή των χεριών. Η περιστροφή γίνεται προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού, με το δεξί χέρι να ηγείται. Το κεφάλι τώρα ακολουθεί το δεξί χέρι, πρώτα προς τα αριστερά και μετά προς τα δεξιά.
Στα μισά της στροφής, στις 180 μοίρες, τα χέρια πρέπει να είναι τεντωμένα στις δύο πλευρές, στην ευθεία των ώμων. Σε αυτό το σημείο της περιστροφής των χεριών, το δεξί χέρι ξεκινάει έναν μικρό κύκλο, ώστε η δεξιά παλάμη να στρίψει από κάτω προς τα πάνω. Ολοκληρώνοντας τη στροφή 360 μοιρών το δεξί πόδι βρίσκεται μπροστά από το αριστερό. Ταυτόχρονα με τη στροφή, ολοκληρώνεται και η περιστροφή των χεριών, ενώνοντας τα χέρια μπροστά από τον αφαλό, με το αριστερό χέρι από πάνω και την αριστερή παλάμη να κοιτάζει το πάτωμα και τη δεξιά τον ουρανό.
Καθώς ολοκληρώνεται η στροφή ο ασκούμενος γονατίζει σταυρώνοντας τα πόδια και συνεχίζει να στρίβει τα σταυρωμένα χέρια και το πάνω μέρος του κορμού περισσότερο προς τα δεξιά, σαν να προσπαθεί να πιέσει προς τα κάτω το χέρι του αντιπάλου, χρησιμοποιώντας το βάρος και τη δύναμη του σώματος, το οποίο είναι εξαιρετικά επίπονο για αυτόν και του αφαιρεί την ισορροπία του.
Στο τέλος εκτελείται χτύπημα, τεντώνοντας απότομα την αριστερή παλάμη στη μια πλευρά σαν μια λεπίδα, την ίδια στιγμή που η δεξιά γροθιά βρίσκεται δίπλα στη μέση και το κεφάλι στρίβει προς τα αριστερά. Όλες οι κινήσεις πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα, σε μια έκρηξη δύναμης – γονάτισμα με σταυρωμένα πόδια, αριστερό χτύπημα, μάζεμα της δεξιάς γροθιάς στη μέση και αριστερή στροφή του κεφαλιού. Ο αντίπαλος, που έχει αιχμαλωτιστεί το χέρι του, πέφτει στο έδαφος.
Στην συνέχεια η άσκηση εκτελείται κατοπτρικά στην αντίθετη κατεύθυνση. Όσο επαναλαμβάνεται αυτή η στάση, εκτελείται με ταχύτητα και ροή, ολοκληρώνοντας κάθε στροφή με ένα εκρηκτικό χτύπημα. Είναι μια πανέμορφη και δυναμική κίνηση και είναι ιδανική για την εξάσκηση ισορροπίας, συντονισμού και δύναμης.
«Κενή / Άδεια Στάση» (虚步 - Χū Bù - Σι Μπου)
Η«Κενή / Άδεια Στάση» (虚步 - Χū Bù - Σι Μπου)ονομάζεται κενή στάση γιατί το πίσω πόδι σηκώνει όλο το βάρος και τη δύναμη, ενώ το μπροστινό πόδι δεν έχει καθόλου βάρος, σαν να ήταν κενό. Είναι μια στάση με κάθισμα και βηματισμό που ενισχύει την ισορροπία, τον συντονισμό και την αρμονία. Ονομάζεται αλλιώς και «Σουάν Τζι Μπου» (玄機步 - Xuán Jī Bù).
Το σώμα είναι όρθιο, χαλαρό και απολύτως τεντωμένο. Στη συνέχεια λυγίζουν και τα δύο γόνατα σε ένα άνετο κάθισμα, σαν να υπάρχει μια αόρατη καρέκλα. Μένοντας σε αυτή τη στάση ο ασκούμενος κάνει ένα βήμα εμπρός με το ένα πόδι, το αριστερό για παράδειγμα, προσγειώνοντάς το στη μύτη του. Δεν πρέπει να υπάρχει καθόλου βάρος στο αριστερό πόδι, καμία δύναμη, σαν να ήταν κενό. Η πλάτη είναι ευθεία και απόλυτα τεντωμένη κατά τη διάρκεια όλης της άσκησης.
Ο ασκούμενος συνεχίζει με βήματα προς τα εμπρός. Το σώμα θα πρέπει να διατηρήσει το ίδιο ύψος σε όλη τη διάρκεια της κίνησης. Τα γόνατά του διατηρούνται λυγισμένα, ώστε να παρατείνεται η καθιστή θέση σε όλη τη διάρκεια της κίνησης. Ένα βήμα εμπρός με το δεξί πόδι πάνω στη μύτη του, ενώ το αριστερό πατάει ολόκληρο στο έδαφος. Ακόμα ένα μικρό βήμα προς τα εμπρός με το αριστερό πόδι πατώντας στη μύτη, μετά με το δεξί, μετά με το αριστερό κ.ο.κ. Το σώμα καθ'όλη τη διάρκεια της κίνησης διατηρείται απόλυτα τεντωμένο, με το κεφάλι και το πηγούνι ψηλά, τους ώμους σε ευθεία. Σε κάθε βήμα το πίσω πόδι πατάει ολόκληρο πάνω στο έδαφος.
«Χαμηλή Στάση Φτερού» (仆步 - Pū Bù - Που Μπου)
Η«Χαμηλή Στάση Φτερού» (仆步 - Pū Bù - Που Μπου)αποτελεί μία από τις πέντε βασικές στάσεις των πολεμικών τεχνών του Σαολίν Κουνγκ Φου. Ονομάζεται αλλιώς και «Στάση Υποταγής της Τίγρης» (伏虎步 - Fú Ηǔ Bù - Φου Χου Μπου). Σύμφωνα με τον δάσκαλο του στιλ «Μακριά Γροθιά» (长拳 - Cháng Quán - Τσανγκ Τσουάν) Γιάνγκ Τζουίν Μιν (楊俊敏 - Yáng Jùn Μǐn), η στάση πήρε το όνομά της από έναν δάσκαλο πολεμικών τεχνών που ονομαζόταν Γου Σονγκ (武松 - Wǔ Sōng), ο οποίος κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Σονγκ (宋 - Sòng, 960 - 1279 μ.Χ.) σκότωσε μια τίγρη που πηδούσε κάνοντας αυτή τη στάση.
Ο ασκούμενος σε αυτή τη στάση πρέπει να διαχωρίσει τα πόδια του αριστερά και δεξιά και η απόσταση μεταξύ των δύο ποδιών του να είναι περίπου τέσσερις έως πέντε φορές το μήκος των ποδιών. Το ένα πόδι πρέπει να είναι λυγισμένο και τα γόνατα να είναι πλήρως οκλαδισμένα και τα δάχτυλα τεντωμένα. Το άλλο πόδι πρέπει να είναι ίσιο και επίπεδο, κοντά στο έδαφος. Ο ασκούμενος πρέπει να κρατήσει και τα δύο πόδια στο έδαφος. Το αριστερό του πόδι πρέπει να ισιώσει για ένα αριστερό βήμα και το δεξί πόδι για ένα δεξί βήμα.
Κάθε αρχάριος μαθητής πρέπει να κάνει οκλαδόν πρώτα, να τεντώσει το ένα πόδι του και να το τοποθετήσει προς την κατεύθυνση που βλέπει το πρόσωπό του. Ύστερα πρέπει να λυγίσει τα δάχτυλα των ποδιών του προς τα μέσα, να κρατήσει πρώτα το αριστερό πόδι με το αριστερό χέρι (το αριστερό πόδι είναι τεντωμένο). Μετά πρέπει να πιέσει προς τα αριστερά και να προσπαθήσει να «κολλήσει» το πόδι στο έδαφος, χρησιμοποιώντας το δεξί χέρι για να αγκαλιάσει το αριστερό πόδι όσο το δυνατόν περισσότερο. Σε αυτή τη θέση το λυγισμένο δεξί πόδι πρέπει να είναι κοντά στο γείωση και η φτέρνα δεν πρέπει να «ξεκολλήσει» από το έδαφος. Αυτό γίνεται για να πιέσει το αριστερό πόδι και η μέθοδος πίεσης του δεξιού ποδιού είναι επίσης η ίδια. Όταν πιέζει το πόδι, πρέπει να έχει προηγηθεί καλό ζέσταμα των σημείων του σώματος, διαφορετικά δεν είναι εύκολο να τεντωθεί.
«Σταυρωτή Στάση» (叉步 - Chá Bù - Τσα Μπου)
Στη«Σταυρωτή Στάση» (叉步 - Chá Bù - Τσα Μπου)το σώμα ξεκινάει όρθιο και χαλαρό, με το σώμα απολύτως τεντωμένο και τα πόδια κλειστά. Τα χέρια μαζεύονται πίσω. Ο αριστερός μηρός σηκώνεται ψηλά πίσω από το δεξί πόδι, με τα δάχτυλα του ποδιού να δείχνουν στο πάτωμα. Ο ασκούμενος πρέπει να εκτελέσει ένα βήμα με το αριστερό πόδι πίσω από το δεξί και προς τα δεξιά , με ελαφριά περιστροφή πάνω στο δεξί πόδι. Το αριστερό πόδι έρχεται στην μπάλα του πέλματος. Η φτέρνα του δεν πρέπει να πατάει κάτω, ώστε να βρίσκεται σε ευθεία με το δεξί πόδι και τα δάχτυλα να κοιτάζουν στο μέσον του δεξιού πέλματος. Το αριστερό πόδι πρέπει να πατήσει τόσο μακριά, ώστε ο δεξιός μηρός να είναι παράλληλος με το έδαφος. Με το δεξί πάτημα, το σώμα λυγίζει προς τα αριστερά, τεντωμένο, με τον θώρακα να κοιτάει εμπρός, τον δεξιό ώμο να δείχνει προς τα πάνω και τον αριστερό ώμο προς τα κάτω.
Όταν ολοκληρώθει αυτό το βήμα, το σώμα πρέπει να βρίσκεται σε μια απόλυτη ευθεία, η οποία να σχηματίζει παραπληρωματική γωνία με το έδαφος, από το πόδι μέχρι την κορυφή του κεφαλιού. Κατοπτρική επανάληψη με το δεξί, αλλάζοντας απλώς την κατεύθυνση.
Αντίστοιχα, υπάρχει και η αντίθετη κίνηση αυτής της στάσης και ονομάζεται «Γκάι Μπου» (盖步 - Gài Bù). Στην εκτέλεση της στάσης ουσιαστικά ο ασκούμενος εκτελεί ένα σταυρωτό βήμα μπροστά.
«Καθιστή Σταυρωτή Στάση» (坐盤步 - ZuòpánBù- Ζούοπαν Μπου)
Η«Καθιστή Σταυρωτή Στάση» (坐盤步 - Zuòpán Bù - Ζούοπαν Μπου)είναι μια εξαιρετική στάση για την απόκτηση συντονισμού και ισορροπίας. Αργή και μαλακή στην αρχή ενώ με την εξάσκηση αποκτάει κανείς την απαραίτητη ταχύτητα και ενέργεια. Αποτελεί τη βάση για την εκτέλεση της «Στάση Ανάπαυσης / Γονατιστή Στάση σε Σταυροπόδι» (歇步 - Xiē Bù - Σιε Μπου).
Το σώμα όρθιο και χαλαρό, απολύτως τεντωμένο και τα πόδια να πατούν πολύ καλά στο έδαφος, λίγο πιο ανοιχτά από το μήκος των ώμων, ώστε τα πέλματά να δημιουργήσουν ένα καλοσχηματισμένο V.
Στη συνέχεια το σώμα στρέφεται προς τα αριστερά, χωρίς να σηκώνονται τα πόδια. Κατά τη διάρκεια της στροφής, τα πέλματα παραμένουν ακίνητα έτσι ώστε τα πόδια να σταυρώνουν από μόνα τους, με το δεξί γόνατο πίσω από το αριστερό.
Μετά από μία στροφή 180 μοιρών ο ασκούμενος κοιτάει στην αντίθετη κατεύθυνση από την αρχική θέση και χαμηλώνει αργά σε ένα κάθισμα μέχρι να φτάσει στο έδαφος με τα πόδια σταυρωμένα και το αριστερό πόδι πάνω από τον δεξιό μηρό. Το σώμα πρέπει να είναι απόλυτα τεντωμένο, η πλάτη σε ευθεία, το κεφάλι και το πηγούνι ψηλά.
Για την επιστροφή στην όρθια θέση, ο ακσούμενος ανασηκώνεται από το έδαφος, κρατώντας πάντα και τα δύο πέλματα ακίνητα, και στρίβει το σώμα του προς τα δεξιά μέχρι να επιστρέψει στην αρχική θέση.
Η στάση εκτελείται και στις δύο κατευθύνσεις, εναλλάσσοντας τις αριστερές και δεξιές στροφές, σαν μια βίδα που μπαινοβγαίνει στο έδαφος.
Στην εκκίνηση τα χέρια είναι κάτω και κατά την περιστροφή σηκώνονται και τεντώνονται προς τις δύο πλευρές και καθώς ολοκληρώνεται η στροφή και το σώμα χαμηλώνει προς το έδαφος, οι παλάμες ενώνονται μπροστά από το μεσαίο ενεργειακό κέντρο (丹田 - Dāntián - Ταντιέν) σε μορφή προσευχής. Το σώμα παραμένει πάντα τεντωμένο, με το κεφάλι ψηλά.
«Στάση 4 - 6» (四六步 - Sì Liù Bù - Σι Λιό Μπου)
Η«Στάση 4 - 6» (四六步 - Sì Liù Bù - Σι Λιό Μπου)αναφέρεται στο βασικό μοτίβο βημάτων του Πα Τζι Τσουάν (八极拳 - Βā Jí Quán), το οποίο έχει έντονη αίσθηση επίθεσης και άμυνας. Αποτελεί μία από τις παραδοασιακές στάσεις του Σαολίν Κουνγκ Φου.
Ένα ρητό της πυγμαχίας λέει ότι: «Είναι προφανές ότι αν δεν μπορείς να εξασκηθείς στη στάση αυτή, τότε δεν μπορείς να γίνεις αυθεντία στο Πα Τζι Τσουάν». Η «Στάση 4 - 6» ονομάζεται επίσης «Στάση Μισού Αλόγου» (半马步 - Bàn Mǎ Bù - Παν Μα Μπου). Το τέντωμα γίνεται προς τα έξω και όσον αφορά το κέντρο βάρους του σώματος είναι το 60% της ενέργειας στο δεξί πόδι, ενώ το 40% της ενέργειας είναι στο αριστερό πόδι και αντίστροφα.
Απαιτήσεις για την εκτέλεση της στάσης είναι ότι το σώμα πρέπει να είναι όρθιο και ίσιο, οι ώμοι και οι αγκώνες να μη σηκώνονται, οι γοφοί να είναι χαλαροί, ο καβάλος στρογγυλεμένος και τα δάχτυλα των ποδιών να πατούν καλά στο έδαφος. Η αναπνοή πρέπει να είναι φυσική. Η συγκεκριμένη στάση δίνει τη δυνατότητα στον ασκούμενο να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο από μπροστά και από το πλάι, ώστε όχι μόνο να επιτεθεί με κινήσεις, αλλά και να υποχωρήσει και να αμυνθεί, και μπορεί επίσης να προφυλαχθεί από κρυφές επιθέσεις από όλες τις πλευρές, ως απάντηση στη θεωρία του Πα Τζι Τσουάν. Στην πυγμαχία πολλές πρακτικές κινήσεις προέρχονται από τη συνεργασία με τις κινήσεις του πάνω μέρους του σώματος, τις οποίες μπορούν να βιώσουν προσεκτικά οι ασκούμενοι.
«Στάση Καρφί» (丁步 - Dīng Bù - Τινγκ Μπου)
Η«Στάση Καρφί» (丁步 - Dīng Bù - Τινγκ Μπου) προυποθέτει ότι και τα δύο πόδια είναι ενωμένα, αλλά το βάρος είναι στο ένα πόδι, ενώ η φτέρνα του άλλου ποδιού σηκώνεται. Το πόδι που δεν πατάει ολόκληρο στο έδαφος μπορεί να δείχνει προς τα εμπρός ή στο πλάι. Αποτελεί μία μεταβατική στάση, συνήθως μεταξύ των στάσεων «Στάση του Αναβάτη / Αλόγου» (马裆步 - Mǎ Dāng Bù - Μα Τανγκ Μπου) και «Στάση του Tόξου και του Βέλους» (弓箭步 - Gōng Jiàn Bù - Κουνγκ Τζιέν Μπου).
«Στάση Προετοιμασίας / Ετοιμότητας» (立整 - Lì Zhěng - Λι Τζανγκ)
Στη«Στάση Προετοιμασίας / Ετοιμότητας» (立整 - Lì Zhěng - Λι Τζανγκ)ο ασκούμενος βρίσκεται σε θέση προσοχής με τα δύο πόδια ενωμένα στο έδαφος, το σώμα είναι όρθιο και ίσιο και το βλέμμα κοιτάει αντίστοιχα μπροστά ή στο πλάι ανάλογα την κατεύθυνση της κίνησης. Το σώμα του ασκούμενου εκείνη τη στιγμή βρίσκεται σε διαδικασία ετοιμότητας - προετοιμασίας για την εκτέλεση μίας αλληλουχίας κινήσεων ή ρουτίνας ασκήσεων.
(并步 - Bìng Bù - Πινγκ Μπου)
«Στάση Κατάποσης» (吞步 - Τūn Bù - Τουέν Μπου)
Η«Στάση Κατάποσης» (吞步 - Τūn Bù - Τουέν Μπου)σχετίζεται με τη «Χαμηλή Στάση Φτερού» (仆步 - Pū Bù - Που Μπου). Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άμυνα έναντι επιθέσεων με άλματα. Σχηματίζεται με οκλαδόν σε ένα μόνο πόδι μέχρι ο μηρός να είναι παράλληλος με το έδαφος και επεκτείνοντας το άλλο πόδι για να αγγίξει το έδαφος. Σε αντίθεση με τη «Χαμηλή Στάση Φτερού», το εκτεταμένο πόδι έρχεται σε επαφή με το έδαφος μόνο με τη φτέρνα και βλέπει προς τα εμπρός. Αυτή η στάση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να παγιδεύσει το πόδι του αντιπάλου για να στήσει μια τεχνική Πυγμαχίας (摔角 - Shuāi Jiāo - Σουάι Τζιάο). Γροθιές και κλωτσιές, καθώς και λακτίσματα με άλματα, μπορούν να εκτελεστούν εύκολα από αυτή τη στάση. Οι περισσότεροι ασκούμενοι που εκτελούν τη φόρμα Γροθιά Αλογάκι της Παναγίας (螳螂拳 - Táng Láng Quán - Τανγκ Λανγκ Τσουάν) υιοθέτουν μια υψηλότερη εκδοχή της «Στάσης Κατάποσης», στην οποία ο μηρός δεν είναι παράλληλος με το έδαφος.
«Στάση του Καθιστού Δράκου» (骑龙步 - Qí Lóng Bù - Τσι Λονγκ Μπου)
Η«Στάση του Καθιστού Δράκου» (骑龙步 - Qí Lóng Bù - Τσι Λονγκ Μπου)αποτελεί έναν από τους τυπικούς βηματισμούς του νότιου στιλ (南拳 - Nán Quán - Ναν Τσουάν). Είναι γνωστή και ως «Στάση της Φερόμενης Τίγρης» (挎虎步 - Kuà Hǔ Bù - Κουά Χου Μπου) και μοιάζει με την «Στάση του Tόξου και του Βέλους» (弓箭步 - Gōng Jiàn Bù - Κουνγκ Τζιέν Μπου). Κατά την εκτέλεσή της το ένα πόδι λυγίζει και κάθεται οκλαδόν, ολόκληρο το πόδι αγγίζει το έδαφος. Τα δάχτυλα των ποδιών είναι ελαφρώς στραμμένα προς τα μέσα. Το άλλο πόδι γονατίζει κοντά στο έδαφος (δεν πρέπει να ακουμπάει στο έδαφος), η φτέρνα είναι ανασηκωμένη και η απόσταση μεταξύ των δύο ποδιών είναι περίπου δύο πόδια μακριά.
«Στάση της Μονής Πεταλούδας» (单蝶步 - Dān Dié Bù - Ταν Τιέ Μπου)
Στη«Στάση της Μονής Πεταλούδας» (单蝶步 - Dān Dié Bù - Ταν Τιέ Μπου)το σώμα βρίσκεται σε γονατιστή θέση, ένα χαρακτηριστικό του νότιου στιλ (南拳 - Nán Quán - Ναν Τσουάν). Από τη «Στάση του Αναβάτη / Αλόγου» (马裆步 - Mǎ Dāng Bù - Μα Τανγκ Μπου) το σώμα είναι προσανατολισμένο στη μία πλευρά και ένα από τα γόνατα χαμηλώνει στο έδαφος, υποστηρίζοντας επίσης τον αστράγαλο. Υπάρχει μια παραλλαγή της στάσης με στήριξη και στα δύο γόνατα.
«Στάση του Χρυσού Κόκκορα που Στέκεται στο Ένα Πόδι» (金雞獨立步 - Jīn Jī Dú Lì Bù - Τζιν Τζι Του Λι Μπου)
Η«Στάση του Χρυσού Κόκκορα που Στέκεται στο Ένα Πόδι» (金雞獨立步 - Jīn Jī Dú Lì Bù - Τζιν Τζι Του Λι Μπου)αποτελεί μία παραδοσιακή στάση των κινεζικών πολεμικών τεχνών και ειδικότερα του Τάι Τσι Τσουάν (太极拳 - Tài Jí Quán). Είναι ευρέως γνωστή και με το όνομα «Σταυρωτή Στάση στο Ένα Πόδι» (单盘独立步 - Dān Pán Dú Lì Bù - Ταν Παν Του Λι Μπου). Πήρε το όνομά της από τις κινήσεις που κάνει ένας χρυσός κόκορας που στέκεται στο ένα πόδι στην κεφαλή ενός στύλου. Χαρακτηρίζεται από το ότι ο ασκούμενος στέκεται στο ένα πόδι και μπορεί να επιτεθεί στην μπροστινή πόρτα του αντιπάλου και να απαντήσει με τρεις τρόπους, χέρια, γόνατα ή πόδια ταυτόχρονα. Οι κινήσεις είναι σκληρές.