«Είσαι πρόθυμος να κόψεις το χέρι σου δείχνοντάς μου την ειλικρίνεια και την
αποφασιστικότητά σου. Αυτό δείχνει ότι είσαι έτοιμος να κατανοήσεις τη διδασκαλία. Σε
ονομάζω ΧούιΚο(慧可-HuìKě- Σοφία και Ικανότητα)»
Η υπέροχη ιστορία του ΧούιΚο(慧可-HuìKě)είναι μια ιστορία πολλαπλής ανάγνωσης πουκρύβει μέσα της την ουσία τουΣαολίνΚουνγκΦου.
Ας θυμηθούμε από την ιστορία του Σαολίν ότι οΤζιΣανΚουάνγκ (姬神光 - Jī Shén Quāng)που σημαίνει «πνευματικό φως» επισκέπτεται τονΤα Μο (達摩 - Dá Mó)τονμεγάλο δάσκαλο στην σπηλιά στην οποία διαλογιζόταν ζητώντας του να τον διδάξει. Εκείνος γιαπολύ καιρό δεν του δίνει καμία σημασία αλλά οΤζιΣανΚουάνγκδεν τα παρατάει, κάθεται σανφύλακας στον δάσκαλο βλέποντας μόνο την πλάτη του, (οΤα Μο διαλογιζόταν κοιτάζοντας τοντοίχο) και περίμενε.
Όταν κάποτε ο δάσκαλος αποφασίζει να του απαντήσει, τον δοκιμάζει λέγοντας του ότι θα τονδιδάξει μόνο όταν το χιόνι γίνει κόκκινο. Κάποιος άλλος θα κατανοούσε το αδύνατο που τουπαρουσιαζόταν μπροστά του και θα τα παρατούσε αλλά όχι οΤζιΣανΚουάνγκο οποίοςαποφασίζει να κάνει το χιόνι κόκκινο με το ίδιο του το αίμα και χωρίς δεύτερη σκέψη κόβει τοχέρι του.
"Ας αναλογιστούμε ότι οΤζιΣανΚουάνγκκόβει το χέρι του ενώ ο πόθος του είναι να μάθειΣαολίνΚουνγκΦου.."
ΟΤζιΣανΚουάνγκαποδεικνύει στον δάσκαλό του ότι είναι άξιος γιατί έχει καταλάβει ότι τοΣαολίνΚουνγκΦουείναι ένας τρόπος ζωής. Γιατί οΤζιΣανΚουάνγκείχε πολλές αρετές όπως τηνυπομονή, την δύναμη, την αποφασιστικότητα, την ευσέβεια αλλά πάνω από αλλά είχε τηνΣοφία και την Ικανότητα να καταλάβει ότι έχοντας ένα χέρι δεν θα επηρέαζε σε τίποτα τηνδιδασκαλία που τόσο θερμά αποζητούσε. ΟΤα Μο δεν έχει καμία αμφιβολία πια, τον ονομάζειΧούιΚοπου σημαίνει Σοφία και Ικανότητα.
Ο ΧούιΚοδεν είναι απλά ένας μαθητής, είναι αυτός που χρόνια αργότερα όταν οΤα Μο ρωτάειτους μαθητές του τί έχουν διδαχθεί μέχρι τώρα, απαντάει απλά με έναν χαιρετισμό χωρίς ναπει τίποτα. Σε αυτήν την σιωπηλή απάντηση οΤαμόθα αναγνωρίσει ότι οΧουίΚοέχει πάρειτο μεδούλι της διδασκαλίας του, την ουσία της ουσίας δηλαδή. Σε αυτόν θα δώσει την κούπατου, την ρόμπα του και με αυτόν τον τρόπο και την διαδοχή του. Σε αυτόν, στον μονόχειραμαθητή. Σκεφτείτε πως χαιρέτησε τότε τον δάσκαλο του με το ένα του χέρι ο ΧούιΚο, ήταν καιαυτό κομμάτι της απάντησης του.
ΟιΣαολίνδιδάχθηκαν από τις αρετές τουΧούιΚοαλλά και από το ένα του χέρι. Έδωσαν τηνπιο εξέχουσα θέση στον μονόχειρα μαθητή και στην πάροδο των αιώνων τις μεγαλύτερες τιμέςκαι τον σεβασμό με κριτήρια που δεν έχουν να κάνουν ούτε με την αρτιμέλεια, ούτε με τοσωματότυποούτε με την ηλικία... Ο ΧούιΚοπαρέμεινε το αιώνιο πρότυπο που δεν ξέχασανποτέ , αντίθετα θέλησαν να τον αντιγράψουν και έτσι χαιρετούν και αυτοί πάντα με το έναχέρι.
Η φόρμα τοΣπαθί του Μονόχειρα (独臂刀 - Dú Bì Dāo- Του Πι Τάο), μία ένοπλη φόρμα με σπαθί, ξεκινάει με τη δραματικήχειρονομία: ο μαθητής δείχνει να κόβει το χέρι του, στη συνέχεια και σε όλη την διάρκεια τηςφόρμας, η φόρμα εκτελείται με αρμονικές επιδέξιες κινήσεις με ένα χέρι. Το άλλο χέρι παραμένει ακίνητο πίσω από την πλάτη καθ' όλη τη διάρκεια της φόρμας. Η ομορφιά αυτής της φόρμας τα αποδεικνύει όλα, δενχρειάζονται λόγια για να καταλάβεις, αρκεί μόνο να τη δεις.