“Ένας δάσκαλος είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να αγγίξει την αιωνιότητα,
κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το τέλος της επιρροής του.”
Η δημιουργία μιας συνεχόμενης γενεαλογίας και η σύνδεση του κάθε δασκάλου με τον προηγούμενο αποδεικνύει μια θεμελιώδη αρχή του Σαολίν Κουνγκ Φου: τo Σαολίν Κουνγκ Φου δεν μπορεί να γραφτεί σε βιβλία, εγχειρίδια και εγκυκλοπαίδειες. Κανένας δεν μπορεί να μάθει Σαολίν Κουνγκ Φου διαβάζοντας. Το Σαολίν δεν είναι θεωρία, είναι πράξη. Φωλιάζει στην καρδιά και μεταδίδεται μόνο από δάσκαλο σε μαθητή. Αυτό αποδεικνύεται απ' όλη την ιστορία του Σαολίν Κουνγκ Φου. Για κάποιους αποτελεί αδυναμία, για όσους όμως μπορούν να δουν καθαρά, αυτή είναι η πραγματική δύναμή του και αυτό που το έκανε να επιζήσει μέσα στους αιώνες, ακόμη και τα χρόνια που ο ναός ήταν καμένος και εγκαταλειμμένος.
Αν κάποιος επισκεφτεί τον ναό Σαολίν, περνώντας το πρώτο τμήμα που είναι η κεντρική είσοδος, γνωστή ως η «Πύλη του Βουνού» (山門 - Shān Mén - Σαν Μαν) και περάσει μέσα στο κτίριο της κεντρικής εισόδου θα δει γνωστά έργα κινεζικής καλλιγραφίας. Ένα από τα πιο όμορφα έργα και με μεγάλη σημασία είναι ένα ζευγάρι ποιητικών δίστιχων που μεταφράζονται παρακάτω. Παρόλο που πολλή από την ομορφιά τους έχει αναπόφευκτα χαθεί στη διαδικασία της μετάφρασης, υπάρχει ακόμη αρκετή ώστε να εκτιμήσουμε και να γοητευτούμε από το βάθος της φιλοσοφίας και την απλότητα της έκφρασης:
Το επίγειο μέρος κάτω από τον ουρανό,
το πιο σημαντικό από τα ξακουστά βουνά των τεσσάρων θαλασσών.
Tο αρχέγονο των διδαγμάτων των δέκα κατευθύνσεων,
μεταδίδεται με την καρδιά πέρα από τις λέξεις.