ΗΜεγάλη Σπάθα Κοντάρι (關刀 - Guān Dāo - Κουάν Τάο)γνωστό και ως "Μεγάλο Σπαθί (大刀 -Dà Dāo -Τα Τάο)" είναι ένα είδος σπαθιού με χάλκινη λεπίδα και μακριά λαβή. Εμφανίστηκε στη δυναστεία των Σανγκ (商 -Shāng, 6ος- 11οςαιώνας π.Χ).Μετά τη δυναστεία των Χαν(漢 -Hàn), διάφορες δυναστείες είχαν διαφορετικά στιλ μακριών σπαθιών, τα οποία χρησιμοποιούνταν κυρίως από πολεμιστές σε μάχες αλόγων. Οι βασικές χρήσεις του όπλου αυτού περιλαμβάνουν το χώρισμα, το κόψιμο, το σκούπισμα κ.ά. Θεωρείται ένα μεγάλο, βαρύ και μεγαλοπρεπές όπλο για αυτό και χρησιμοποιόταν κυρίως από στρατηγούς.
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι σύμφωνα με τον μύθο οι «Οκτώ Μέθοδοι της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (春秋八法 -Chūnqiū Bāfǎ - Τσουέντσιό Παφα)» δημιουργήθηκαν από τον διάσημο στρατηγό Κουάν Γιου (关羽 -Guān Yǔ) της δυναστείας των Χαν. Στην αφήγηση του κ.Σαν Τιέν (单田 -ShànTián) για τον"Στρατηγό της Οικογένειας Σούε(薛家将 -Xuē Jiā Jiàng - Σούε Τζιά Τζιάνγκ)" λέγεται ότι ο Σούε Γιν Λονγκ (薛应龙 -XuēYīngLóng)χρησιμοποίησε τις "Οκτώ Μέθοδοι της Άνοιξης και του Φθινοπώρου" και η Μεγάλη Σπάθα Κοντάριαποτέλεσε έναν τίτλο που εμφανίστηκεστα τέλη της δυναστείας των Γιουάν (元 - Yuán) και στις αρχές της δυναστείας των Μινγκ (明 - Míng) αναφέροντας ότι εκείνη την εποχή οι στρατιώτες ήταν οι πρώτοι σε παράδοση στην κατηγορία μεγάλων σπαθιών.