Η Αίθουσα του Σακυαμούνι (大雄殿 - Dà Xióng Diàn - Τα Σιονγκ Τιέν) ή Αιθουσα Μαχαβίρα (λατ: Mahavira) είναι το κέντρο όλων των κτιρίων του ναού, όπου οι μοναχοί τελούν τις περισσότερες από τις δραστηριότητές τους. Ονομάζεται συχνά «Κεντρική Αίθουσα» ή «Μεγάλη Αίθουσα» (宝殿 - Bǎo Diàn - Πάο Τιέν). Αρχικά ήταν ένα συγκρότημα πέντε δωματίων με διπλές μαρκίζες. Μετά τη φωτιά, μόνο οι πέτρινες κολώνες και τρεις από τους ενδιάμεσους τείχους επέζησαν. Πριν καταστραφεί, φιλοξενούσε τα αγάλματα των Σακυαμούνι (λατ: Shakyamuni), Αμιτάγια (λατ: Amitaya) και Μπαϊσαγιαγκουρού (λατ: Bhaisajyaguru).
Πάνω από το αίθριο κρεμόταν μια οριζόντια πινακίδα του αυτοκράτορα Κανγκ Σι (康熙 - Kāng Xī, βασ. 1661 - 1722 μ.Χ.) του 1704, με τη φράση: «Πολύτιμα δέντρα· μυρωδάτοι λωτοί». Σε καθένα από τα τρία μεσαία δωμάτια, υπήρχαν τέσσερα διαμερίσματα.
Όσον αφορά την ηλικία της Αίθουσας του Σακυαμούνι, βάσει ορισμένων τμήματων του τοίχου από τούβλα και των πέτρινων επιγραφών που βρέθηκαν θαμμένες στην αίθουσα, συμπερένεται ότι το αρχικό κτίσμα χρονολογείται το 1169. Η αίθουσα έλαβε επισκευές κατά τη διάρκεια των δυναστειών Μινγκ (明 - Míng 1368-1644 μ.Χ.) και Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.). Για αυτόν τον λόγο, τα περισσότερα από τα διασωθέντα έργα αυτής της αίθουσας χρονολογούνται σε εκείνες τις περιόδους.
Η πινακίδα που παρουσιάζει τον πύργο στους επισκέπτες αναγράφει:
«Η Αίθουσας του Σακυαμούνι καταστράφηκε από τον πόλεμο το 1928 και ξαναχτίστηκε με πρότυπο το αρχικό κτίσμα το 1985. Είναι ένα υπέροχο κτίριο με διπλή μαρκίζα και οροφή με πράσινη επένδυση από πλακάκια. Μέσα στην αίθουσα είναι τα αγάλματα των τριών μεγάλων Βούδα, του ιδρυτή της φιλοσοφίας Τσαν Μποντιντάρμα και του θεϊκού φύλακα Τζιν Να Λούο (紧那罗 - Jǐn Nà Luō). Επίσης στα δεξιά και στα αριστερά πλευρικά τοιχώματα είναι τα επιχρυσωμάνα αγάλματα των Δεκαοτκώ Αθανάτων. Η αίθουσα είναι η κύρια αίθουσα που οι μοναχοί ασκούν τις θρησκευτικές τους δραστηριότητες.»