“Η ταπεινότητα είναι το στέρεο θεμέλιο όλων των αρετών.”
Σύμφωνα με το «Αρχείο της Χουά Ναν» (河南府志 - Hé Nán Fǔ Zhì - Χουά Ναν Φου Τζι), κατά τα πρώτα χρόνια της περιόδου βασιλείας Τζι Τζανγκ* (至正 - Zhì Zhèng, 1341 - 1368 / 70** μ.Χ.) της δυναστείας Γιουάν (元 - Yuán, 1279 - 1368 μ.Χ.) επισκέφτηκε τον ναό Σαολίν ένας περιπλανόμενος Τόου Τουό μοναχός*** (頭陀 - Tóu Τuó). Ο περιπλανητής ήταν επιμελής και ευσυνείδητος, έμεινε και απασχολήθηκε στο μαγειρείο του ναού. Το παρουσιαστικό του ήταν ατημέλητο, περπατούσε ξυπόλυτος και συχνά κυκλοφορούσε κρατόντας ένα ξύλινο κοντάρι.
Ο στρατός των Κόκκινων Τουρμπανιών (紅巾軍 - Hóng Jīn Jūn - Χονγκ Τζιν Τζουίν) ιδρύθηκε από τον Γκουό Ζι Σινγκ (郭子興 - Guō Zi Xìng) με σκοπό να αντισταθεί στους Μογγόλους. Αρχικά συντάχθηκε με οπαδούς του Λευκού Λωτού (白蓮 - Bái Lián - Μπάι Λιέν), θρησκευτικό και πολιτικό ρεύμα της εποχής προσφιλές στη φυλή των Χαν. Το όνομά τους υιοθετήθηκε λόγω της παράδοσής τους να χρησιμοποιούν κόκκινα λάβαρα και να φορούν κόκκινα τουρμπάνια για να ξεχωρίζουν.
Στις 26 Μαρτίου 1351, σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία του ναού, οι επαναστάτες του Κόκκινου Τουρμπανιού επιτέθηκαν στον ναό Σαολίν. Η επίθεση συνέβη ξαφνικά και οι μοναχοί στον ναό αιφνιδιάστηκαν με αποτέλεσμα ο ναός να υποστεί για άλλη μια φορά σημαντικές ζημιές.
Ο θρύλος λέει ότι αυτό ο περίεργος μοναχός κατέστειλε την επιδρομή ολομόναχος με μοναδικό όπλο το σιδερένιο του κοντάρι, φλεγόμενο όπως η φωτιά που έκαιγε μέσα του. Έσπευσε στην Πύλη του Βουνού (山門 - Shān Mén - Σαν Μαν), την είσοδο του ναού Σαολίν, κρατώντας ένα φλεγόμενο κοντάρι και στάθηκε μεγαλώνοντας σε έναν άνθρωπο εκατοντάδες πόδια ψηλό. Βλέποντάς τον, οι επιδρομείς τρομοκρατημένοι συμπέραναν ότι αυτός ο μοναχός δεν ήταν άνθρωπος, αλλά θεός και τράπηκαν σε φυγή.
Οι μοναχοί Σαολίν τον αναγνώρισαν ως ενσάρκωση της θεότητας Κιμνάρα (Kimnara) και τον τιμούν μέχρι σήμερα ως βασιλιά Τζιν Να Λούο Που Σα (紧那罗王菩萨 - Jǐn Nà Luō Wáng Pú Sà), δηλαδή Βασιλιά Κιμνάρα Μποντισάτβα, φύλακα και προστάτη του βουδιστικού νόμου (護法神 - Hù Fǎ Shén - Χου Φα Σαν). Ο Τζιν Να Λούο κατέχει εξέχουσα θέση στην καρδιά των Σαολίν ως «Θεός Προστασίας του Σαολίν» και «Θεός της Δύναμης» που υποστηρίζει το Σαολίν Κουνγκ Φου.
Η αίθουσα Τζιν Να Λούο (紧那罗殿 -Jǐn Nà Luó Diàn - Τζιν Να Λούο Ντιέν) του ναού Σαολίν χτίστηκε στη δυναστεία Γιουάν, για να τιμήσει τον φύλακα-προστάτη μοναχό. Το έτος 1928 καταστράφηκε και ανακατασκευάστηκε το 1982. Είναι μοναδική κληρονομιά του ναού Σαολίν. Μέσα σε αυτήν υπάρχουν τρία αγάλματα και η εμφάνισή τους είναι εξαιρετικά ασυνήθιστη: τα αραιά μαλλιά, τα πυκνά φρύδια, τα αμυγδαλωτά μάτια, τα ημίγυμνα γεροδεμένα κορμιά που φορούν μόνο ένα κοντό παντελόνι, τα γυμνά από παπούτσια πόδια και το φλεγόμενο κοντάρι δίνουν έμφαση στην πολεμική εμφάνιση του Τζιν Να Λούο που προστατεύει τον ναό.
Το 1517 μ.Χ. οι Σαολίν έχτισαν μια πέτρινη στήλη προς τιμήν του πνεύματος του βασιλιά Τζιν Να Λούο.
Την ιστορία του βασιλιά Τζιν Να Λούο μπορεί ακόμη να την δει κάποιος στην ύστερη τοιχογραφία του τοίχου της περιόδου της δυναστείας Τσινγκ (清 - Qīng), στον πίσω δεξιά τοίχο της αίθουσας των Λευκών Μανδύων (白衣殿 - Bái Yī Diàn - Μπάι Γι Ντιέν) του ναού Σαολίν.
Ο Μείρ Σαχαρ (Meir Shahar), σινολόγος και ειδικός στην ιστορία των πολεμικών τεχνών, αναφέρει ότι τον 16ο αιώνα η ταυτότητα της υπερφυσικής θεότητας Να Λούο Γιάν (那羅延 - Nà Luó Yán), η κινεζική ονομασία της ινδικής θεότητας Ναραγιάνα,συγχωνεύθηκεμε την ταυτότητα του μοναχού Τζιν Να Λουό και αυτό έθεσε το θεμέλιο για την «υπερφυσική προέλευση των πολεμικών τεχνών Σαολίν».
Μελετώντας τις ιστορικές συνθήκες γύρω από τις οποίες δημιουργήθηκε ο μύθος, αντί να παραμένουμε απλώς στον ίδιο τον μύθο, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα πώς λειτουργεί και ποια είναι τα αποτελέσματά του. Η ουσία του θρύλου σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σε άλλες, είναι ότι ένα καταστροφικό περιστατικό έπεσε στο σκοτάδι και αποδυναμώθηκε και τη θέση του πήρε ένας πολύχρωμος μύθος ενός γίγαντα με φλεγόμενο κοντάρι, ένα φλεγόμενο κοντάρι Σαολίν.
*Ονομασίες Περιόδων Βασιλείας (年號 - Nián Hào - Νιέν Χάο): Ονομασίες που αναφέρονται σε ολόκληρη ή σε τμήμα της ηγεμονίας ενός αυτοκράτορα. Ο πρώτος που υιοθέτησε αυτή τη μέθοδο χρονολόγησης ήταν ο αυτοκράτορας Γου (武 - Wǔ, 141 - 87 π.Χ.) της δυναστείας Χαν (漢 - Hàn), έθιμο που διατηρήθηκε μέχρι την καθιέρωση της Κινεζικής Δημοκρατίας (1912 μ.Χ). Ο αυτοκράτορας Χου΄ρι Ζονγκ (惠宗 - Huì Zōng) της συναστείας Γιουάν ( 元 - Yuán) βασίλεψε σε συνολικά τρεις περιόδους με την Τσι Τσενγκ να είναι η τελευταία.
**Τα τελευταία τρία έτη της περιόδου Τσι Τσενγκ, 1368 εώς 1370, χαρακτηρίζουν τα πρώτα χρόνια του καθεστώτος του Βόρειου Γιουάν (北元 - Běi Yuán - Μπέι Γιουάν), το καθεστώς που δημιουργήθηκε μετά την πτώση της δυναστείας Γιουάν το 1368.
***Μοναστική πρακτική που ενθάρρυνε την περιπλανόμενη ζωή, τη λιτότητα και την επαιτεία.