Πολύ σύντομα έδειξε μια εξαιρετική ικανότητα στο Κουνγκ Φου και τελικά εστάλη στον ναό Σι Γκόου (石沟 - Shí Gōu). Αυτό ήταν πολύ σημαντικό, γιατί τον έφερε σε επαφή με δύο από τους μεγαλύτερους δασκάλους του Σαολίν, τον Χάι Φα (海法 - Hǎi Fǎ, γ. 1750) και τον Τσαν Μουό (湛谟 - Zhàn Mó, γ. 1780). Εκείνοι είχαν καταφύγει εκεί για να προστατευτούν, ύστερα από μια επίδειξη Σαολίν Κουνγκ Φου που έδωσαν για τον Λιν Τσινγκ (麟庆 - Lín Qìng) στον ναό Σαολίν, ενώ ήταν σε ισχύ από το 1726 η απαγόρευση του Κουνγκ Φου από τη δυναστεία Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.).
Οι ικανότητες του δασκάλου Τσαν Μουό στο Κουνγκ Φου ήταν ιδιαίτερα σεβαστές. Ήταν πολύ ικανός στο Γου Σανγκ Τσαν Κουνγκ Σιν Γι Πα (無上禅功心意把 - Wú Shàng Chán Gōng Xīn Yì Bǎ) που εν συντομία αναφέρεται ως Σιν Γι Πα (心意把 - Xīn Yì Bǎ) και σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «το υψηλότερο επίπεδο του Τσαν και του Γου (無 - Wú)». Δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο.
Ο Γου Γκου Λούεν ήθελε να μάθει το Σιν Γι Πα, αλλά ο Τσαν Μουό αρνιόταν να τον διδάξει. Έτσι, ο Γου Γκου Λούεν άρχισε να κατασκοπεύει τον δάσκαλό του παρακολουθώντας τον μυστικά για περισσότερο από τρία χρόνια. Μια μέρα ο Τσαν Μουό κάλεσε τον Γου Γκου Λουέν και του ζήτησε να κάνει επίδειξη του Σιν Γι Πα. Ο Γου Γκου Λουέν ξαφνιάστηκε και τότε συνειδητοποίησε ότι ο Τσαν Μουό ήξερε πως τον παρακολουθούσε όλο αυτόν τον καιρό. Έκανε λοιπόν επίδειξη των ικανοτήτων του και ο Τσαν Μουό ευχαριστήθηκε πολύ.
Η άρνηση να διδάξει τον Γου Γκου Λούεν ήταν μια δοκιμασία και δεν ήταν η πρώτη ούτε η τελευταία στην ιστορία του Κουνγκ Φου.
Ο Τσαν Μουό, αποφεύγοντας τον Γου Γκου Λουέν, τον ανάγκασε νακλέψειτο Κουνγκ Φου. Αυτό σημαίνει ότι διαρκώς έλκυε την καρδιά του και έτσι άδραχνε κάθε ευκαιρία να βελτιώσει τη γνώση και την ικανότητά του. Με αυτόν τον τρόπο η μάθησή του ήταν βαθιά, ειλικρινής και συνεχής. Απέδειξε στον Τσαν Μουό ότι η επιθυμία του ήταν πραγματική και η καρδιά του δυνατή και έτοιμη. Έτσι, ο Γου Γκου Λουέν έγινε ο κύριος μαθητής του Τσαν Μουό. Με την κατάκτηση του Σιν Γι Πα χάρη στη διδασκαλία του Τσαν Μουό, ο Γου Γκου Λούεν έγινε ο διάδοχος της 15ης Γενιάς του Γιονγκ Χουά Τανγκ* (永化堂 - Yǒng Huà Táng).
Γύρω στα 1860, ο Γου Γκου Λούεν επέστρεψε στον ναό Σαολίν, όπου ξεκίνησε να διδάσκει μαθητές και να μελετά περαιτέρω με τον -κατά Κουνγκ Φου θείο του- Τζαν Τζου (湛举 - Zhàn Jǔ).
Εκείνη την περίοδο η Κίνα αντιμετώπιζε αυξανόμενες αναταραχές όσο η δυναστεία Τσινγκ συνέχιζε να παρακμάζει. Οι ιθύνοντες του ναού Σαολίν φοβούνταν ότι υπήρχε κίνδυνος η κουλτούρα του Σαολίν να καταστραφεί και ήθελαν να την προστατεύσουν. Το 1869, καθώς μεγάλωνε η απειλή εναντίον του ναού, ζητήθηκε από τον Γου Γκου Λουέν που ήταν ο πιο άξιος μοναχός για να κληρονομήσει και να προστατέψει τη γενεαλογία του Σαολίν, να αφήσει τον ναό, να προσχωρήσει στην κοσμική ζωή και να ζήσει κρυμμένος μέσα στην κοινωνία. Αν ο ναός καταστρεφόταν, ο Γου Γκου Λουέν θα περίμενε να επιστρέψει η ειρήνη, θα έχτιζε ξανά τον ναό και θα ξεκινούσε την αποκατάσταση του Σαολίν Τσαν Γου. Του ζητήθηκε να βρει μια σύζυγο, να κάνει οικογένεια και να μεταδώσει τη γνώση του στους γιους του σε περίπτωση που απεβίωνε προτού επανέλθει η ειρήνη.
Ο δάσκαλος Γου Γκου Λούεν ήταν ο τελευταίος που χρειάστηκε να πολεμήσει για να φύγει από τον ναό Σαολίν. Έπρεπε να πολεμήσει ενάντια σε κάθε μοναχό του ναού ξεκινώντας από την ενδότερη αίθουσα του περίβολου και περνώντας μέσα από κάθε αίθουσα και κάθε προαύλιο προτού φτάσει στην κλειδωμένη πύλη του ναού, όπου θα πήδαγε πάνω από το τείχος και θα εξαφανιζόταν στον έξω κόσμο. Αυτή η παράδοση είχε αναπτυχθεί για να διασφαλιστεί ότι, αν ένας μοναχός άφηνε το Σαολίν, η δεξιότητά του στο Κουνγκ Φου θα ήταν αρκετά υψηλού επιπέδου, για να διαρρεύσει τα μυστικά του ναού στον έξω κόσμο.
Οι ηγέτες του ναού γνώριζαν ότι ο Γου Γκου Λουέν έφευγε για έναν ειδικό λόγο. Οι υπόλοιποι μοναχοί, όμως, αγνοούσαν την αποστολή του, ούτως ώστε το μυστικό του να μην αποκαλυφθεί. Παρόλο που οι μοναχοί δε χρησιμοποιούσαν όπλα πέρα από το κοντάρι, πολέμησαν μέχρι τα όρια των δυνατοτήτων τους. Ακόμη κι έτσι, ο Γου Γκου Λούεν τους εξουδετέρωσε όλους και πήδηξε πάνω από το τελευταίο τείχος αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει τον έξω κόσμο και να μην ντροπιάσει τον ναό.
Ο συνηθισμένος κόσμος ήταν πολύ επικίνδυνος για έναν μοναχό γνωστό για το εξαιρετικά υψηλού επιπέδου Σιν Γι Πα του, ειδικά κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που η εξάσκηση του Κουνγκ Φου ήταν απαγορευμένη. Βρισκόταν σε κίνδυνο να αποκαλυφθεί τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από αντιπάλους του Κουνγκ Φου που επιθυμούσαν να κλέψουν τα μυστικά του Σαολίν που εκείνος κατείχε. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Τσινγκ υπήρχαν αυστηρές προϋποθέσεις για το πώς έπρεπε να είναι κομμένα τα μαλλιά ενός άντρα. Η μη συμμόρφωση μπορούσε να οδηγήσει σε αποκεφαλισμό. Το ξυρισμένο κεφάλι του Γου Γκου Λουέν καθιστούσε αδύνατο να κρυφτεί η μοναστική του ιδιότητα και οι δεσμοί του με το Σαολίν και γι’ αυτό μέχρι να μεγαλώσουν τα μαλλιά του δεν μπορούσε να εμφανιστεί.
Οι ηγέτες του ναού Σαολίν είχαν προηγουμένως βρει ένα μέρος για να κρυφτεί, στέλνοντάς τον στο χωριό Τανγκ Τζουάνγκ (唐庄 - Táng Zhuāng), νότια του βουνού Σονγκ (嵩 - Sōng), όπου μια οικογένεια είχε επιλεχθεί να τον συγκαλύψει. Η κόρη τους ήταν γύρω στα τριάντα και ανύπαντρη, πράγμα ασυνήθιστο για την εποχή. Είχε σχεδιάσει να γίνει καλόγρια μετά τον θάνατο των γονιών της, αλλά συμφώνησε να παντρευτεί τον Γου Γκου Λουέν, καθώς ένιωσε ότι το να συμβάλει στη διαφύλαξη της κουλτούρας του Σαολίν ήταν ένα σημαντικό κάλεσμα. Ήξερε πόσο επικίνδυνο θα ήταν για την οικογένειά τους αν το μυστικό αποκαλυπτόταν, αλλά πήρε το ρίσκο οικειοθελώς. Μαζί έκαναν τρεις γιους και μια κόρη.
Έζησαν ειρηνικά για αρκετά χρόνια στο Τανγκ Τσουάνγκ καλλιεργώντας και προσφέροντας απλές ιατρικές συμβουλές στους χωρικούς. Αλλά αναπόφευκτα η κρυψώνα του μεγάλου δασκάλου του Σαολίν Τσαν Γου αποκαλύφθηκε και πολλοί άνθρωποι κατέφτασαν για να βρουν τον Γου Γκου Λουέν. Κάποιοι ήθελαν να τους διδάξει, αλλά εκείνος αρνήθηκε επιλέγοντας να διδάξει μόνο τον δεύτερο γιο του, Γου Σαν Λιν (吴山林 - Wú Shān Lín). Ήξερε ότι με την προπόνηση το σώμα ενός ανθρώπου μπορούσε να γίνει πολύ δυνατό, αλλά αν το Τσαν ξεχνιόταν θα μπορούσαν εύκολα να τον βλάψουν. Σε τέτοιους ταραγμένους καιρούς, ο Γου Γκου Λουέν δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τις καρδιές των ανθρώπων που έφταναν σε αυτόν. Το Κουνγκ Φου παρέμενε ακόμη απαγορευμένο και το να αναλάβει καινούργιους μαθητές μπορούσε αθέλητα να προκαλέσει προβλήματα στην οικογένειά του.
Μερικοί πίστευαν ότι ο Γου Γκου Λουέν κατείχε κάποιο είδος βιβλίου ή άρθρου που περιείχε τα μυστικά του Σαολίν και πίστευαν πως θα μπορούσαν να τον αναγκάσουν να τα αποκαλύψει. Η οικογένεια δεχόταν συχνά επιθέσεις από άντρες που προσπαθούσαν να κλέψουν τα μυστικά του. Έγιναν πολλές προσπάθειες εναντίον της ζωής του ίδιου του Γου Γκου Λουέν και, καθώς τα περιστατικά γίνονταν συχνότερα, η γυναίκα του ανησυχούσε ολοένα και περισσότερο.
Το 1879 πέντε δάσκαλοι του Κουνγκ Φου επισκέφθηκαν τον Γου Γκου Λούεν. Καθώς είχαν υψηλό επίπεδο Κουνγκ Φου έκαναν πολλές συζητήσεις και αναπτύχθηκε μεταξύ τους φιλία. Προσκάλεσαν τον Γου Γκου Λούεν να μείνει μαζί τους για κάμποσο καιρό κι εκείνος συμφώνησε. Πιστεύοντας ότι θα ήταν καλό για τη γυναίκα και την οικογένειά του να ζήσουν για λίγο χωρίς τις μόνιμες απειλές, πήγε να μείνει με τους άντρες στα σπίτια τους που ήταν παλαιάς τεχνοτροπίας, σμιλεμένα σε πλαγιές και με μια μοναδική είσοδο.
Μια μέρα, καθώς ο Γου Γκου Λούεν κοιμόταν σε ένα δωμάτιο μιας σπηλιάς, οι άντρες οχύρωσαν τη μοναδική πόρτα με ξύλινα δοκάρια και ραβδιά. Απείλησαν να τα κάψουν και να γεμίσει το δωμάτιο με θανατηφόρο καπνό, εάν ο Γου Γκου Λούεν δεν τους δίδασκε τα μυστικά του Σιν Γι Πα. Αυτός συμφώνησε στις απαιτήσεις τους, αλλά όταν τον ελευθέρωσαν τους επιτέθηκε και χρησιμοποιώντας μόνο ραβδιά μπαμπού, τους κατατρόπωσε. Δε διέφυγε σώος, καθώς ήταν απλά άνθρωπος και υπέστη έναν τραυματισμό στο πόδι που ποτέ δεν επουλώθηκε εντελώς. Στα γεράματά του τού προκαλούσε ένα ελαφρύ, χωλό βάδισμα εξαιτίας του οποίου χρειαζόταν μερικές φορές μπαστούνι.
Όταν ο Γου Γκου Λούεν επέστρεψε στο σπίτι του, το θέαμα του τραυματισμού του ήταν υπερβολικό για τη γυναίκα του που ήταν έγκυος στον τρίτο τους γιο. Σε όλες τις προηγούμενες αναμετρήσεις του δεν είχε ποτέ υποφέρει παραπάνω από κάποια επιφανειακά τραύματα και το επιπλέον άγχος ώθησε την κατάστασή της από ευαίσθητη σε κρίσιμη. Απεβίωσε ενώ γεννούσε το τελευταίο τους παιδί.
Ο Γου Γκου Λούεν ήξερε ότι ήταν πολύ επικίνδυνο να μείνει στο Τανγκ Τσουάνγκ με τέσσερα μικρά παιδιά και γι’ αυτό ταξίδεψε σε μια κοιλάδα για την οποία είχε ακούσει, την Μπάι Γιού (柏峪 - Bǎi Yù) που βρισκόταν πίσω από τον ναό Σαολίν αλλά από την άλλη πλευρά του βουνού. Εγκαταστάθηκε στο μικρό χωριό Γιανγκ Σου Μιάο (杨树庙 - Yáng Shù Miào).
Το χωριό Γιανγκ Σου Μιάο βρισκόταν στην είσοδο της κοιλάδας Μπάι Γιου και ήταν πολύ γραφικό με πολλά δέντρα και φυσικά τοπία. Η εγγύτητα στον ναό Σαολίν σήμαινε πως υπήρχαν ισχυρές επιρροές Κουνγκ Φου στο χωριό. Το Κουνγκ Φου ήταν πολύ δημοφιλές και πολλοί χωρικοί προπονούνταν. Το χωριό Γιανγκ Σου Μιάο λειτουργούσε σαν πύλη της κοιλάδας Μπάι Γιου. Κατά την περίοδο κοινωνικών αναταραχών, στο τέλος της δυναστείας Τσινγκ, ήταν η πρώτη γραμμή άμυνας ενάντια σε επιδρομείς και ομάδες κακοποιών κι έτσι προστάτευε τα υπόλοιπα χωριά της κοιλάδας Μπάι Γιού. Εκείνη την εποχή το χωριό Γιανγκ Σου Μιάο λεγόταν Chang Sheng Zhai. Chang Sheng σημαίνει «Αεί Νικηφόρο» και το Zhai είναι σαν μικρό οχυρό. Γύρω από το χωριό ύψωσαν ένα πέτρινο τείχος ύψους τεσσάρων μέτρων με μια πύλη και εγκατέστησαν ένα κανόνι. Το τείχος και η πύλη υπάρχουν εκεί μέχρι σήμερα.
Γύρω στο 1885 (η ακριβής ημερομηνία είναι άγνωστη), στα σύνορα μεταξύ των επαρχιών Σαντόνγκ (山東 - Shān Dōng) και Χενάν (河南 - Hé Nán), οι ντόπιοι τρομοκρατούνταν από μια μεγάλη ομάδα λαφυραγωγών. Ζητήθηκε, λοιπόν, από έναν δάσκαλο Κουνγκ Φου ονόματι Λίο Αρ (刘二 - Liú Èr) να τους αντιμετωπίσει. Ήξερε ότι η ισχύς του από μόνη της δεν επαρκούσε και γι’ αυτό πέρασε τα σύνορα για τη Χενάν, όπου βρήκε τον φίλο του Τινγκ Τα Γιόου (丁大友 - Dīng Dà Yǒu) που εξασκούνταν στο Κουνγκ Φου στον ναό Σαολίν. Όταν άκουσε για την αγριότητα των λαφυραγωγών, ο Τινγκ Τα Γιόου ήξερε ότι θα έπρεπε να επιτύχουν στην πρώτη τους προσπάθεια, καθώς μια πιθανή αντεπίθεση θα προκαλούσε ακόμη χειρότερα δεινά για τους χωρικούς. Καθώς οι λαφυραγωγοί ήταν πολυάριθμοι, ο Τινγκ Τα Γιόου πρότεινε να πάνε να βρούνε τον δάσκαλό του, Γου Γκου Λουέν, για να τους βοηθήσει. Λίγο καιρό πριν, ο Τινγκ Τα Γιόου είχε περάσει χρόνο με τον Γου Γκου Λουέν στην κοιλάδα Μπάι Γιου και το επίπεδό του είχε αυξηθεί σημαντικά.
Έτσι, μάζεψαν τα πράγματά τους ήσυχα και αναχώρησαν υπό το πρόσχημα ότι ο Γου Γκου Λουέν πήγαινε να φροντίσει έναν άρρωστο άντρα. Διατήρησαν αυτή την ιστορία καθ’ όλη την αποστολή τους σε περίπτωση που οι λαφυραγωγοί είχαν φίλους ή φρουρούς που θα τους ανακάλυπταν. Περπατούσαν μέρα και νύχτα προς ένα μέρος κοντά στα σύνορα Σαντόνγκ-Χενάν που πιστεύεται ότι ήταν κοντά στην πόλη Χου Ζε (菏泽 - Hé Zé). Επιτέθηκαν τη νύχτα σκοτώνοντας τους αρχηγούς της συμμορίας, αλλά άφησαν τους υπόλοιπους και τους επέτρεψαν να διασκορπιστούν και να αφήσουν τους ντόπιους χωρίς να τους κάνουν κακό. Εδώ ο Γου Γκου Λουέν φέρεται να είπε στον Λίο Αρ και στον Τινγκ Τα Γιόου:
«Το πράττω όχι για τη δόξα, μόνο για τους ανθρώπους».
Δεν έμεινε για να δει τους χωρικούς που είχε σώσει. Δε χρειαζόταν τις ευχαριστίες τους ή να ξέρουν το όνομά του. Γύρισε στο σπίτι μόνος, συνέχισε να καλλιεργεί και να ασκεί την Ιατρική και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του διδάσκοντας ό,τι ήξερε στον γιο του, Γου Σαν Λιν.
*Γιονγκ Χουά Τανγκ: παρακλάδι του Τσαν που διαμορφώθηκε κατά τη δυναστεία των Μινγκ (明 - Míng) από τον ηγούμενο του ναού Σαολίν, τον Γου Γιεν Τζανγκ Τάο (无言正道 - Wú Yán Zhèng Dào, ηγούμ. 1592 - 1609).