Iστορία 历史

Το Ιερό Βουνό

“Εκτός από τα ψηλά καλάμια και το καθάριο αεράκι,
το χαλαρό μου άλογο και την άμαξά μου,
το ρυάκι προσπαθεί να συνοδεύσει
τα φτερωτά σμήνη που το βράδυ επιστρέφουν.
Παλιά ερείπια στις όχθες του ποταμού,
οι λόφοι φωτίζονται στο φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα.
Μακριά η κορυφή του βουνού Σονγκ,
φτάνω στο σπίτι, κλείνω την πύλη.”
«Επιστροφή στο Βουνό Σονγκ» του Γουάνγκ Γουέι (王维 - Wáng Wéi, 699 - 759 μ.Χ.) 
 
Το βουνό Σονγκ (嵩山 - Sōng Shān - Σονγκ Σαν) είναι μια από τις πιο γραφικές περιοχές στην Κίνα. Στη διάρκεια των αιώνων ποιητές και λόγιοι έχουν περιγράψει τα εντυπωσιακά τοπία του με εκφράσεις, όπως «το άνθισμα των λουλουδιών του λωτού», «το φτερούγισμα εκατοντάδων πουλιών στον αέρα», «η συγκέντρωση των ηρωικών πολεμιστών» και «ο ευνοϊκός χορός του δράκου και του φοίνικα».
 

Στην Κίνα τα βουνά είναι θεότητες και η κινεζική θρησκευτική παράδοση έχει αποδώσει στις κορυφές πολλαπλές δυνάμεις. Οι κινεζικές τοποθεσίες προσκυνήματος, ανεξαρτήτως θρησκευτικής συνείδησης είναι σχεδόν πάντα τοποθετημένες σε αλπικά τοπία.

Από τους πρώτους αιώνες οι αρχαίοι φιλόσοφοι της Κίνας είχαν ορίσει τα «Πέντε Ιερά Βουνά» (五嶽 - Wǔ Yuè - Γου Γιουέ), ένα σε καθεμία από τις βασικές κατευθύνσεις της κινεζικής κοσμολογίας: βόρεια, νότια, ανατολικά, δυτικά και στο ιερό κέντρο. Οι δυτικοί δεν σκέφτονται το κέντρο ως κατεύθυνση, αλλά η ιδέα αυτή αντικατοπτρίζει έναν παραδοσιακό τρόπο σκέψης στην κινεζική κουλτούρα. Το ίδιο το όνομα της Κίνας σημαίνει «Το Mεσαίο Bασίλειο». Σύμφωνα με την «Κοσμολογία των Πέντε Φάσεων» (五行 - Wǔ Xíng) τα πέντε βουνά ήταν: στα βόρεια το Βόρειο Χανγκ (恆山 - Héng Shān - Χανγκ Σαν) της επαρχίας Σανσί (山西 - Shān Xī), στα νότια το Νότιο Χανγκ (衡山 - Héng Shān - Χανγκ Σαν) της επαρχίας Χου Ναν (湖南 - Hú Nán), στα ανατολικά το όρος Τάι (泰山 - Tài Shān - Τάι Σαν), στα δυτικά το όρος Χουά (華山 - Huà Shān - Χουά Σαν) και στο κέντρο το όρος Σονγκ (嵩山 - Sōng Shān - Σονγκ Σαν).

Το όνομα Σουνγκ δεν αναφέρεται σε μια μόνο κορυφή, αλλά σε μια ολόκληρη σειρά βουνών, η οποία εκτείνεται από τα ανατολικά προς τα δυτικά σε όλη την επαρχία Τανφάν (登封 - Dēng Fēng). Οι ψηλότερες κορυφές του Σουνγκ είναι η Τάι Σι (太室 - Τài Shì) στα ανατολικά (1.492 μ.) και η Σάο Σι (少室 - Shào Shì) στα δυτικά (1.512 μ.). Η ψηλότερη κορυφή, η οποία ονομάζεται «Μεγάλο Σπίτι», θεωρείται η κατοικία του Γιού του Μέγα (大禹 - Dà Yǔ - Τα Γιού), του πρώτου αυτοκράτορα που ενοποίησε την Κίνα. Η μικρότερη κορυφή ονομάζεται «Μικρό Σπίτι» και λέγεται ότι ο Γιού είχε εκεί μια μικρότερη κατοικία για τη νεότερη αδελφή της συζύγου του.

Ύστερα από τις θυσίες που έλαβαν χωρα στο βουνό Σουνγκ κατά το έτος 110 π.Χ. από τον αυτοκράτορα Γου (武 - Wǔ, 140 - 87 π.Χ.) της δυναστείας Χαν (漢 - Hàn) άρχισε μια παράδοση θυσιών στην ιερή γεωγραφία του αναδυόμενου ταοϊσμού, η οποία συνεχίστηκε κατά τους πρώτους αιώνες. Αργότερα, όταν οι βουδιστές ιεραπόστολοι έφθασαν στην Κίνα, πίστεψαν και αυτοί με τη σειρά τους στις δυνάμεις του όρους Σουνγκ.

Πολύ σημαντική θέση στην κινεζική κοσμογονία έχει ο μύθος του Παν Γκου (盤古 - Pán Gǔ). Σύμφωνα με τον μύθο, το πρωταρχικό χάος είχε τη μορφή αυγού. Από το πρωταρχικό αυγό γεννήθηκε ο Παν Γκου. Τα βαριά στοιχεία του αυγού, τα Γιν, σχημάτισαν τη Γη. Τα ελαφριά στοιχεία, τα Γιανγκ, σχημάτισαν τον ουρανό. Ο Παν Γκου ήταν στη μέση και χώριζε τον ουρανό από τη γη. Το μέγεθος του Παν Γκου μεγάλωνε συνεχώς, ώστε να κρατά χωρισμένη τη γη από τον ουρανό. Όμως κάποια στιγμή εξαντλήθηκε και πέθανε. Από τα μέρη του σώματός του προήλθαν τα μέρη του κόσμου. Το κεφάλι του έγινε το βουνό της Ανατολής, η κοιλιά του έγινε το βουνό του κέντρου, το αριστερό του χέρι έγινε το βουνό του Νότου, το δεξί του χέρι έγινε το βουνό του Βορρά και τα πόδια του έγιναν το βουνό της Δύσης. Τα μάτια του έγιναν ο ήλιος και το φεγγάρι, τα μαλλιά του έγιναν τα δέντρα και τα φυτά, τα δάκρυα του έγιναν τα βουνά και οι θάλασσες. Η αναπνοή του έγινε ο άνεμος και η φωνή του τα αστραπόβροντα. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Παν Γκου μαζί με την πρώτη χελώνα, τον πρώτο φοίνικα, τον πρώτο δράκο και τον πρώτο μονόκερο διαμόρφωσαν το σύμπαν με το καλέμι του. Μαζί μ' αυτά τα ζώα ταξίδευε σε όλον τον κόσμο και δίδασκε τους ανθρώπους και, αφού τους μετέδωσε τη σοφία του, εξαφανίστηκε.

Παραπάνω άρθρα σχετικά με Δυναστείες Wèi (魏), 420 μ.Χ. - 581 μ.Χ.