Σημείωση:Πρόκειται για μια μετάφραση του αρχικού κειμένου της κινεζικής γλώσσας με τίτλο «1928 年 冯玉祥 为何 命 石 三 率部 下 下 火烧 火烧 -», το οποίο μπορεί να μεταφραστεί ως «Γιατί ο Φενγκ Γιου Σιανγκ διέταξε τον Σι Γιόου Σαν να κάψει τον ναό Σαολίν το 1928». Αυτό είναι ένα επίσημο κινεζικό ιστορικό κείμενο, του οποίου το πρωτότυπο περιεχόμενο εντοπίζεται σε πάρα πολλά σημεία στον χώρο του κινεζικού διαδικτύου.
«Στη Δύση αναφέρεται συχνά ότι ο ναός Σαολίν υπέστη καταστροφή από τη δυναστεία των Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.). Αυτό το συμπέρασμα είναι λανθασμένο και δεν εντοπίζεται σε κινεζικές βιβλιογραφικές πηγές. Οι φωτογραφίες του ναού Σαολίν από το 1920, όχι μόνο καταγράφουν την αναγνώριση της αξίας του ναού από τους αυτοκράτορες της δυναστείας των Τσινγκ, αλλά δείχνουν ξεκάθαρα ότι τα κτίρια του ναού, τα αγάλματα, η βιβλιοθήκη και άλλα οικοδομήματα δεν ήταν απλά άθικτα, αλλά μετρούσαν πολλούς αιώνες ζωής χωρίς σημάδια επισκευής ούτε πρόσφατα ούτε παλαιότερα.
Μια δεύτερη λανθασμένη αντίληψη που επικρατεί στη Δύση είναι ότι ο ναός Σαολίν καταστράφηκε, επειδή ο επικεφαλής μοναχός Σι Μιάο Σινγκ (释妙兴 - Shì Μiào Χìng, 1891 - 1927) ήταν ένας από τους πολέμαρχους. Και πάλι αυτό είναι λάθος. Ο Σι Μιάο Σινγκ ήταν πράγματι στην ομάδα των πολέμαρχων, αλλά σκοτώθηκε σε μια μάχη στις αρχές του 1927, ενώ ο ναός Σαολίν καταστράφηκε έναν χρόνο αργότερα, το 1928. Μολονότι οι βουδιστές υποστηρίζουν την ύπαρξη μιας «καρμικής» σχέσης ανάμεσα στις ενέργειες του Μιάο Σινγκ και το κάψιμο του ναού Σαολίν, στην πραγματικότητα αυτά τα δύο γεγονότα δε συνδέονται μεταξύ τους από στρατιωτικής άποψης.
Η τρίτη εσφαλμένη αντίληψη που επικρατεί στη Δύση είναι ότι οι πολέμαρχοι κατέστρεψαν τον ναό Σαολίν. Αυτό φαίνεται να είναι μια προπαγανδιστική κίνηση από ρεπουμπλικανικές πηγές, προκειμένου να αποσιωπηθεί η ευθύνη της εθνικιστικής κυβέρνησης της Κίνας για την καταστροφή ενός εμβληματικού, εθνικού και πολιτιστικού θησαυρού. Η επίθεση στον ναό Σαολίν θεωρείται από πολλούς ως μια ευθεία επίθεση στην καρδιά του ίδιου του κινεζικού βουδισμού από ένα φιλοδυτικό καθεστώς, που ήταν πολύ φιλικό απέναντι στον ιεραποστολικό χριστιανισμό στην Κίνα· μια άποψη που μπορεί να θεωρηθεί βάσιμη.
Η εθνικιστική κυβέρνηση ακολουθούσε μια επιθετική πολιτική απέναντι τόσο στους βουδιστικούς όσο και στους ταοϊστικούς μοναστικούς θεσμούς (βασισμένη στην αμφιλεγόμενη ιδέα ότι αυτές οι ομάδες κατείχαν υπερβολικό πλούτο), των οποίων οι ακόλουθοι είτε εκδιώχθηκαν από τους ναούς όπου ζούσαν και αναγκάστηκαν να ζουν εξαθλιωμένοι στην ύπαιθρο είτε ακουσίως καθαιρέθηκαν και επέστρεψαν στη λαϊκή ζωή. Οι ναοί είτε κατεδαφίστηκαν, ώστε να πάρουν τη θέση τους σύγχρονα κτίρια είτε μετατράπηκαν σε κτίρια μη πνευματικής χρήσης.
Τα μοναστικά εδάφη κατασχέθηκαν και μετατράπηκαν σε αγροκτήματα ή χρησιμοποιήθηκαν για άλλες δραστηριότητες. Αν και η πολιτική αυτή θεωρήθηκε ως προοδευτική εκείνη την εποχή, δεν εφαρμόστηκε στις δυτικές, χριστιανικές ιεραποστολικές ομάδες, στις εκκλησίες τους ή στο εκκλησίασμα των Κινέζων χριστιανών που αλλαξοπίστησαν.
Ο ηγέτης του Εθνικιστικού Κινήματος Τζιάνγκ Τζιέ Σι (蒋介石 - Jiǎng Jiè Shí)ήταν ένας αφοσιωμένος προσηλυτισμένος χριστιανός, όπως ήταν και ο υφιστάμενος του, Φανγκ Γιού Σιάνγκ (馮玉祥 - Féng Yù Xiáng). Ο ναός Σαολίν καταστράφηκε εξαιτίας μιας σκόπιμης αντι-βουδιστικής πολιτικής που ακολούθησε το εθνικιστικό καθεστώς στην Κίνα.
Ο σεβάσμιος Σι Μιάο Σινγκ προσχώρησε στους πολέμαρχους, επειδή η συγκεκριμένη παράταξη αποτελούνταν συνήθως κατά παράδοση από πνευματικούς ανθρώπους που σέβονταν τους θρησκευτικούς θεσμούς. Επομένως, η φατρία των πολέμαρχων δεν επιτέθηκε και ούτε θα μπορούσε να έχει επιτεθεί στον ναό Σαολίν, καθώς όλοι οι βουδιστές γνωρίζουν ότι η δολοφονία των βουδιστών μοναχών προκαλεί την πιο δεινή τιμωρία από το «κάρμα».
Το σημείο απ’ όπου ξεκινά η σύγχυση σε σχέση μ’ αυτό το ζήτημα είναι το γεγονός ότι ο Φανγκ Γιού Σιάνγκ ήταν κάποτε μέλος της ομάδας των πολέμαρχων, προτού αυτομολήσει στους Εθνικιστές. Ο υφιστάμενος του Σι Γιόου Σαν (石友三 - Shí Yŏu Sān) αν κι έχει μείνει στην ιστορία για την υποκριτική του συμπεριφορά και την ευκολία με την οποία μεταπηδούσε σε διαφορετική παράταξη ανάλογα με το συμφέρον του, παρ’ όλα αυτά ήταν πιστός οπαδός του Φανγκ Γιού Σιάνγκ το 1928 και ήταν τα στρατεύματά του που επιτέθηκαν και κατέστρεψαν τον ναό Σαολίν υπό τις διαταγές του ίδιου του Φενγκ Γιου Σιανγκ. Ωστόσο το περιστατικό αυτό συνέβη εξαιτίας των ενεργειών του Φαν Τζονγκ Σιό (樊钟秀 - Fán Zhōng Xiù), ενός άλλου ένθερμου εθνικιστή που είχε σχέση με τον ναό Σαολίν. Είχε εισβάλει στην πόλη Τανφάν (登封 - Dēng Fēng) και σε άλλες πόλεις της επαρχίας Χουά Ναν (河南 - Hé Nán) που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του Φανγκ Γιού Σιάνγκ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα δύο εθνικιστικοί στρατοί να πολεμούν ο ένας τον άλλον για την κυριαρχία στην πόλη Ντενγκ Φενγκ, με τους μοναχούς του ναού Σαολίν να σχηματίζουν ενεργά μια στρατιωτική παράταξη έξω από τον ναό τους, για να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις του Σι Γιόου Σαν. Ο Φενγκ Γιου Σιανγκ ερμήνευσε αυτές τις ενέργειες των μοναχών Σαολίν ως «ενάντιές» του και διέταξε τον Σι Γιόου Σαν να σκοτώσει τους μοναχούς και να κάψει τον ναό, επειδή τόλμησαν να αντισταθούν στην πολιτική και στρατιωτική εξουσία του στη συγκεκριμένη περιοχή.»
Πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η δυναστεία των Τσινγκ έκαψε τον ναό Σαολίν, αλλά αυτό δεν είναι ιστορικά σωστό. Στην πραγματικότητα ισχύει το ακριβώς αντίθετο, όπως εξάλλου είναι προφανές από τα υπάρχοντα ιστορικά αρχεία, ότι δηλαδή οι αυτοκράτορες της δυναστείας των Τσινγκ ενδιαφέρθηκαν πολύ κι έδειξαν σεβασμό απέναντι στον ναό. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι ενέκριναν την κατασκευή πλακών που εγκωμιάζουν τον ναό και μερικές φορές τον επισκέπτονταν ακόμη και αυτοπροσώπως. Κατά τη διάρκεια του 15ουέτους της βασιλείας του, το 1720, ο αυτοκράτορας της δυναστείας των Τσινγκ, Τσιέν Λονγκ ( 乾隆 - Qián Lóng, βασ. 1735 - 1796 μ.Χ.), επισκέφθηκε τον ναό Σαολίν, όπου πέρασε τη νύχτα στο δωμάτιο του ηγούμενου. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί συνέθεσε ένα χειρόγραφο ποίημα και ενέκρινε τη χάραξη μιας πέτρινης πλάκας. Το γεγονός ότι ο ναός Σαολίν άνθισε κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τσινγκ αποδεικνύεται από τους πίνακες και τις επιγραφές που υπάρχουν στους εσωτερικούς τοίχους της «Αίθουσας των Λευκών Μανδύων» (白衣殿 - Bái Υī Diàn - Μπάι Γι Ντιέν) και του ναού Γκουάν Γιν (觀音 - Guān Yīn) που βρίσκεται στα περίχωρα του ναού Σαολίν. Αυτό δείχνει την υψηλή εκτίμηση που υπήρχε απέναντι στις πολεμικές τέχνες Σαολίν κατά την εποχή της δυναστείας των Τσινγκ.
Το 1928 στην Κίνα έλαβαν χώρα πολλές μάχες μεταξύ της εθνικιστικής κυβέρνησης και των πολέμαρχων. Εκείνη την εποχή ο εθνικιστής και χριστιανός πολέμαρχος Φανγκ Γιού Σιάνγκ διέταξε τον υφισταμένο του Σι Γιόου Σαν να επιτεθεί και να καταστρέψει τον ναό Σαολίν που βρίσκεται στο όρος Σονγκ (嵩 - Sōng), στην επαρχία Χενάν. Το αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης στον ναό Σαολίν ήταν ότι ένας πολύτιμος θησαυρός χάθηκε για πάντα.
Επομένως, μπορεί να ειπωθεί ειλικρινά ότι ο Φενγκ Γιου Σιανγκ, ενώ χρησιμοποίησε μια κινεζική στρατιωτική δύναμη εθνικιστών οπλισμένη με σύγχρονα δυτικά όπλα, οργάνωσε την πιο αδίστακτη και αποτελεσματική εκστρατεία για την καταστροφή ενός ναού. Ως εκ τούτου, έχει ιστορική σημασία να αξιολογηθεί το γιατί ο Φανγκ Γιού Σιάνγκ αποφάσισε να προβεί σ’ αυτή την ενέργεια. Η απάντηση είναι απλή και σαφής. Ο τότε Ηγούμενος του ναού Σαολίν ονομαζόταν Σι Μιάο Σινγκ (释妙兴 - Shì Μiào Χìng, 1891 - 1927). Σε μια εποχή εξαιρετικά καταστροφικών, εμφύλιων συγκρούσεων μεταξύ στρατιωτικών δυνάμεων των διαφόρων παρατάξεων της εθνικιστικής κυβέρνησης και μεταξύ της ίδιας και των διαφόρων πολέμαρχων που εξακολουθούσαν να ελέγχουν περιοχές της Κίνας, ο ηγούμενος Μιάο Σινγκ αποφάσισε να ταχθεί με το μέρος του πολέμαρχου Γου Πέι Φου (吴佩孚 - Wú Pèi Fú, 1874 - 1939), του οποίου οι δυνάμεις επιχειρούσαν στην επαρχία Χενάν. Ο ηγούμενος πήρε τη συγκεκριμένη απόφαση σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει την ειρήνη και την αρμονία του ναού Σαολίν και όσων διαβιούσαν εκεί. Η απόφαση αυτή δεν είχε μόνο ιδεολογική βάση, αλλά ήταν μια πρακτική απόφαση, προκειμένου να αναληφθεί δράση, αφού εκείνος ηθελημένα προσχώρησε στις δυνάμεις του Γου Πέι Φου, ο οποίος τον προήγαγε αμέσως στη θέση του διοικητή του συντάγματος (团长 - Tuán Zhǎng - Τουάν Τζανγκ). Ο Φανγκ Γιού Σιάνγκ και ο Γου Πέι Φου ήταν κάποτε σύμμαχοι, έως ότου ο πρώτος εγκαταλείψει τον δεύτερο σε μια σημαντική στιγμή στο πεδίο της μάχης. Η απόφαση του Μιάο Σινγκ να άρει την ουδετερότητα του ναού Σαολίν και να συνεργαστεί με τον Γου Πέι Φου κατέληξε τελικά στην καταστροφή του ναού από τον Φενγκ Γιου Σιανγκ, που ήταν τώρα ορκισμένος εχθρός του Γου Πέι Φου.
Τον Ιούλιο του 15ουέτους της Δημοκρατίας (1926), ο (ευρισκόμενος υπό την επιρροή των Εθνικιστών) Επαναστατικός Στρατός της Γκουάν Τζονγκ (關中 - Guān Zhōng), επίσης γνωστός ως «Εθνικός Επαναστατικός Στρατός», ξεκίνησε τη «Βόρεια Εκστρατεία» του για να εξαλείψει τη βάση ισχύος των πολέμαρχων στη βόρεια Κίνα. Τον Σεπτέμβριο, ο Φανγκ Γιού Σιάνγκ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αλλάξει πλευρά και αποστασιοποιήθηκε από τη φατρία των Βόρειων Πολέμαρχων. Μετά από αυτό, ο ίδιος και οι άντρες του εντάχθηκαν αμέσως στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων των Εθνικιστών και συντάχθηκαν εναντίον των πρώην συμμάχων του Φενγκ Γιου Σιανγκ. Αυτό οδήγησε τον Γου Πέι Φου στην απόφαση να ενώσει τις δυνάμεις του με τον Τζανγκ Τζούο Λιν (張作霖 - Zhāng Zuò Lín, 1875 - 1928) με στόχο να επιτεθεί στις δυνάμεις του Φανγκ Γιού Σιάνγκ, αλλά την επίθεσή του κατέστειλαν οι δυνάμεις της «Βόρειας Εκστρατείας». Την άνοιξη του 1927, ο Φανγκ Γιού Σιάνγκ επιτέθηκε και κατέλαβε την πόλη Σιάν (西安 - Xī Ān), προτού ενταχθεί με το μέρος των δυνάμεων της «Βόρειας Εκστρατείας» με στόχο να επιτεθούν από κοινού στην επαρχία Χενάν. Εν τω μεταξύ, ο ηγούμενος του ναού Σαολίν, Σι Μιάο Σινγκ, ο οποίος ήταν επικεφαλής του 1ουΣυντάγματος, έλαβε τη διαταγή να μετακινήσει τους άντρες του πρώτα στην Τσενγκ Τσόου (郑州 - Zhèng Zhōu) και στη συνέχεια, στη Γου Γιάνγκ (舞陽 - Wǔ Yáng) (και οι δύο είναι πόλεις της επαρχίας Χενάν). Στις 6 Μαρτίου, οι στρατιωτικές δυνάμεις με επικεφαλής τον ηγούμενο Σι Μιάο Σινγκ συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις του στρατηγού των εθνικιστών Ζαν Γινγκ Τσι (任应岐 - Rèn Yīng Qí, 1892 - 1934) και κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης, ο Μιάο Σινγκ σκοτώθηκε σε ηλικία τριάντα επτά ετών. Τον Ιούνιο, το σώμα του Μιάο Σινγκ, αφού αναγνωρίστηκε από τους μαθητές του, μεταφέρθηκε πίσω στον ναό Σαολίν, για να ταφεί στην βορειοανατολική πλαγιά του λόφου, στα περίχωρα του ναού.
Τον Μάρτιο του 17ουέτους της Δημοκρατίας (1928), με τον Σι Μιάο Σινγκ να έχει ήδη πεθάνει, ο Φαν Τσουνγκ Σιόου, ο οποίος ήταν λαϊκός μαθητής του Σι Χανγκ Λιν (释恒林 - Shì Héng Lín), πρώην ηγούμενου του ναού Σαολίν κι επίσης δασκάλου του Σι Μιάο Σινγκ, αιφνιδίασε τον Εθνικό Στρατό του Φενγκ Γιου Σιανγκ στη Χενάν και πήρε τον έλεγχο στις περιοχές Κουνγκ (鞏 - Gǒng) και Γιανσί (偃師 - Yǎn Shī). Ωστόσο αυτές οι περιοχές σύντομα ανακτήθηκαν από τον Σι Γιόου Σαν, τον πιστό υφιστάμενο του Φενγκ Γιου Σιανγκ. Μετά από αυτό, ο Φαν Τσουνγκ Σιόου κατευθύνθηκε προς τα νότια και επιτέθηκε στην Ντενγκ Φενγκ, ιδρύοντας το διοικητικό του κέντρο στον ίδιο τον ναό Σαολίν. Ο Σι Γιόου Σαν μετακίνησε τον στρατό του στα νότια με σκοπό να καταφέρει να οδηγήσει τον Φαν Τσουνγκ Σιόου και τους άντρες του έξω από την περιοχή, αλλά όταν έφτασε στον ναό Σαολίν ήρθε αντιμέτωπος με μια ομάδα ένοπλων μοναχών που είχαν αποφασίσει να υποστηρίξουν τον Φαν Τσουνγκ Σιόου λόγω της σχέσης του με τον πρώην ηγούμενο, Σι Χανγκ Λιν και τη σύνδεσή του με τον Σι Μιάο Σινγκ. Στην επακόλουθη μάχη σκοτώθηκαν περίπου διακόσιοι μοναχοί (σχεδόν όλοι εκείνοι που κατοικούσαν στον ναό εκείνη την εποχή) κι έτσι η αντίσταση του ναού κάμφθηκε. Το επόμενο πρωί, ο Εθνικός Στρατός του Φενγκ Γιου Σιανγκ είχε τον πλήρη έλεγχο της Ντενγκ Φενγκ.
Ο διοικητής της ταξιαρχίας, Σου Μινγκ Τσι (苏明启 - Sū Míng Qǐ), διέταξε έναν λοχία να αναθέσει στους άντρες του να περιχύσουν τον ναό με κηροζίνη και στη συνέχεια να βάλουν φωτιά. Όλα ρίχτηκαν στις φλόγες, προκειμένου να εκτονωθεί ο θυμός που αισθάνονταν οι Φενγκ Γιου Σιανγκ και Σι Γιόου Σάν εναντίον των μοναχών του ναού Σαολίν, επειδή τόλμησαν να αντισταθούν στην κυριαρχία τους στην επαρχία Χουά Ναν. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία για το πώς ο αρχαίος ναός Σαολίν, ο οποίος στεκόταν όρθιος για περισσότερο από χίλια χρόνια, καταδικάστηκε σε ολοκληρωτική καταστροφή. Όταν ο Ηγούμενος εντάχθηκε στη φατρία των Βόρειων Πολέμαρχων, άρχισε αμέσως να εμπλέκεται σε κοσμικά ζητήματα και αυτό ερμηνεύτηκε ως παραβίαση του μοναστικού κώδικα Βινάγια (λατ: Vinaya), στον οποίο ορκίζονται όλοι οι Κινέζοι βουδιστές μοναχοί να τηρούν χωρίς εξαίρεση. Πιστεύεται ότι, επειδή ο ηγούμενος Σι Μιάο Σινγκ παραβίασε τον κώδικα Βινάγια, το αρνητικό κάρμα που προέκυψε του κόστισε τη ζωή και οδήγησε στην καταστροφή του ναού Σαολίν.Μετά το 1982, ο ναός Σαολίν επισκευάστηκε πλήρως και αναπλάστηκε για να χρησιμεύσει ως κέντρο διεθνούς πολιτιστικής ανταλλαγής. Αυτό συνιστά μια από τις βασικές λειτουργίες του στη σύγχρονη εποχή.Όλοι οι εσωτερικοί ναοί, τα δωμάτια, η βιβλιοθήκη και τα υπόλοιπα μέρη έχουν πλέον ανoικοδομηθεί, έτσι ώστε ο αρχαίος ναός Σαολίν να λάμπει εκπέμποντας ανανεωμένη ενέργεια.
Ο Φενγκ Γιου Σιανγκ μπορεί να θεωρηθεί σεβαστό πρόσωπο, μόνο εάν τα κίνητρα και η συμπεριφορά του δεν αναλυθούν όπως πρέπει. Για παράδειγμα, διέταξε την επίθεση στον ναό Σαολίν, η οποία είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο τον θάνατο των μοναχών, αλλά και την ολοκληρωτική καταστροφή του αρχαίου ναού με ό, τι πολύτιμο περιείχε, απόφαση που αποτελούσε μέρος μιας γενικής επίθεσης κατά του βουδισμού που δεν ήταν ένα και μοναδικό γεγονός. Αυτό ήταν μια ανυπολόγιστη απώλεια για τον κινεζικό και παγκόσμιο πολιτισμό, όχι μόνο για τον βουδισμό, αλλά και για τις πολεμικές τέχνες και την παραδοσιακή ιατρική. Ήταν μια αδικαιολόγητη πράξη καταστροφής για την οποία μπορεί να γίνει κατανοητός ο λόγος που συνέβη. Επιπλέον, έναν χρόνο νωρίτερα, το 1927, ο ευσεβής χριστιανός Φενγκ Γιου Σιανγκ εκδίωξε βουδιστές μοναχούς και καλόγριες από τους ναούς της Χενάν, οι οποίοι οδηγήθηκαν στην ερημιά και μετέτρεψε τον ναό Τα Σιάνγκ Γκούο (大相国 - Dà Xiàng Guó) σε αγορά. Αυτό ήταν μέρος της πολιτικής που ακολούθησε σε όλη την επαρχία για τη δίωξη βουδιστών μοναχών και καλογριών. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια ευρύτερη πολιτική που εφαρμόστηκε σε όλη τη χώρα με στόχο τη δίωξη των βουδιστικών ναών και την οποία διεξήγαγε η εθνικιστική κυβέρνηση της Κίνας που έβλεπε τους βουδιστικούς ναούς και τα μοναστήρια να εξαγοράζονται βίαια και να μετατρέπονται σε σχολεία, πτωχοκομεία, βιβλιοθήκες ή χώρους διασκέδασης.
Η επιτυχία της αντι-βουδιστικής πολιτικής του Φναγκ Γιού Σιάνγκ στη Χουά Ναν θεωρήθηκε τόσο σημαντική από τη Εθνικιστική κυβέρνηση που ξεκίνησε παρόμοιες εκστρατείες εναντίον του βουδισμού σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτό αναπόφευκτα είχε σαν αποτέλεσμα την παρακμή του βουδισμού σε όλη την Κίνα. Ιδωμένες λοιπόν απ’ αυτή την οπτική γωνία, οι καταστροφικές ενέργειες του Φανγκ Γιού Σιάνγκ εναντίον του ναού Σαολίν είναι σαφείς.
Ο ναός Σαολίν καταστράφηκε εξαιτίας της προσωπικής αποστροφής του Φενγκ Γιου Σιανγκ απέναντι στον βουδισμό, πιθανότατα υποκινούμενης από τη μία πλευρά από το γεγονός ότι αυτός ήταν ένας ευσεβής προσηλυτισμένος χριστιανός και από την άλλη πλευρά από το γεγονός ότι η εθνικιστική κυβέρνηση είχε την τάση να συνδέει την παράδοση με την οπισθοδρόμηση και πιθανώς την αντίσταση στην κυριαρχία της. Αυτό το μείγμα προσωπικής προκατάληψης, θρησκείας και πολιτικής δύναμης οδήγησε ευθέως στην καταστροφή του ναού Σαολίν και τη δολοφονία των μοναχών του από τον Φενγκ Γιου Σιανγκ, το 1928.