Στην επιστολή της 26ης Μαΐου 621, ο Λι Σι Mιν (李世民 - Lǐ Shì Mín) ορκίστηκε να ανταμείψει τους κληρικούς του Σαολίν. «Ανεξάρτητα από τις μεταβαλλόμενες συνθήκες», σημείωσε, «το μοναστήρι θα πρέπει να εφοδιάζεται με σταθερό εισόδημα». Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 28 Μαρτίου 625 μ.Χ., ο πρίγκιπας εκπλήρωσε την υπόσχεσή του και χάρισε στον ναό την τοποθεσία της Κοιλάδας με τα Κυπαρίσσια (柏谷庄 - Bǎi Gǔ Zhuāng - Μπάι Γκου Τζουάνγκ). Νωρίτερα, κατά τη διάρκεια της δυναστείας Σουέι (隋 - Suí, 581 - 617 μ.Χ.), αυτό το ίδιο κτήμα είχε ήδη παραχωρηθεί στον ναό. Ωστόσο επειδή αργότερα κατασχέθηκε από το καθεστώς των Τανγκ (唐 - Táng, 618 - 907 μ.Χ.), έπρεπε να τους εκχωρηθεί εκ νέου.
Η δωρεά του πρίγκιπα πρέπει να αξιολογηθεί στο πλαίσιο της εχθρότητάς του προς τον βουδισμό με το πρόσχημα ότι τα εδάφη τους ήταν παράνομα αποκτημένα.
Αφότου έγινε αυτοκράτορας, η αντιπάθεια του Λι Σι Μιν δεν μειώθηκε. Αν και ήταν προσεκτικός, για να μην προκαλέσει την αντιπολίτευση ο Λι Σι Μιν δημιούργησε μια σειρά πρωτοφανών αντι-βουδιστικών νόμων. Το 629 μ.Χ. διέταξε την εκτέλεση παράνομα χειροτονημένων μοναχών, το 631 μ.Χ. απαγόρευσε σε μοναχούς και καλόγριες την παραλαβή του φόρου τιμής των γονέων τους και το 637 μ.Χ. αποφάσισε ότι οι ταοϊστές ιερείς θα έχουν προτεραιότητα έναντι των βουδιστών μοναχών σε όλες τις κρατικές τελετές.
Συνεπώς, η παρέμβαση του Λι Σι Μιν στον ναό Σαολίν ήταν η εξαίρεση στον κανόνα. Δεν προήλθε από ευσεβή συναισθήματα -τα οποία ο αυτοκράτορας σπάνια είχε- αλλά από την υποχρέωσή του να επιβραβεύσει τους μοναχούς Σαολίν για τη στρατιωτική τους υποστήριξη. Η περιφρόνηση του αυτοκράτορα απέναντι στη βουδιστική πίστη υπογραμμίζει τη σημασία των στρατιωτικών δραστηριοτήτων των Σαολίν ως κλειδί για την ευημερία του ναού.
Προκειμένου να εκτιμηθούν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας του ναού Σαολίν, οι αξιωματούχοι της επαρχίας Τανφάν (登封 - Dēng Fēng) εξέτασαν το στρατιωτικό τους αρχείο. Ως συνειδητοί δικαστές (και ιστορικοί) συγκέντρωσαν όλα τα έγγραφα που σχετίζονταν με τη συμμετοχή των μοναχών στην εκστρατεία του Λι Σι Μιν. Έτσι, διαπίστωσαν την ημερομηνία της νίκης των μοναχών (23 Μαΐου 621 μ.Χ.), επιβεβαίωσαν ότι ένας μοναχός, ο Ταν Zονγκ (昙宗 - Tán Zōng), ανταμείφθηκε με τον τίτλο Τα Τζιάνγκ Τζουίν (大將軍 - Dà Jiāng Jūn), «Μεγάλος Στρατηγός», στον στρατό του Λι και συγκέντρωσαν μαρτυρίες για τη στρατιωτική δράση των μοναχών:
«Εμείς οι μοναχοί, πριν από την εικοστή έβδομη ημέρα του τέταρτου μήνα του 4ου έτους Γου Ντούα* (武德 - Wǔ Dé) (23 Μαΐου 621), καταλάβαμε το φρούριο και το θέσαμε στη δικαιοδοσία του κράτους. Την τριακοστή ημέρα του ίδιου μήνα (26 Μαΐου) ήταν τιμή μας να λάβουμε επιστολή που περιέχει μια ευνοϊκή απόφαση για εμάς. Η επιστολή που περιέχει το διάταγμα αυτό εξακολουθεί να ισχύει. Επιπλέον, τον δεύτερο μήνα του 8ου έτους Γου Ντε (625 μ.Χ.) λάβαμε ένα διάταγμα που επέστρεψε σαράντα Tσινγκ (頃 - Qǐng) γης (περίπου 2,5 τ.χλμ.) των μοναστικών εδαφών. Η επιστολή που περιέχει το διάταγμα αυτό είναι επίσης διαθέσιμη.
Εκείνη την εποχή παραχωρήθηκαν βραβεία σε μερικούς μοναχούς και τους προτάθηκαν επίσημες θέσεις, αλλά οι μοναχοί ήθελαν μόνο να ακολουθήσουν τη μοναστική ζωή και γι' αυτό επέλεξαν να μην τις αναλάβουν.
Στον μοναχό του ναού (Σαολίν), Ταν Zουνγκ, απονεμήθηκε ο τίτλος του γενικού διευθυντή Τα Τζιάνγκ Τζουίν. Ο Τσάο Σιάο Ζάι (趙孝宰 - Zhào Xiào Zǎi) τιμήθηκε με τον τίτλο ανώτερου υπαλλήλου και ο Λι Τσανγκ Γιούν (李昌運 - Lǐ Chāng Yùn) κέρδισε τον τίτλο του γενικού αρχηγού.»
Η βοήθεια των μοναχών του Σαολίν στον Λι Σι Μιν τους εξασφάλισε την υποστήριξη του διαδόχου του. Εκατό χρόνια μετά τη νίκη στην Κοιλάδα με τα Κυπαρίσσια (柏谷 - Bǎi Gǔ - Μπάι Γκου), ο αυτοκράτορας Σουάνγκ Ζονγκ (玄宗 - Xuán Zōng, 712 - 755 μ.Χ.) έδωσε στον ναό Σαολίν ένα κείμενο με δική του καλλιγραφία για τη στήλη Σάο Λιν Σι Μπέι (少林寺碑 - Shào Lín Sì Bēi). Αυτή η συμβολική πράξη προσφοράς δημιούργησε μια σύνδεση μεταξύ του Σουάνγκ Ζονγκ και του προγόνου του Λι Σι Μιν.
Δύο σύντομες επίσημες επιστολές, οι οποίες έπρεπε να αναγραφούν στην ίδια στήλη Σαολίν, ανακοίνωναν τη δωρεά της χειρόγραφης καλλιγραφίας στο μοναστήρι από τον αυτοκράτορα Σουάνγκ Ζουνγκ και την επίσημα υπογεγραμμένη επιστολή του Λι Σι Μιν, της οποίας αντίγραφο είχε φυλαχθεί στα αυτοκρατορικά αρχεία.
Η δεύτερη επιστολή της βασιλικής περιόδου Κάι Γιουάν (開元 Kāi Yuán,713 – 741 μ.Χ.), 11ο έτος, 12ος μήνας, 21η ημέρα (21 Ιανουαρίου 724 μ.Χ.), είναι αξιοσημείωτη για τον υψηλόβαθμο υπάλληλο που την υπέγραψε, τον Τσανγκ Γιουέ (張說** - Zhāng Yuè, 667 - 730 μ.Χ.), ο οποίος υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Γραμματείας (中書令 - Zhōng Shū Lìng - Τζονγκ Σου Λινγκ).
Ο Τσανγκ Γιουέ εξέδωσε την επιστολή του προς τον ναό Σαολίν υπό την ιδιότητά του ως διευθυντή της Αίθουσας Κομψότητας και Ορθότητας (麗正殿 - Lì Zhèng Diàn - Λι Τζανγκ Ντιέν) της Ακαδημίας Κλασικών Σπουδών (修書院 - Xiū Shū Yuàn - Σιόου Σου Γιουάν). Η επιστολή του βεβαιώνει ότι τα αναγραφόμενα στη στήλη ήταν χειρόγραφα από τον αυτοκράτορα Σουάνγκ Ζονγκ. Επιπλέον επαληθεύει την αυθεντικότητα της επιστολής του Λι Σι Μιν, την οποία εξέτασε ομάδα εμπειρογνωμόνων που εργάστηκε υπό την εποπτεία του. Αξίζει να σημειωθεί ότι η υποστήριξη του Σουάνγκ Ζονγκ στους Σαολίν, όπως και του προγόνου του, δεν προήλθε από τη βουδιστική του ευσέβεια. Ο Σουάνγκ Ζονγκ ενήργησε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από οποιονδήποτε από τους προκατόχους του, για να περιορίσει τη δύναμη του βουδιστικού κλήρου.
Η ευεργεσία του αυτοκράτορα στους Σαολίν δεν ήταν απλώς συμβολική. Εκτός από την αυτοκρατορική καλλιγραφία του ο Σουάνγκ Ζονγκ τούς χορήγησε δικαιώματα ιδιοκτησίας. Το 722 μ.Χ. απάλλαξε τον ναό Σαολίν από τη διαταγή δήμευσης που εφαρμόστηκε σε όλα τα άλλα μοναστικά κτήματα.
*Ονομασίες Περιόδων Βασιλείας (年號 - Nián Hào): Ονομασίες που αναφέρονται σε ολόκληρη ή σε τμήμα της ηγεμονίας ενός αυτοκράτορα. Ο πρώτος που υιοθέτησε αυτή τη μέθοδο χρονολόγησης ήταν ο αυτοκράτορας Γου (武 - Wǔ, 141 - 87 π.Χ.) της δυναστείας Χαν (漢 - Hàn), έθιμο που διατηρήθηκε μέχρι την καθιέρωση της Κινεζικής Δημοκρατίας (1912 μ.Χ). Ο ιδρυτής της δυναστείας των Τανγκ και πατέρας του Λι Σι Μιν, αυτοκράτορας Γκάο Τζου (高祖 - Gāo Zǔ, 618 - 626 μ.Χ.), διατήρησε την ονομασία Γου Ντούα (武德 - Wǔ Dé) καθ' όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, 618 - 626 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Σουάνγκ Ζονγκ (玄宗 - Xuán Zōng, 712 - 755 μ.Χ.) είχε χωρίσει τη βασιλεία του σε τρεις περιόδους διάρκειας από δύο εώς είκοσι οκτώ έτη.
** Τοπικός ιδιωματισμός. Το ιδεόγραμμα 說 διαβάζεται Σουό (Shuō).