Στη βιβλιογραφία του Τάι Τσι αναφέρονται δύο ξεχωριστές μορφές δύναμης: Το Λι (力 - Lì) η απτή φυσική (ή «εξωτερική») δύναμη, όπως αυτή παράγεται από τους μύες και το Νέιτζινγκ (內勁 - Nèijìng) ή το Νέικουνγκ (內功 - Nèigōng) {η «εσωτερική» δύναμη - ενέργεια όπως αυτή παράγεται από το Τσι (氣 - Qì)}.
Ο βαθμός της δύναμης Λι που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος εξαρτάται από διάφορες μεταβλητές όπως η ανθεκτικότητα των μυών, η δύναμη των οστών, η ταχύτητα, ο χρόνος επίθεσης και ούτω καθ'εξής. Ένας αποτελεσματικός τρόπος για την ενίσχυση της δύναμης Λι είναι η άσκηση των μυών και των οστών του ατόμου ασκώντας αυξανόμενη πίεση πάνω τους (προπόνηση με βάρη, ασκήσεις γυμναστικής, κ.λπ.).
Από την άλλη πλευρά, το επίπεδο της δύναμης Neijing εξαρτάται από την έκταση που μπορεί κανείς να ασκήσει την δύναμη της θέλησής του για να απελευθερώσει την εσωτερική του ενέργεια. Κάθε άτομο διαθέτει την εσωτερική ενέργεια του Τσι (氣 - Qì). Το Τάι Τσι διδάσκει πως μπορεί κάποιος να εκμεταλλευτεί αυτή τη δύναμη του Τσι (氣 - Qì) και να την εφαρμόσει στη μάχη. Όταν το Τσι κατευθύνεται από τη θέληση κάποιου, ονομάζεται Νέιτζινγκ.
Το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το Νέιτζινγκ λέγεται ότι είναι η πρακτική Σονγκ (鬆 - Sōng). Ο όρος μπορεί να λειτουργήσει τόσο ως ρήμα αλλά και ως επίθετο που σημαίνει να διατηρείς το μυαλό και το σώμα σου χαλαρά αλλά και συγκεντρωμένα, όπως η συνοχή του βαμβακιού ή των σύννεφων αλλά και η απότομη εγρήγορση των γατών αμέσως πριν από την επίθεση. Όσο μεγαλύτερη είναι η έκταση που μπορεί κανείς να επιτύχει το Σονγκ και να ελαχιστοποιήσει τη χρήση της Λι, τόσο μεγαλύτερη είναι η απελευθέρωση της δύναμης Νέιτζινγκ. Υπενθυμίζεται συχνά στους εκπαιδευόμενους του Νέιτζινγκ να απέχουν από τη χρήση της δύναμης Λι, επειδή η ενέργεια του Νέιτζινγκ θα κλειδώνεται και θα μπλοκάρεται κάθε φορά που εφαρμόζεται η δύναμη Λι.