“Η κατάλληλη στιγμή, ο κατάλληλος χρόνος, το κατάλληλο μυστήριο… Να τηρείς αυστηρά τις οδηγίες και θα καταφέρεις να γίνεις εξαιρετικός σαν τον Δράκο.”
Τσουέν Τζιν (淳錦 - Chún Jǐn)
Στα ιστορικά αρχεία του ναού Σαολίν αναφέρονται πολλά ονόματα Σαολίν μοναχών – πολεμιστών, οι οποίοι κατόρθωσαν να φτάσουν σε υψηλό επίπεδο δεξιοτεχνίας και απέκτησαν υπεράνθρωπες ικανότητες, χάρη στη συνεπή εξάσκηση και την επιμελή εφαρμογή των αληθινών μεθόδων.
Για παράδειγμα, ο μοναχός Χονγκ Μέι (紅眉 - Hóng Méi) που έζησε τον 13οαιώνα, καθόταν στη «Στάση του Αναβάτη / Αλόγου» (马裆步 - Mǎ Dāng Bù - Μα Τανγκ Μπου), έχοντας μία πέτρινη πλάκα βάρους 50 κιλών στο κεφάλι του και ενόσω σε κάθε του γόνατο πατούσε ένας άνθρωπος. Παρέμενε μάλιστα σ’ αυτή τη στάση, μέχρι ένα τεράστιο κερί -τόσο ψηλό όσο ένας άνθρωπος- να μισοκαεί.
Ο μαθητής του, Tζούε Γιουάν (绝元 - Jué Yuán) μπορούσε να αποφύγει πολλά δόρατα που έρχονταν καταπάνω του, να σπάσει πέτρινες πλάκες με τη γροθιά του, να ανοίξει μια τρύπα στον τοίχο με ένα χτύπημα του δαχτύλου του, να κάνει «σκόνη» μικρά βότσαλα με τις παλάμες του και γενικότερα χειριζόταν με δεξιοτεχνία όλα τα είδη των Σαολίν όπλων.
Ο μοναχός Τζι Γιν (智印 - Zhì Yìn), ο οποίος έζησε τον 15οαιώνα, ήρθε στον ναό Σαολίν σε ηλικία 16 ετών. Απέκτησε τέτοια δεξιοτεχνία που μπορούσε πολύ εύκολα να μετακινήσει έναν βράχο βάρους 500 κιλών με ένα σπρώξιμο του ποδιού του, να σπάσει ένα δέντρο με μια κλοτσιά, να χώσει στο έδαφος έναν στύλο με τη φτέρνα του, να ρίξει κάτω πολλούς αντιπάλους ταυτόχρονα με ένα λάκτισμα.
Ο μοναχός Σου Ζαν (舒然 - Shū Rán), ο οποίος έζησε τον 17οαιώνα κατέστη δεξιοτέχνης στο Τσι Κουνγκ (氣功 - Qì Gōng), μπορούσε να πηδήξει με ευκολία από λακκούβα σε λακκούβα, να περάσει με ένα άλμα από τη μια πλευρά ενός τοίχου στην άλλη ή να πηδήξει πάνω από έναν στύλο. Για τούτο και ονομάστηκε «Αυθεντικός δάσκαλος του Κουνγκ Φου».
Ο σύγχρονός του μοναχός, Σου Τσινγκ (舒清 - Shū Qīng), κατείχε σε εξαιρετικό βαθμό την τέχνη «Διαμαντένιο δάχτυλο». Μπορούσε να τρυπήσει μια ξύλινη σανίδα με το δάχτυλό του και να κάνει «σκόνη» μερικές πέτρες με χτυπήματα των αγκώνων του.
Ο μοναχός Τζι Χουέι (吉慧 - Jí Ηuì) διακρίθηκε στο «Σκληρό» Τσι Κουνγκ (硬氣功 - Υìng Qì Gōng - Γινγκ Τσι Κουνγκ). Μπορούσε να θρυμματίσει τεράστιες πέτρες με τον αγκώνα του και να σπάσει χοντρές, ξύλινες σανίδες με ένα χτύπημα του χεριού του. Εκτός αυτών, κατείχε σε εξαιρετικό επίπεδο την τέχνη «Χρυσή καμπάνα», σε βαθμό που δεν τον πτοούσαν ούτε τα χτυπήματα ενός μεγάλου, σιδερένιου σφυριού.
Ο μοναχός Χάι Φα (海法 - Hǎi Fǎ) μπορούσε να αποκρούσει πολλά βέλη που εκτοξεύονταν εναντίον του, καθώς και ακόντια που έρχονταν κατά πάνω του από διαφορετικές πλευρές. Επιπλέον κατείχε την τέχνη «Το πόδι που ζυγίζει 1000 Jins», μπορούσε να συνθλίψει μια πέτρα με ένα «ποδοπάτημα» και να εξοντώσει έναν αντίπαλο με τη «Σιδερένια Γροθιά» του.
Ο μοναχός Τζαν Γιούε (真月 - Ζhēn Υuè) κατέχοντας την τέχνη «Ελαφριά Βήματα», μπορούσε να τρέξει πάνω σε έναν κατακόρυφο τοίχο τριών μέτρων. Ο μαθητής του, Ρου Μπι (如璧 - Rú Bì) ήταν εξαιρετικός στη «σκληρή τέχνη» του Τσι Κουνγκ, καθώς και στην «Τέχνη του Διαφωτισμένου», Λούοχαν Κουνγκ (罗汉功 - Luóhàn Gōng). Μπορούσε να αντιμετωπίσει πολλούς οπλισμένους αντιπάλους μέσα στο πυκνό σκοτάδι.
Την εποχή της δυναστείας των Μινγκ (明 - Míng, 1368 - 1644 μ.Χ.), o Γιουάν Τσανγκ (元成 - Yuán Chéng), ένας γνωστός μοναχός, εξασκούνταν στα χτυπήματα με ανοιχτή παλάμη στον αέρα κάθε λεπτό. Το έκανε από το πρωί μέχρι το βράδυ, όταν πήγαινε περίπατο ή όταν βρισκόταν στον ναό Σαολίν και δε σταματούσε ποτέ την εξάσκηση. Κάθε μέρα προέβαινε σε αυτό το χτύπημα τουλάχιστον 10.000 φορές. Στην ηλικία των 40 ετών είχε πάει για πεζοπορία στα βουνά της επαρχίας Γκουέι Τζόου (贵州 - Guìzhōu). Ξαφνικά του επιτέθηκε μια τίγρης. Ο Γιουάν Τσανγκ κούνησε μόνο την παλάμη του και η τίγρη πετάχτηκε μακριά.
Σύμφωνα με μια άλλη ιστορία, στα τέλη της δυναστείας των Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.), ο Μα Σι Κουνγκ (马锡工 - Mǎ Xī Gōng), μαθητής ενός γνωστού μοναχού, του Τσουέν Μι (淳密 -Chún Mì), εξασκούνταν όλη τη μέρα στο να «καρφώνει» το δάχτυλό του μέσα σε πέτρες. Όποτε περπατούσε ή καθόταν «κάρφωνε» το δάχτυλό του στο έδαφος, στους τοίχους, στα δέντρα και σε άλλα αντικείμενα, δηλαδή όπου έβρισκε. Κάποια μέρα πήγε να πουλήσει ένα άλογο κι επέστρεφε σπίτι. Καθώς περπατούσε στο βουνό συνάντησε μια συμμορία ληστών που ήθελαν να τον ληστέψουν. Χωρίς να πει λέξη έπιασε μια πέτρα, την «κάρφωσε» με το δάχτυλό του κι εκείνη έσπασε σε μικρά κομμάτια. Οι ληστές φοβισμένοι τράπηκαν σε φυγή.
Πολλές εκατοντάδες μοναχών διακρίθηκαν σε διάφορες τέχνες και τεχνικές, με αποτέλεσμα να κάνουν γνωστές τις πολεμικές τέχνες των Σαολίν. Όλοι τους απέκτησαν απίστευτες ικανότητες χάρη στις μυστικές, παραδοσιακές πρακτικές που όλες μαζί είναι γνωστές με το όνομα «72 τέχνες του Σαολίν».