ΤοΜιάο Σπαθί (苗刀 - Miáo Dāo - Μιάο Τάο)είναι ένα κινεζικό σπαθί που κρατιέται με το ένα ή και τα δύο χέρια και χρησιμοποιούνταν την εποχή της δυναστείας των Μινγκ (明 - Míng). Διαθέτει μία στενή λεπίδα μήκους 1.20 μέχρι 1.60 μέτρων και μία μεγάλη λαβή. Το όνομά του σημαίνει "Βλαστός - Σπαθί" και πιθανότατα αναφέρεται στην ομοιότητα που φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα στο εν λόγω όπλο και σε ένα φυτό που μόλις φυτρώνει (δηλαδή ένα δενδρύλλιο). Η λέξη Μιάο (苗 - Miáo) που εμπεριέχεται στο όνομα του σπαθιού δεν πρέπει να συγχέεται με την εθνοτική ομάδα Μιάο (苗 - Miáo), η οποία δεν έχει καμία σχέση με αυτό το όπλο.
Πρόγονοί του θεωρούνται το ιαπωνικό ξίφος γνωστό σε όλους μας με το όνομα "Κατάνα" (日本刀 -Rìběndāo- Ρι Παν Τάο) και πιθανώς το παραδοσιακό μεγάλο σπαθί "Ōdachi"(大太刀 - Dà TàiDāo - Τα Τάι Τάο), που ήρθε στην Κίνα από τους Ιάπωνες πειρατές. Ενώ το Μιάο Σπαθί είναι σχετικά πρόσφατο όπλο, το όνομά του χρησιμοποιείται και αναφέρεται σε μία ποικιλία παλαιότερων κινεζικών μακριών σπαθιών, όπως το Τζαν Μα Τάο (斬馬刀 -ZhǎnMǎDāo)και το Τσαν Τάο (长刀 - Cháng Dāo). Μαζί με το σπαθί Τα Τάο (大刀 - DàDāo), το Μιάο Σπαθί χρησιμοποιήθηκε από ορισμένα κινεζικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του δεύτερου σινο - ιαπωνικού πολέμου.
Ειδικότερα, η παλαιότερη ιστορία της πραγματικής μάχης του Μιάο Σπαθιού είναι από τον στρατηγό Τσι Τζικουάν (戚继光 -Qī Jìguāng), έναν διάσημο αντι-Ιάπωνα στρατηγό στη δυναστεία των Μινγκ, ο οποίος δημιούργησε το Τσι Τζιά Τάο (戚家刀 -QīJiāDāo)ως ιαπωνικό σπαθί για να συγκρατήσει τους Ιάπωνες πειρατές και διδάχθηκε από τα πλεονεκτήματα του ιαπωνικού σπαθιού. Το Μιάο Σπαθί ονομάστηκε έτσι στα δέκα χρόνια της Δημοκρατίας της Κίνας. Στη δυναστεία των Μινγκ, εισήχθη με την εμβάθυνση των σινο - ιαπωνικών εμπορικών ανταλλαγών. Στα μέσα της δυναστείας των Μινγκ, οι Ιάπωνες πειρατές χρησιμοποιούσαν περισσότερο αυτό το όπλο, για αυτό ονομαζόταν ιαπωνικό σπαθί. Ο στρατηγός Τσι Τζικουάν συνόψισε ευσυνείδητα την ιαπωνική ξιφομαχία στη μάχη κατά των Ιαπώνων.
Τον πρώτο χρόνοστη δυναστεία των Δυτικών Χαν (汉 -Hàn,128 π.Χ.) και τα επόμενα δέκα χρόνια, έγιναν τρεις μεγάλες μάχες μεταξύ του στρατού των Χαν και τωνΟύννων. Για το ιππικό, η κοπή του μακριού σπαθιού δεν είναι προφανώς τόσο θανατηφόρα όσο η κοπή του μακριού σπαθιού, έτσι το μακρύ σπαθί με λαβή δακτυλίου που χρησιμοποιήθηκε από το ιππικό στη δυναστεία των Χαν αντικατέστησε σταδιακά το μακρύ ξίφος. Αυτό το είδος μαχαιριού είναι ο πρόγονος του κινεζικού σπαθιού και είναι παρόμοιο με το Μιάο Σπαθίσήμερα, επομένως το Μιάο Σπαθίονομάζεται αλλιώς και Χαν Σπαθί (汉刀 -HànDāo - Χαν Τάο).
Ενώ το όπλο αυτό εξασκείται σπάνια στις σύγχρονες κινεζικές πολεμικές τέχνες, ορισμένες σχολές που διδάσκουν ορισμένα στιλ πολεμικών τεχνών, όπως τα στιλ Πι Κουά Τσουάν (劈挂拳 - Pī Guà Quán), Τον Πέι Τσουάν (通背拳 - Tōng Bèi Quán)και Σινγκ Γι Τσουάν (形意拳 -Xíng Yì Quán), συμπεριλαμβάνουν στη διδασκαλία τους το συγκεκριμένο είδος σπαθιού. Υπάρχει, επίσης, η λανθασμένη αντίληψη ότι το Μιάο Σπαθί ήταν ένα από τα όπλα που διδάσκονταν στην Κεντρική Στρατιωτική Ακαδημία στην πόλη Ναντζίνγκ (南京 -Nánjīng). Το εν λόγω όπλο ήταν στην πραγματικότητα ένα σπαθί αξιωματικού, ευρωπαϊκού τύπου. Μάλιστα, μερικές μεταγενέστερες σχολές πιθανότατα διαμόρφωσαν ορισμένες φόρμες πάνω στη χρήση του όπλου αυτού.
Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ του Μιάο Σπαθιού και του ιαπωνικού ξίφους είναι η λαβή και η λεπίδα. Το Μιάο Σπαθίέχει μόνο μία ελαφριά καμπυλότητα, η οποία παρατηρείται στην άκρη του σπαθιού, ενώ το ιαπωνικό ξίφος είναι ένα τυπικό καμπύλο ξίφος και η χρήση του είναι διαφορετική. Η λαβή του Μιάο Σπαθιούαντιπροσωπεύει ένα σχετικά μεγάλο ποσοστό του συνόλου και η λαβή είναι πολύ παχιά, επομένως το Μιάο Σπαθίταλαντεύεται σαν ένα μακρύ δόρυ. Έχει πολύ κοφτερή λεπίδα όπως και η ιαπωνική λεπίδα είναι πολύ κοφτερή.Αντιθέτως, το ιαπωνικό ξίφος είναιλεπτώςκατασκευασμένο, επομένως έχει μικρότερη αντοχή σαν όπλο επομένως και μικρότερη διάρκεια ζωής αφού δεν μπορεί να επισκευαστεί. Για τον λόγο αυτό, το ιαπωνικό ξίφος πρέπει να αποφεύγεται σε σύγκρουση μάχης με το όπλο του αντιπάλου.