Η φόρμα η Παραπλανητική Γροθιά (迷蹤拳 - Mí Zōng Quán - Μι Ζονγκ Τσουάν) θεωρείται ένα από τα πιο αρχαία στιλ πυγμαχίας. Λέγεται ότι δημιουργήθηκε από τον Τα Μο (达摩 - Dámó) και έχει ιστορία μεγαλύτερη από 1400 χρόνια. Υπάρχουν πολλοί δάσκαλοι που εξασκήθηκαν πάνω σε αυτή τη φόρμα, όπως ο Τζόου Τονγκ (周侗 - Zhōu Dòng) στη δυναστεία των Σονγκ (宋 - Sòng, 960 - 1279 μ.Χ.). Ο Χούο Γιουάντζια (霍元甲 - Huò Yuánjiǎ, 1869 - 1909), ένας δάσκαλος πολεμικών τεχνών στα τέλη της δυναστείας των Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.) και στην πρώιμη Δημοκρατία της Κίνας, έμαθε την Παραπλανητική Γροθιά και με αυτή τη μέθοδο πυγμαχίας, έγινε γνωστός εθνικός ήρωας στην πόλη Τιέντζιν (天津 - Tiānjīn) και τη Σαγκάη.
Την περίοδο της δυναστείας των Τσινγκ κυκλοφορούσαν δύο χειρόγραφες πραγματείες για την άοπλη μάχη των Σαολίν ή αλλιώς τη Γροθιά Σαολίν (少林拳 - Shàolín Quán - Σαολίν Τσουάν). Πρόκειται για το «Κλασικές Μάχες Χεριών, Συλλογή των Μεθόδων Μάχης των Χαν» (手打经典，打汉方法集锦 - Shǒu Dǎ Jīngdiǎn, Dǎ Hàn Fāngfǎ Jíjǐn - Σόου Τα Τζινκγτιέν, Τα Χαν Φάνγκφα Τζιτζίν) και «Το Μυστικό Σύστημα Μετάδοσης των Σημείων Βελονισμού των Ποδιών» (足穴秘传系统 - Zú Xué Mìchuán Xìtǒng - Τζου Σουέ Μιτσουάν Σιτόνγκ) του Σουάν Τζι (璇玑 - Xuán Jī). Ένα στιλ που απεικονίζεται στα δύο αυτά εγχειρίδια είναι η φόρμα η Παραπλανητική Γροθιά, η οποία ονομάστηκε έτσι, επειδή είναι αδύνατον να ακολουθήσουν τα μάτια του αντιπάλου τις γρήγορες και απρόσμενες κινήσεις που τη συνθέτουν.
Τις τελευταίες δεκαετίες το εν λόγω στιλ έχει γίνει διεθνώς γνωστό από μια σειρά ταινιών που αναφέρονται στον θρυλικό Χούο Γιουάντζια (1869 - 1909). Οι ταινίες «Fists of Fury» (1972) του Bruce Lee (李小龙 - Lǐ Xiǎolóng - Λι Σιάολονγκ) και το «Fearless» (2005) του Jet Li (李连杰 - Lǐ Liánjié - Λι Λιέντζιε) έχουν εξοικειώσει το δυτικό κοινό με τη συγκεκριμένη φόρμα. Το μοντέρνο αυτό στιλ αναφέρεται, επίσης, με διάφορα άλλα ονόματα, μερικά από τα οποία προσομοιάζουν φωνολογικά στον τίτλο Παραπλανητική Γροθιά, αλλά διαφέρουν από αυτόν σημασιολογικά, μιας και γράφονται με άλλους χαρακτήρες. Έτσι, είναι γνωστό και ως Γροθιά Μυστικής Σχολής (秘宗拳 - Mì Zōng Quán - Μι Ζονγκ Τσουάν) και Παραπλανητική Τέχνη (迷蹤艺 - Mí Zōng Yì - Μι Ζονγκ Γι), Γροθιά Ίχνη Άγριου Θηρίου (猊宗拳 - Ní Zōng Quán - Νι Ζονγκ Τσουάν), καθώς και Γροθιά Γιαν Τσινγκ (燕青拳 - Yān Qīng Quán - Γιαν Τσινγκ Τσουάν). Αυτοί οι διαφορετικοί τίτλοι υποδηλώνουν ότι η τεχνική έχει εξελιχθεί - τουλάχιστον εν μέρει - μέσα σε ένα περιβάλλον αναλφαβητισμού. Τη στιγμή που οι ασκούμενοί του προσπάθησαν να το καταγράψουν, ερμήνευσαν ποικιλοτρόπως την προφορά του. Από μια άλλη άποψη, οι διάφορες ονομασίες της τεχνικής αντικατοπτρίζουν τη μεγάλη γνώση που αναπτύχθηκε γύρω από αυτήν.
Η φόρμα η Παραπλανητική Γροθιά περιβάλλεται από πολλόύς θρύλους. Σύμφωνα με έναν από αυτούς, η τεχνική δημιουργήθηκε από έναν μοναχό Σαολίν της περιόδου της δυναστείας των Τανγκ (唐 - Táng, 618 - 907 μ.Χ.) που ήταν τόσο εντυπωσιασμένος από την ευκινησία ενός πλάσματος που έμοιαζε με πίθηκο, ώστε ονόμασε την τεχνική του επηρεασμένος από αυτό με το όνομα Γροθιά Ίχνη Άγριου Θηρίου. Μια άλλη παράδοση συνδέει τον ιστορικό ναό με τους φανταστικούς πρωταγωνιστές του κλασικού κινεζικού μυθιστορήματος της περιόδου της δυναστείας των Μινγκ (明 - Míng, 1368 - 1644 μ.Χ.), Σουέιχου Τζουάν (水浒传 - Shuǐhǔ Zhuàn) ή Water Margin. Ο ήρωας Λου Τζουίνγι (卢俊义 - Lú Jùnyì) λέγεται ότι είχε αναπτύξει αυτή την παραπλανητική μέθοδο στο μοναστήρι Σαολίν και αργότερα την μεταβίβασε στον μαθητή του, Γιαν Τσινγκ. Αυτός, όντας παράνομος, διέφυγε από τα κυβερνητικά στρατεύματα στο καταφύγιο των ληστών στην πόλη Λιάνγκσαν (梁山 - Liángshān) και βασίστηκε σε αυτή την τεχνική για να κρύψει τα ίχνη του στο χιόνι, αποκαλώντας την Παραπλανητική Τέχνη. Οι μαθητές του Γιαν Τσινγκ ονόμασαν την εν λόγω τεχνική προς τιμήν του κυρίου τους, Γροθιά Γιαν Τσινγκ, αλλά με γνώμονα τη βουδιστική προέλευσή της το αναφέρουν, επίσης, ως Γροθιά Μυστικής Σχολής.
Ο Σαν Τονγκ (孙通 - Sūn Tōng) εισήγαγε την φόρμα η Παραπλανητική Γροθιά στην πόλη Τσανγκτζόου (沧州 - Cāngzhōu) της επαρχίας Χούαπει (河北 - Héběi) αφού ο Γιαν Τσινγκ είχε μεταδώσει τις γνώσεις του πάνω σε αυτή την τεχνική σε πολλούς μαθητές του σε αυτή την πόλη.
Θεωρείται μία γρήγορη, σιωπηρή, άκαμπτη και ταυτόχρονα απαλή φόρμα. Το σχήμα της μοιάζει με τη φόρμα του Βόρειου Σαολίν Μεγάλη Γροθιά (长拳 - Cháng Quán - Τσανγκ Τσουάν), αλλά το περιεχόμενό της είναι στην ουσία πολύ περίπλοκο. Περιέχει επίσης πολλά χαρακτηριστικά από τις Σαολίν φόρμεςΤάι Τσι(太极拳 - Tàijí Quán - Τάι Τσι Τσουάν), Σινγκ Γι Τσουάν (形意拳 - Xíng Υì Quán) και Πα Γκουά Τζανγκ (八卦掌 - Bā Guà Zhǎng).
Οι βασικές κινήσεις στη συγκεκριμένη φόρμα είναι τα μακρινά λακτίσματα, τα χτυπήματα και οι ρίψεις κοντά στο σώμα, τα άλματα, τα αγκιστρώματα, τα πλαινά περιτυλίγματα, κ.ά. Ακολουθείται η μέθοδος των ματιών όπου το μάτι ακολουθεί την κίνηση σαν αστραπή και το χτύπημα είναι αναπάντεχα γρήγορο και ισοπεδωτικό.
Τεχνικά χαρακτηριστικά αυτής της φόρμας είναι η μεταβλητή τεχνική ποδιών, ο γρήγορος αλλά και αργός ρυθμός, η επαρκής δύναμη, το ευρύ άνοιγμα και κλείσιμο των στάσεων, κ.ά. Το εικονικό και το πραγματικό στοιχείο στη μάχη αλληλοσυμπληρώνονται και είναι ασυγκράτητα και ομαλά. Η φόρμα εξασκεί τα χέρια, τα μάτια, το σώμα, την τεχνική και τα βήματα, τη δύναμη, την ικανότητα, τη λεπτότητα και το πνεύμα.
Στις 7 Ιουνίου 2008, στην πόλη Τσανγκτζόου της επαρχίας Χούαπει η φόρμα η Παραπλανητική Γροθιά ανακηρύχθηκε ως ένα από τα στιλ πολεμικών τεχνών και εγκρίθηκε από το Κρατικό Συμβούλιο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για να συμπεριληφθεί στην πρώτη παρτίδα των εθνικών έργων επέκτασης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Κίνας.