Ο Τα Μο (達摩 - Dá Mó) είχε τέσσερις μαθητές που έμεναν κοντά του. Τον μοναχό Ντάο Φου (道福 - Dào Fú), τον μοναχό Ντάο Γιού (道裕 - Dào Yù), τη μοναχή Τζονγκ Τσι (总持 - Zǒng Chí) και τον μοναχό Χούι Κο (慧可 - Huì Kě).
Μετά από χρόνια, ο Τα Μο επιθυμούσε να επιστρέψει στη Δύση, στην Ινδία κι έτσι κάλεσε τους μαθητές του λέγοντας:
«Ο χρόνος είναι κοντά, ο καθένας από εσάς θα πρέπει να πει τι έχει επιτύχει».
Ο μαθητής Ντάο Φου απάντησε:
«Όπως βλέπω, ο Δρόμος (道 - Dào - Ντάο) συνίσταται στο να μη συνδέεται με τις γραφές και να μην είναι μακριά από τις γραφές».
Ο Τα Μο είπε:«Έχεις αποκτήσει το δέρμα μου».
Η Τζουνγκ Τσι είπε:
«Η κατανόησή μου τώρα είναι σαν τη χαρά να δούμε τη γη του Βούδα: την αισθάνεσαι με την πρώτη ματιά, αλλά όχι με τη δεύτερη».
«Έχεις πάρει τη σάρκα μου», απάντησε ο Τα Μο.
O Ντάο Γιου είπε:
«Τα τέσσερα στοιχεία είναι στη ρίζα τους άδεια και τα πέντε στοιχεία δεν έχουν καμία ύπαρξη, από τη δική μου άποψη, δεν υπάρχει ούτε ένα Ντάρμα που θα μπορούσε να επιτευχθεί».
Ο Τα Μο είπε:«Έχεις πάρει τα οστά μου».
Τέλος, ο Χούι Κο, αφού τον χαιρέτησε, στάθηκε στη θέση του και δεν είπε τίποτα. Ο δάσκαλος είπε:«Έχεις πάρει τον μυελό μου».
Στην περίοδο Σονγκ (宋 - Sòng) η κατάταξη των μαθητών του Τα Μο εκφράζεται μεταφορικά. Έτσι, η σιωπηρή απάντηση του Χούι Κο που κερδίζει τον «μυελό» του, κερδίζει την ουσία των διδαχών του. Αιώνες αργότερα οι λέξεις πήραν ριζικά διαφορετική ερμηνεία. Με την ανάπτυξη της πολεμικής παράδοσης Σαολίν ο «μυελός» θεωρήθηκε ότι αναφερόταν κυριολεκτικά στο ίδιο το εγχειρίδιο Σι Σουέι Τζινγκ (洗髓经 - Xǐ Suǐ Jīng - Πραγματεία για την κάθαρση μυελού/εγκεφάλου), το οποίο ο Τα Μο είχε παραδώσει στον μαθητή του. Εκτιμώντας την αξία της διδαχής του Τα Μο, αυτή η πραγματεία παρέμεινε κρυμμένη στον ναό Σαολίν για περισσότερο από μια χιλιετία και δημοσιεύτηκε μόνο τον 17ο αιώνα.